Μυτιλήνη 2009: Κέντρο περίθαλψης Αδέσποτων ζώων έχουμε. Φιλοζωικό Σύλλογο έχουμε, όχι έναν μάλιστα αλλά δυο. Δημοτικό και νομαρχιακό φορέα έχουμε, θέλουμε δε θέλουμε. Πρόγραμμα δεν έχουμε. Ούτε σύμφωνα με το νόμο ούτε σύμφωνα με τους ανθρώπους. Και οι συζητήσεις των ημερών αντί να εστιάζουν στην επιτέλους πραγματοποίηση ενός σωστού προγράμματος λειτουργίας του κέντρου, δίνουν βάρος στις διαφορές των φιλοζωικών, κυρίως για το θέμα της ευθανασίας και της αντιμετώπισης των άρρωστων ζώων.

Παραθέτουμε σε διπλανή στήλη, την υπουργική απόφαση που αναφέρεται στις ευθανασίες καθώς και στο άρθρο του νόμου που αφορά στα ζώα συντροφιάς, αδέσποτα και μη, και αναρωτιόμαστε για τα εξής:
Στους απολογισμούς των φιλοζωικών, γιατί δεν αναφέρονται οι ευθανασίες που έγιναν μέσα στο χρόνο; Έγιναν με το νόμιμο τρόπο και αφορούσαν ζώα που πληρούν τις προϋποθέσεις σύμφωνα με αυτόν;
Αν υπήρξε διαφωνία για τη θανάτωση ζώου, ποιος αποφάσισε τελικά;
Η απορία μας αυτή θέλει κυρίως να επισημάνει τη δυσλειτουργία του προγράμματος και την απουσία της δημοτικής αρχής από τα περιστατικά αυτά, που αναγκαστικά τα διαχειρίζονται οι φιλοζωικοί, καλή τη πίστη, άσχετα αν διαφωνούν στο ποια ζώα πρέπει να θανατωθούν.

Ορίστε τις λέξεις
Η ερμηνεία των νόμων και των όσων ορίζουν, στο ζήτημα που μας απασχολεί εδώ, θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρη. Τι σημαίνει «επικίνδυνο ζώο»; Ποιες είναι οι ανίατες ασθένειες;  Και αν μιλάμε για το πολυσυζητημένο καλααζάρ, επειδή ακόμη και η επιστημονική κοινότητα δεν μπορεί να μας δώσει - ακόμη - απαντήσεις για το αν θεραπεύεται ή όχι, ποιες είναι οι ιατρικές τιμές που ορίζουν ότι ο σκύλος έχει την ασθένεια σε προχωρημένο στάδιο ώστε να θανατωθεί; Τι θα πει «σκύλος ανίκανος να αυτοσυντηρηθεί λόγω γήρατος ή αναπηρίας»; Πώς πρέπει να καταλάβει κανείς  αυτό το «η διατήρησή τους στη ζωή είναι αντίθετη με την ευζωία τους»;
Μήπως τα καταστατικά λειτουργίας των φιλοζωικών, θα έπρεπε να είναι λεπτομερή σε σχέση με αυτά τα θέματα και να μην παραμένουν σε ένα «σύμφωνα με το νόμο»;
Και τελικά δεν είναι ευθύνη των δημοτικών αρχών σε συνεννόηση με τα σωματεία, να ερμηνεύσουν τους όρους αυτούς του νόμου και να προχωρήσουν στην εφαρμογή του, επιτέλους;

