Ευχαριστώ τον κ. Σαραντάκο, διότι μου έκανε την τιμή, εκείνος ένας γνωστός και επώνυμος, να απαντήσει στην ταπεινότητά μου, έναν άγνωστο και ανώνυμο που τόλμησε να αμφισβητήσει και να αντικρούσει όσα θεωρούνται περίπου ως θέσφατα και δόγματα στην κοσμοθεωρία του κ. Σαράντακου.
Αγαπητέ κύριε διευθυντά,
Ευχαριστώ τον κ. Σαραντάκο, διότι μου έκανε την τιμή, εκείνος ένας γνωστός και επώνυμος, να απαντήσει στην ταπεινότητά μου, έναν άγνωστο και ανώνυμο που τόλμησε να αμφισβητήσει και να αντικρούσει όσα θεωρούνται περίπου ως θέσφατα και δόγματα στην κοσμοθεωρία του κ. Σαράντακου.
Απλώς να σημειώσω τα παρακάτω και να κλείσω εδώ το θέμα, αν και θεωρώ ότι η ανταλλαγή άρθρων δεν είναι «προσωπική μονομαχία» μεταξύ εμού και του κ. Σαραντάκου, αλλά κατάθεση και πάλη ιδεών.
Πιστεύω ακόμη ότι η ελευθερία του λόγου έχει να κάνει με τον αυτοσεβασμό, τη δυνατότητα που έχει κανείς να αυτασφαλίσει την ιερότητα που έχουμε μέσα μας, για δημιουργία, αγάπη, σπουδή του Πολιτισμού, απόρριψη της κοινωνικής αθλιότητας και αδικίας.
Ως Νεοέλληνες, μάλιστα, έχουμε κληρονομήσει μια μεγάλη προίκα. Αυτή δεν είναι άλλη από τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Πρόξενος αντίπαλος του μηδενισμού, διδάσκει το έθνος, προστατεύει από τη βιασύνη μερικών οπαδών της νεωτερικότητας να σβήσουν κάθε σπίθα πνευματικής ιστόρησης.
Πράγματι, κ. Σαραντάκο, είμαι «οργισμένος». Δε διαισθάνεσθε ότι ζούμε σε μια εποχή οργής; Είναι εκείνη η οποία θα μας οδηγήσει αναπόφευκτα στην ερείπωση. Μέσα στο γενικό ίλιγγο της παγκοσμιοποίησης λησμονήσαμε τι εστί πνευματικότητα, λησμονήσαμε επίσης ότι το εκκλησιαστικό γίγνεσθαι είναι σημείο εκκίνησης για την καταστολή κάθε μορφής εξουσίας που αποκτά πλέον χαρακτηριστικά παρανοϊκότητας.
Η Εκκλησία, κ. Σαραντάκο, δεν είναι εξουσία, ούτε εξυπηρετεί συμφέροντα, αλλά είναι σωτηρία, αποτελεί τροφό για κάθε πεινασμένο, στέγη για τη μοναξιά, εγγύηση για μια κοινωνία προσώπων, διότι είναι θεανθρώπινος οργανισμός, είναι η πραγμάτωση της κοινωνίας μεταξύ Θεού και ανθρώπου, στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γι’ αυτό «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18).
Αντίθετα δεν μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο και για την ειδωλολατρία.
Θα έχετε διαβάσει, κ. Σαραντάκο, το απαισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον της ειδωλολατρίας που δόθηκε από τους εθνικούς ιερείς στον Ιουλιανό.
«Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλαίουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ».
Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι την ειδωλολατρία συθέμελα την κλόνισαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι.
Όταν ο Θαλής ο Μιλήσιος ρωτήθηκε: «Τι πρεσβύτατον των όντων;», απάντησε: «Θεός αγέννητον γαρ». Ο δε Σωκράτης όταν ρωτήθηκε «Τι είναι Θεός;», αποκρίθηκε: «Το αθάνατον και αΐδιον».
Είστε βέβαια ελεύθερος, όπως ο κάθε άνθρωπος, να πρεσβεύετε ό,τι θέλετε, κ. Σαραντάκο. Όμως ανεξάρτητα από τα πιστεύω και τις προσδοκίες σας, η Εκκλησία θα συνεχίσει να πορεύεται μέσα στην ιστορία και να αποτελεί το όλον αυτής. Διότι δεν είναι «εκ του κόσμου», αλλά όμως είναι πάντοτε «εν τω κόσμω» και ενεργεί υπέρ αυτού.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Μετά τιμής
Ιωάννης Η. Χαχάλης
Καλλονή Λέσβου
Τηλ.: 22530 23679