Ο Αντώνης Σαμαράς οραματίζεται τη Ν.Δ. ως ένα κόμμα χωρίς «φέουδα», ένα σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, τονίζει ότι στη θεωρία του εντάσσονται όλα τα κοινωνικά αιτήματα, από δεξιά μέχρι αριστερά. Τα μεγάλα κόμματα της Κεντροδεξιάς, λέει, είναι αληθινά πολυσυλλεκτικά. Πιστεύει πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αυξήσει τη δύναμή του, απλά η Ν.Δ. έχει πέσει σε ποσοστά. Εις ό,τι αφορά τις κατηγορίες που του εκτοξεύονται για υπερπατριωτισμό, αντιτείνει πως αυτά που λέει είναι πολύ πιο «μετριοπαθή» σε σύγκριση με όσα κάνουν και λένε τα μεγάλα κεντροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη για το θέμα. Ο υποψήφιος αρχηγός της Ν.Δ. στρέφεται στο μέλλον, υποστηρίζοντας ότι όσοι προσεγγίζουν την πολιτική επικοινωνιακά, δεν μπορούν να κατανοήσουν πού πηγαίνει το μέλλον.


Κύριε Σαμαρά, ποιο είναι το μήνυμα της υποψηφιότητάς σας για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας;
«Θέλω μια Νέα Δημοκρατία σύγχρονο κόμμα της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Κι αυτό σημαίνει τρία πράγματα: Ένα κόμμα μεγάλο που προβάλλει τις απόψεις του, δεν τις κρύβει, και που πείθει την κοινωνία, και δεν προσπαθεί να ξεγελάσει μερίδες οριακών ψηφοφόρων. Ένα κόμμα δημοκρατικά οργανωμένο, που εμπιστεύεται τα μέλη του, δεν τα φοβάται. Που τους δίνει λόγο στη λήψη των αποφάσεων και ρόλο στην ανάδειξη των στελεχών. Ένα κόμμα των αξιών και των αξίων, χωρίς προσωπικά φέουδα. Και τέλος, ένα κόμμα που κερδίζει την εξουσία για να αλλάξει την κοινωνία, όχι για να φθαρεί σε κυβερνητισμό. Αυτό είναι το προφίλ ενός σύγχρονου κόμματος της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Αυτό θέλω να επιτύχω. Και με τη βοήθεια όλων, αυτό θα κάνουμε στη Νέα Δημοκρατία. Και σύντομα μάλιστα...»

Κάποιοι σας κάνουν κριτική ότι θέλετε να περιχαρακώσετε τη Νέα Δημοκρατία.
«Όταν δεν μπορούν να σε χτυπήσουν γι’ αυτά που λες, σε χτυπούν συνήθως γι’ αυτά που δε λες! Τι θα πει “περιχαράκωση”; Ότι θέλω να κάνω “μικρότερη” τη Νέα Δημοκρατία; Το πιστεύει σοβαρά αυτό κανείς; Δεν το πιστεύουν ούτε αυτοί που το λένε. Εγώ έχω κάνει ήδη τη μεγαλύτερη διεύρυνση. Όχι μόνο αμφίπλευρη. Πολυεπίπεδη... Όταν λέω ότι “δε χαρίζω την Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Αριστερά όπως δε χαρίζω την Πατρίδα στην Άκρα Δεξιά”. Κάνω τη μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση... Όταν λέω ότι “όσοι ζητούν ασφάλεια δεν είναι ακροδεξιοί, όπως όσοι ζητούν κοινωνική δικαιοσύνη δεν είναι αριστεροί”, αγκαλιάζω όλα τα κοινωνικά αιτήματα, όλα τα προτάγματα που αναδεικνύει η ζωή. Δε λογοκρίνω τις ιδέες των ανθρώπων. Δεν αστυνομεύω τις σκέψεις τους και τις αγωνίες τους. Τα περιλαμβάνω όλα σε ένα πλαίσιο διαχρονικών αξιών και φιλελεύθερων ιδεών, που περικλείει όλα όσα συγκρότησαν την παράταξή μας, όλα όσα στήριξαν την κοινωνία μας, κι όλα όσα αποτελούν κατακτήσεις των Κεντροδεξιών Κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο:
Η Ελευθερία, η Αξιοπρέπεια, η Αξιοκρατία, η Ανταγωνιστικότητα, η Διάχυση ευκαιριών και ευημερίας σε όλους, όλα αυτά δεν είναι “φραγμοί” που δημιουργούν “περιχαράκωση”, είναι ιδανικά που προσελκύουν την ίδια την κοινωνία.»

