Τους πολίτες της χώρας μας μπορείς σε γενικές γραμμές να τους κατατάξεις σε τρεις ομάδες, με κριτήριο τη στάση που κρατάνε απέναντι στην ασκούμενη πολιτική. Μια ομάδα είναι αυτή που αποδέχεται στις γενικές της γραμμές την πολιτική που ασκείται - θεωρώντας την λίγο-πολύ μονόδρομο -, όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή, ευελπιστώντας σε καλύτερες μέρες. Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τους πολίτες που πιστεύουν ότι η έξοδός μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η αποδέσμευσή μας από το Ευρώ θα λύσει τα προβλήματα του τόπου μας. Και η τρίτη, τέλος, ομάδα αποτελείται από όσους πιστεύουν ότι το μέλλον της χώρας βρίσκεται μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ, αλλά θα πρέπει να ακολουθηθεί άλλη πολιτική - σύγκρουσης - με τους Ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας.

Ανάλογα με το παραπάνω βασικό «πιστεύω» του καθένα μας, προκύπτει και η στάση του απέναντι στα μέτρα που λαμβάνονται. Είναι όμως κάποια πράγματα που δεν μπορεί να τα δεχτεί κανένας λογικός άνθρωπος, ανεξάρτητα απ’ την ομάδα στην οποία ανήκει, και που δείχνουν την αναλγησία της κυρίαρχης κάστας που μας κυβερνά.

Από το συνταξιούχο τού ΟΓΑ που παίρνει μέχρι σήμερα λιγότερο από 5.000 ευρώ το χρόνο, κόβουν περίπου το 18% (δυο συντάξεις-δώρα και διπλασιασμός της εισφοράς που τους παρακρατείται).

Στους άλλους συνταξιούχους κόβουν κατ’ αρχήν τα κουτσουρεμένα δώρα, δηλαδή 800 ευρώ (ακαθάριστα) το χρόνο, και για συνολική σύνταξη (κύρια και επικουρικές) μέχρι 1.000 ευρώ τίποτα άλλο. Στη συνέχεια, έχουν δυο κλιμάκια των 500 ευρώ (από 1.000 μέχρι 1.500 κόβουν 5% και από 1.500 μέχρι 2.000 κόβουν 10%). Πάνω απ’ τις 2.000, η μείωση είναι 15%, άσχετα με το ύψος της σύνταξης! Γιατί δεν υπάρχουν και άλλα κλιμάκια (στις 2,5 ή 3 χιλιάδες); Γιατί στις υψηλές συντάξεις δεν ανεβάζουν το ποσοστό περικοπής στο 20 ή 25%;

Γιατί αυτούς που παίρνουν συνολικές συντάξεις 5.000 ευρώ το μήνα, τους περικόπτουν μόνο 15% και το εφάπαξ των υπαλλήλων (που δεν αντιστοιχεί ούτε στις συντάξεις ενός χρόνου των εκλεκτών) το πετσοκόβουν περίπου στο μισό;

Μα γιατί πρόκειται για κάστα. Η κάστα της (πολιτικής και οικονομικής) εξουσίας έχει τις μεγάλες και πολλαπλές συντάξεις. Πώς θα τους αφήσει επομένως το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να μειώσουν πολύ τα δικά τους εισοδήματα; Εξάλλου, δεν είναι μόνοι. Έχουν και παιδιά!!! Φτάνει να τα βολέψουν απλά στη Βουλή ή σε κάποιο άλλο εξαιρετικά αμειβόμενο πόστο, χωρίς - πάντα νόμιμα και ηθικά - να τους αφήσουν και το κατιτί στην μπάντα για τις δύσκολες περιστάσεις;

Αυτή η κάστα δε μας έφερε στο σημερινό χάλι; Είναι δυνατόν η ίδια κάστα να αλλάξει μυαλά και συμπεριφορά; Αυτή η κάστα δεν έχτιζε παλάτια (κωλόσπιτα) και δεν ξημεροβραδιαζόταν στα νυχτερινά «πολιτιστικά» κέντρα;

Απλά τότε υπήρχαν και κοκαλάκια για τους ιθαγενείς. Σήμερα που δεν υπάρχουν ούτε κοκαλάκια, ούτε σάλιο, τραβούν και παίρνουν το πετσί των ιθαγενών. Αλήθεια, αν η περιβόητη λίστα περιείχε τα ονόματα φοροφυγάδων των 100 ή 1.000 ευρώ, επρόκειτο ποτέ να χαθεί ή να παραπέσει;

Ξέρετε, κύριοι της κάστας εξουσίας, αυτή η νοοτροπία σας πόσους ανέργους και εξαθλιωμένους τούς οδηγεί στην απελπισία τού «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» και τους οδηγεί σε αντίπερα όχθες των άκρων; Με ποια λογική καλείται ο άνεργος να επιζήσει χωρίς εισόδημα και χωρίς επίδομα ανεργίας και ο μεγαλοσυνταξιούχος, με μπόλικο «λίπος» στην Ελβετία, δεν μπορεί να ζήσει με 2.000 ευρώ; Γιατί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση παίρνουν τώρα αυτά τα ακραία για τους μεν και προκλητικά για τους δε μέτρα και λένε ότι όταν βελτιωθεί η κατάσταση, θα αποκαταστήσουν τις αδικίες (στους αγρότες), και δεν περικόπτουν όλους τους μισθούς και τις συντάξεις πάνω από ένα ποσό - σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που διακυβεύεται η ύπαρξη της Ελλάδας - και να υποσχεθεί σ’ όλους αυτούς ότι αν πάει καλά η οικονομία, θα αποκατασταθούν στο αρχικό ύψος τους οι μισθοί και οι συντάξεις; Μα απλούστατα γιατί είναι και ενεργούν ως κάστα, ως η χειρότερη των συντεχνιών, τις οποίες οι ίδιοι συχνά - πυκνά κατακεραυνώνουν.

Και όμως, αν ο κόσμος έβλεπε και τις δικές τους θυσίες - αντί να βλέπει την αγωνιώδη προσπάθειά τους να εξαιρέσουν απ’ τα μέτρα τα δικά τους παιδιά που βόλεψαν στη Βουλή -, θα πορευόταν δίπλα τους και θα συστρατευόταν στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κρίσης. Τώρα, νιώθοντας ο ίδιος θύμα της κάστας, προσπαθεί να δημιουργήσει και να ξεσπάσει σε άλλα θύματα, όπως είναι οι μετανάστες. Τώρα, βλέποντας τους επί χρόνια ψευδόμενους να προσπαθούν να ψελλίσουν - πράγματι ή τάχατες - αλήθειες, αγανακτεί, τους προσπερνά και συντάσσεται με νεόκοπους δημαγωγούς, που υπόσχονται σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες να αναβιώσουν το, πολλά υπεύθυνο για το σήμερα, φαντασμαγορικό «χτες».