Ακόμη μία επιλογή που o Δικηγορικός Σύλλογος Μυτιλήνης έκρινε ως κατάλληλη, δεν προσφέρεται για τη στέγαση του Εφετείου. Το Δημοτικό Συμβούλιο Λέσβου δε συζήτησε πρόταση παραχώρησης του παλιού δημαρχείου Μυτιλήνης.
Μετά το κτήριο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ακόμη μία επιλογή που η διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης έκρινε ως κατάλληλη, δεν προσφέρεται για τη στέγαση του Εφετείου, αφού εξυπηρετεί άλλες ανάγκες. Πρόκειται για το χώρο του παλιού δημαρχείου Μυτιλήνης, η παραχώρηση του οποίου, με μία ψήφο διαφορά, δε συζητήθηκε ως θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης στην προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Την ίδια ώρα, όμως, που δε φαίνεται να βρίσκεται κατάλληλος χώρος για δωρεάν στέγαση του νεοϊδρυθέντος Εφετείου Βορείου Αιγαίου στην έδρα του στη Μυτιλήνη, υπάρχουν προτάσεις για άλλα κτήρια στη λεσβιακή περιφέρεια. Οι δικηγόροι, που κατ’ αρχάς απορρίπτουν τέτοιες προτάσεις, περιμένουν το Συνέδριο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, στο πλαίσιο του οποίου αναμένεται να έρθει στη Λέσβο στέλεχος της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οπότε και θα γίνει επιτόπου σχεδιασμός για τη στέγαση του Εφετείου.
Υπόδειξη…
Ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, Άρης Χατζηκομνηνός, και με την ιδιότητα του δικηγόρου, στη συνεδρίαση της Τετάρτης αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία που έχει αναλάβει ο Δικηγορικός Σύλλογος Μυτιλήνης προκειμένου να εξευρεθεί στέγη κατάλληλη για το Εφετείο. Ζήτησε δε να μπει ως θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης η παραχώρηση του παλιού δημαρχείου για το συγκεκριμένο σκοπό. Ο δήμαρχος, Δημήτρης Βουνάτσος, ανέφερε ότι ο χώρος προορίζεται για την κάλυψη στέγασης δημοτικών αναγκών και έτσι μετά την εισήγησή του, σε ψηφοφορία που έγινε, με 20 ψήφους κατά και 19 υπέρ απορρίφθηκε το αίτημα του κ. Χατζηκομνηνού να συζητηθεί το θέμα και να αποφασιστεί η παραχώρηση ή μη.
Στη συνεδρίαση εκφράστηκε η άποψη ότι θα μπορούσε να παραχωρηθεί ένα κτήριο της δημοτικής περιουσίας, που όμως δε βρίσκεται στην πόλη της Μυτιλήνης, όπως για παράδειγμα το νέο δημοτικό κατάστημα της Καλλονής.
Χθες, υπήρξε πρόταση απ’ τον πρώην δήμαρχο Αγιάσου και διοικητή τού «Θεομήτωρ», Παναγιώτη Γραμμέλλη - Ψυρούκη, να εξεταστεί το ενδεχόμενο στέγασης του Εφετείου στο Νέο Ξενώνα Αγιάσου, στο Σταυρί, διατηρητέο και τεράστιο κτήριο, που σήμερα στεγάζει το Αστυνομικό Τμήμα. Ο κ. Ψυρούκης υποστήριξε πως το κτήριο μπορεί να επισκευαστεί άμεσα και η εκεί λειτουργία του Εφετείου θα δώσει ζωή στη λεσβιακή ύπαιθρο.
O υπουργός ή ο γενικός γραμματέας Δικαιοσύνης, στη Μυτιλήνη για το Συνέδριο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων
Επιτόπου σχεδιασμός για το Εφετείο
Η διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης, όπως είπε μιλώντας στο «Ε» ο πρόεδρός της, Δημήτρης Καλλίας, έχει αναλάβει μια πρωτοβουλία υπόδειξης στο Υπουργείο Δικαιοσύνης κατάλληλου χώρου για το Εφετείο, ο οποίος όμως για μια σειρά από λόγους θα πρέπει να βρίσκεται εντός της πόλης της Μυτιλήνης. Σε περίπτωση, λοιπόν, που δεν υπάρξει δωρεάν παραχώρηση, θα ενοικιαστεί χώρος με έξι γραφεία, που θα στεγάσουν τις υποστηρικτικές υπηρεσίες του Εφετείου, ενώ ως αίθουσα ακροατηρίου μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιείται κάποια απ’ τις αίθουσες των δικαστηρίων. «Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε σε εποχή οικονομικής δυσπραγίας να μην υπάρξει επιβάρυνση για το Εφετείο», τόνισε σχετικά ο πρόεδρος των Δικηγόρων.