Για την «περιχαράκωση»
Τότε γιατί σας κατηγορούν για «περιχαράκωση»;
«Διότι ανήκουν σε μια σχολή σκέψης που πιστεύει ότι η πολιτική δεν πρέπει να στηρίζεται σε ιδανικά, αξίες και αρχές! Για την ακρίβεια, έχουν τη στρεβλή άποψη ότι η Κεντροδεξιά πρέπει να είναι “αποστειρωμένη” από ιδέες. Ότι δεν πρέπει να μιλάμε για αρχές και αξίες. Ότι, αν το κάνουμε αυτό, θα “χάνουμε” μέλη, θα “χάνουμε” ψηφοφόρους... Γιατί θα είμαστε, τότε, λογιστές, κι όχι ιδεολόγοι! Οπαδοί της διαχείρισης, όχι πολιτικοί... Όσοι υποστηρίζουν τέτοια πράγματα, δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ιδέες της Κεντροδεξιάς. Δεν κατανοούν ότι οι ιδέες μας κερδίζουν έδαφος παντού στον κόσμο. Ότι κερδίζουν νέα ακροατήρια, απ’ όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος.
Δεν κατανοούν ακόμα, ότι τα μεγάλα Κεντροδεξιά Κόμματα κερδίζουν επειδή πείθουν, όχι επειδή ξεγελούν κάποιους απογοητευμένους ευκαιριακούς ψηφοφόρους. Αυτό το κάνουν τα μικρά κεντρώα κόμματα. Που φυτοζωούν ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας. Όχι τα μεγάλα Κεντροδεξιά Κόμματα. Αυτή την κριτική που κάνουν σε μένα, σήμερα, περί “περιχαράκωσης” κ.λπ., την κάνουν στη Μέρκελ οι Φιλελεύθεροι (μικρό Κεντρώο Κόμμα της Γερμανίας). Την ίδια κριτική κάνουν στον Κάμερον οι Φιλελεύθεροι (επίσης μικρό Κεντρώο Κόμμα στη Βρετανία). Την ίδια ακριβώς κριτική την έκανε στο Σαρκοζί ο Μπαϊρού (επικεφαλής μικρού Κεντρώου Κόμματος στη Γαλλία).

Μεγάλο κόμμα
»Αυτή είναι η κριτική που κάνουν τα μικρά Κεντρώα Κόμματα που κυμαίνονται στο 5%, στα μεγάλα Κεντροδεξιά Κόμματα της Ευρώπης που κυμαίνονται στο 45%.
Είναι η ίδια ακριβώς κριτική που λέει: “μη μιλάτε για αξίες, μη μιλάτε για ιδέες, να μαζέψουμε ψήφους από παντού”. Είναι η “πολυσυλλεκτικότητα” της σιωπής και της αποσιώπησης. Αλλά τα μεγάλα κόμματα της Κεντροδεξιάς είναι αληθινά πολυσυλλεκτικά, με το να ακτινοβολούν τις ιδέες τους, όχι με το να τις κρύβουν.
Αυτό πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε κι εμείς... Για να γίνουμε μεγάλο, αληθινά μεγάλο Κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Κόμμα...»



Έχετε μιλήσει για την «εκλογική αριθμητική» της μεγάλης ήττας που υπέστη η Νέα Δημοκρατία την 4η Οκτωβρίου. Εξηγήστε μας, πώς συνδέεται αυτή σας η εκτίμηση με τη στρατηγική σας από δω κι εμπρός;
«Παλαιότερα, όταν έχανε ένα κόμμα εξουσίας και κέρδιζε το άλλο, υπήρχε μια μετατόπιση ψηφοφόρων, περί το 8% του εκλογικού σώματος... Αυτή την ώρα δε συνέβη αυτό. Δεν ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ καθόλου σχεδόν, από το 2004. Πέσαμε εμείς. Το ΠΑΣΟΚ πήρε τις ίδιες ψήφους με τις οποίες είχε χάσει το 2004. Εμείς, όμως, χάσαμε ένα εκατομμύριο! Το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε. Κι όμως, κάποιοι νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ μάς νίκησε επειδή έγινε μαζική μετακίνηση ψήφων από μας στο ΠΑΣΟΚ. Και δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς έγινε τέτοια “μαζική μετακίνηση” και το ΠΑΣΟΚ δεν κέρδισε ψήφους... Αυτό προσπαθώ να τους πω: Κάνουν λάθος διάγνωση “ασθένειας” και προτείνουν λάθος “θεραπεία”.

Αποχή νεοδημοκρατών
»Χάσαμε μισό εκατομμύριο ψήφους στην αποχή. Αυτοί δεν πήγαν αλλού. Παραμένουν δίπλα μας. Κι αυτούς πρέπει να κερδίσουμε. Αυτοί δεν είναι αναγκαστικά ούτε “δεξιοί” ούτε “αριστεροί” ούτε “κεντρώοι”. Είναι νεοδημοκράτες που απογοητεύθηκαν από μας και δεν πήγαν αλλού. Κι αυτούς μπορούμε να τους ξανακερδίσουμε ευκολότερα, γιατί παραμένουν δίπλα μας. Και πρέπει να τους ξανακερδίσουμε κατά προτεραιότητα, γιατί είναι πολλοί, είναι οι περισσότεροι. Κι αν κερδίσουμε αυτούς, θα μας ξανάλθουν και οι υπόλοιποι, που ψήφισαν άλλα κόμματα και πηγαίνουν συνήθως με όποιον έχει “αέρα νίκης”. Γιατί αν κερδίσουμε αυτούς που έφυγαν και έκαναν αποχή, θα αποκτήσουμε αέρα νίκης...»