Κάνω την καρδιά μου πέτρα
Η λέξη «ευθανασία» και μόνο στο άκουσμά της, σφίγγει το στομάχι μας. Είτε αναφέρεται σε ζώο είτε όχι, δημιουργεί συναισθήματα και συνειρμούς, που κανείς δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει χωρίς αγωνία και άγχος. Μιλάμε για το υπέρτατο δίλημμα, που δεν ευχόμαστε σε κανέναν να το βρει στο δρόμο του. Ερωτήματα για τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη, το Θεό, μας απασχολούν σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Την ώρα όμως που πρέπει να αποφασίσεις για μια ευθανασία, τα ερωτήματα αυτά γίνονται μαρτυρικά. Καμιά περίπτωση δεν έχει να δώσει αβασάνιστες απαντήσεις. Οι ενοχές, οι τύψεις, το ερώτημα «πήραμε τη σωστή απόφαση», στοιχειώνουν τον ύπνο και τη μετέπειτα ζωή μας. Όσοι το έχουν αντιμετωπίσει με ένα ζώο, ξέρουν. Οι άνθρωποι των φιλοζωικών πρέπει να ζουν μ’ αυτό συνεχώς, καθώς οι περιπτώσεις είναι πολύ περισσότερες και η αγάπη τους για τα ζώα αδιαμφισβήτητη. Και η καρδιά πρέπει να γίνει πέτρα, κατά τη λαϊκή ρήση. Για να αντιμετωπιστούν τα περεταίρω προβλήματα.
Επειδή κάποιοι όμως πρέπει να αποφασίζουν, ελπίζουμε να έχουν τη σοφία να κρίνουν και τους ευχόμαστε τη γαλήνη μιας δίκαιης απόφασης.

Υπουργική απόφαση Νο. 280239
Ευθανασία - Επιτρεπόμενες μέθοδοι
1. Η ευθανασία πραγματοποιείται μόνο στις περιπτώσεις που περιγράφονται στην παράγραφο 5 του άρθρου 7 του Ν. 3170/2003*  ή σε άλλες κείμενες εν ισχύ διατάξεις.
2. Η ευθανασία πραγματοποιείται αποκλειστικά από κτηνιάτρους, που ασκούν νόμιμα το επάγγελμα στη χώρα.
3. Οι επιτρεπόμενες μέθοδοι ευθανασίας είναι:
- ενδοφλέβια χορήγηση νατριούχου πεντοβαρβιτάλης ή νατριούχου θειοπεντάλης σε θανατηφόρες δόσεις υψηλών συγκεντρώσεων,
- ενδοκαρδιακή έγχυση των παραπάνω φαρμακευτικών ουσιών μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μικρού μεγέθους ζώα, που είναι ήδη αναισθητοποιημένα ή βρίσκονται σε βαθιά ηρέμηση.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις και εφόσον κρίνεται απαραίτητο από τον κτηνίατρο, μπορεί επιπρόσθετα να χορηγηθεί ενδοφλέβια έγχυση χλωριούχου καλίου.
2. Στην περίπτωση που υπάρχει διαφωνία για την αναγκαιότητα της ευθανασίας σε αδέσποτο ζώο, την οριστική απόφαση λαμβάνει επιστημονική επιτροπή από το φορέα που εφαρμόζει το πρόγραμμα σύμφωνα με το Ν. 3170/2003, που αποτελείται από:
- έναν κτηνίατρο της Διεύθυνσης Κτηνιατρικής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης,
- έναν κτηνίατρο του Πανελληνίου Κτηνιατρικού Συλλόγου
- έναν κτηνίατρο του καταφυγίου.

*(η παράγραφος 5 του νόμου 3170/2003: Οι σκύλοι που περισυλλέγονται και διαπιστώνεται μετά από κτηνιατρική εξέταση ότι είναι επικίνδυνοι σύμφωνα με όσα ορίζονται στην περίπτωση γ΄ του άρθρου 1, ή ότι πάσχουν από ανίατη
ασθένεια, υποβάλλονται σε ευθανασία. Σκύλοι ανίκανοι να αυτοσυντηρηθούν λόγω γήρατος ή αναπηρίας, εφόσον μετά από κτηνιατρική εξέταση διαπιστώνεται ότι η διατήρησή τους στη ζωή είναι αντίθετη με την ευζωία τους, υποβάλλονται σε ευθανασία. Σκύλοι που διαπιστώνεται από την κτηνιατρική εξέταση ότι είναι τραυματισμένοι ή πάσχουν από ιάσιμο νόσημα, υποβάλλονται στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή μέσα στα καταφύγια, με την ευθύνη της διοίκησής τους. )