Στο φετινό προϋπολογισμό του Εφετείου υπάρχει πρόβλεψη οι λειτουργικές δαπάνες, στις οποίες μάλλον έχει περιληφθεί και το κόστος ενοικίασης κτηρίου, ανέρχεται στις 40.000 ευρώ, ενώ απ’ τον επόμενο χρόνο η πρόβλεψη για τα λειτουργικά έξοδα αυξάνεται σε 50.000 ευρώ.
«Το θέμα της στέγασης πιστεύουμε θα τακτοποιηθεί επί τόπου στις αρχές Ιουνίου, οπότε, στο Συνέδριο για τους μετανάστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα που διοργανώνει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αναμένεται να έρθει ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χάρης Καστανίδης, ή αν απουσιάζει στις Βρυξέλλες, ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου», ανέφερε ο κ. Καλλίας, ο οποίος συμπλήρωσε ότι υπάρχουν κι άλλες σκέψεις πέραν των όσων έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί για το Εφετείο. Ως παράδειγμα ανέφερε την ανακατασκευή μικρού κτηρίου που υπάρχει στον αύλειο χώρο του Δικαστηρίου και το οποίο μπορεί να διαμορφωθεί σε γραφεία απ’ την εταιρεία «ΘΕΜΙΣ Κατασκευαστική». Σε μια τέτοια προοπτική, οι υπηρεσίες του Εφετείου προσωρινά για ένα - δυο χρόνια θα στεγαστούν σε νοικιασμένο χώρο.
ΕΠΩΝΥΜΩΣ
Τα παράβολα μιας μέρας, το νοίκι του μήνα ή και του χρόνου…
Γιατί δωρεάν στέγη;
Κανείς δεν αμφισβητεί τους αγώνες της Λέσβου και πιο συγκεκριμένα των δικηγόρων της, χρόνια τώρα, για να ιδρυθεί το Εφετείο Βορείου Αιγαίου. Ούτε κανείς μπορεί να μηδενίσει τα οφέλη που θα έχει για τον τόπο η λειτουργία τακτικής έδρας Εφετείου στη Μυτιλήνη. Ομοίως δεν τίθεται θέμα για την οικονομική δυσπραγία της χώρας, όπως και για τις προσπάθειες της κυβέρνησης, αλλά και όλων μας, για περιστολή των δαπανών, για καθολική οικονομία. Και σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι απόλυτα θεμιτή η πρωτοβουλία των Δικηγόρων να εξευρεθεί κατάλληλος χώρος για να βρει το Εφετείο δωρεάν στέγη.
Ας δούμε, όμως, την πρακτική πλευρά του θέματος. Υπάρχει όντως ανάγκη για δωρεάν στέγη; Είναι τόσο μεγάλη δαπάνη ένα ενοίκιο της τάξης των δύο ή τριών χιλιάδων ευρώ, για να νοικιαστεί απ’ το Υπουργείο Δικαιοσύνης ένα κτήριο που να ενδείκνυται για στέγη του Εφετείου; Μήπως η συγκεκριμένη δαπάνη μηνιαίως - για να μην πούμε και ετησίως - θα καλύπτεται απ’ τα παράβολα μιας μόλις μέρας λειτουργίας του;
Σε τελική ανάλυση, θα πρέπει νωρίς-νωρίς να το συνειδητοποιήσουμε κιόλας, κι ανάλογα να αντιμετωπίζουμε όλα τα σχετικά ζητήματα, ότι το Εφετείο δε μας το έκανε δώρο καμμία κυβέρνηση και κανένα Υπουργείο Δικαιοσύνης.
Μας το χρωστούσαν και μάλιστα έκαναν σχεδόν έναν αιώνα να μας το δώσουν. Οπότε, γιατί να το πληρώσουμε κι από πάνω; Διότι, αν για παράδειγμα ο Δήμος έδινε το παλιό δημαρχείο, θα πλήρωνε για να στεγάσει ό,τι άλλο βρίσκει στέγη σ’ αυτό. Εν τέλει, σε συνθήκες κρίσης, ας λειτουργήσουμε κι εμείς με γνώμονα την οικονομία, εννοείται για τον τόπο μας. Που δεν πειράζει να εισπράξει και κανά νοίκι παραπάνω και κανένας Μυτιληνιός. Ο ίδιος που επί έναν αιώνα πλήρωνε για να δικαστεί στη Σύρο. Και καταδικαζόταν να πληρώσει ακόμα κι αν αθωωνόταν.