Δηλαδή, είστε εναντίον της λεγόμενης στρατηγικής του «μεσαίου χώρου»...
«Αυτήν τη στιγμή χάνουμε την “ενδοχώρα” μας και κάποιοι μιλούν για “μεσαίο χώρο”.
Αδειάζουν οι βασικές μας δεξαμενές. Και κάποιοι προσπαθούν να γεμίσουν τα εφεδρικά ντεπόζιτα. Στερεύει η κοίτη του ποταμού. Και κάποιοι σκαλίζουν στις όχθες του. Όλες οι πολιτικές έχουν την αξία τους. Αλλά δεν προσφέρονται όλες για κάθε περίσταση. Όποιος προσπαθεί να εφαρμόσει μια στρατηγική για όλες τις περιστάσεις, κάπου θα κάνει λάθη. Μεγάλα λάθη...»

Τελικά, πόσο σας απασχολεί το μέλλον;
«Μπορώ να σας πω ότι με απασχολεί μόνο το μέλλον. Τι άλλο να με απασχολεί; Το παρελθόν δεν μπορώ να το αλλάξω. Αλλά το μέλλον μπορούμε να το φτιάξουμε. Όλοι μαζί...»

Ναι, άλλα κάποιοι λένε ότι η πλατφόρμα σας, μπορεί να είναι ελκυστική, αλλά είναι στραμμένη στο παρελθόν...
«Δηλαδή;»

Η αναφορά στην Πατρίδα, στο έθνος...
«Δεν καταλαβαίνω. Όλα τα μεγάλα Κεντροδεξιά Κόμματα μιλούν για πατρίδα. Ο Σαρκοζί φτιάχνει υπουργείο Εθνικής Ταυτότητας στη Γαλλία! Η Μέρκελ μιλάει συνεχώς για την προτεραιότητα του εθνικού συμφέροντος. Στη Βρετανία συντελείται - από τους Εργατικούς παρακαλώ - η στροφή στη “βρετανικότητα”. Αυτά που έχω πει εγώ, είναι πολύ “μετριοπαθή” σε σύγκριση με όσα κάνουν και λένε τα μεγάλα Κεντροδεξιά Κόμματα σε όλη την Ευρώπη. Μήπως κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί τι γίνεται σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο;».

Και το μέλλον; Πού χωράει σε όλα αυτά το μέλλον;
«Απ’ όλα όσα έχω αναφέρει τις τελευταίες μέρες, θα σας επισημάνω τρεις λέξεις: Αειφορία, Διάχυση, Συνέργειες. Πρόκειται για όρους που συνοψίζουν τις αναζητήσεις και τις νέες ιδέες της Κεντροδεξιάς παντού στον κόσμο. Η Αειφορία είναι η απάντησή μας στην “πράσινη ανάπτυξη” των Σοσιαλιστών. Στην Ευρώπη έχει πλήρως επιβληθεί η στρατηγική της Αειφορίας. Περιλαμβάνεται μάλιστα και στη στρατηγική της Λισσαβόνας. Η διάχυση είναι επίσης ουσιώδες συστατικό μιας στρατηγικής για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα στην Ευρώπη. Μιλάω για τη διάχυση ευκαιριών και ευημερίας. Ώστε όταν αναπτύσσεται ένας τομέας της οικονομίας, να συμπαρασύρει τους άλλους. Να υπάρχουν, δηλαδή, “συνέργειες”. Και να σταματήσουν οι στρεβλώσεις που υπάρχουν σήμερα στις αγορές και σταματάνε την ανάπτυξη. Μιλάω ήδη για την ατζέντα του μέλλοντος. Αν κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν, είναι διότι μπερδεύουν τις τάσεις της κοινωνίας με τους εφήμερους συρμούς της επικοινωνίας.»

Δηλαδή;
«Βλέπετε, το μέλλον δεν είναι η επόμενη επικοινωνιακή μόδα. Κι όσοι προσεγγίζουν την πολιτική επικοινωνιακά, δεν μπορούν να κατανοήσουν πού πηγαίνει το μέλλον. Καμμιά φορά δεν μπορούν να κατανοήσουμε ούτε το παρόν... Γι’ αυτό δυσκολεύονται να κατανοήσουν αυτά που λέω. Αλλά η κοινωνική βάση της Νέας Δημοκρατίας τα καταλαβαίνει. Και τα στηρίζει...»

* Ο Φίλιππος Ζάχαρης είναι δημοσιογράφος του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων, στον οποίο μέλος είναι το «Ε».