Ο Παναγιώτης Τουρτουρόπουλος είναι θεατρικός συγγραφέας με ρίζες στη Λέσβο και συγκεκριμένα στην Αγιάσο. Ζούσε για χρόνια στο εξωτερικό, όπου δουλεύει ακόμα και σήμερα, αλλά τον περισσότερο καιρό του, πλέον, τον περνάει στην Ελλάδα. Όλα του τα έργα είναι εσωτερικής φιλοσοφίας, υποκειμενικά όπως χαρακτηριστικά δηλώνει. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2006 πήρε το πρώτο Κρατικό Βραβείο του υπουργείου Πολιτισμού, για το έργο του «Ώρα του Απιέναι». Πριν μερικούς μήνες αποφάσισε να γυρίσει μία ταινία στη Λέσβο, τον «Κούρο». Εμείς τον συναντήσαμε πριν μία βδομάδα στο λιμάνι της Μυτιλήνης, λίγο πριν φύγει για την Αθήνα, και μας μίλησε για αυτή, καθώς και για τους ηθοποιούς που θα την πλαισιώσουν, οι οποίοι θα είναι… αυστηρά ντόπιοι ερασιτέχνες.


Κύριε Τουρτουρόπουλε, μαθαίνουμε ότι θα γυρίσετε μία ταινία στη Λέσβο. Πείτε μας για αυτήν.
«Πράγματι, και ο τίτλος του έργου είναι “Ο κούρος”. Σκέφτηκα το εξής: Πριν ακόμα γίνουν τα Δεκεμβριανά, που ξεσηκώθηκαν μαθητές και φοιτητές, εγώ αισθανόμουν ότι κάτι τέτοιο πλησιάζει. Κι αυτό γιατί η παιδεία στην Ελλάδα δε λειτουργεί καλά, δεν έχει φιλοσοφικές βάσεις. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι βάσεις είναι μηχανικές. Οι αρμόδιοι ενδιαφέρονται να βγάλουν ανθρώπους όχι ολοκληρωμένους. Έγραψα αυτό το έργο λοιπόν, το οποίο είναι θεατρικό, αλλά είναι μύθος. Βάζω, λοιπόν, έναν καθηγητή πανεπιστημίου, ο οποίος πάει και ξεθάβει έναν κούρο, ο οποίος είναι ζωντανός. Οι δυο τους ασκούν κριτική, κάνουν μια πολιτιστική επανάσταση θα έλεγα, κατά των σημερινών δεδομένων που υπάρχουν στην Ελλάδα.»

Σε τι βάσεις είναι γραμμένο το έργο;
«Πρόκειται για ένα έργο εσωτερικής φιλοσοφίας. Εγώ όμως δε χρησιμοποιώ τις τρεις ενότητες του Αριστοτέλη, χώρου, χρόνου και μύθου. Εγώ κάνω συστολή του χώρου και του χρόνου, τα φέρνω σε έναν πυρήνα. Από εκεί ξεκινάω. Αυτό με λίγα λόγια, σημαίνει ότι το συγκεκριμένο έργο είναι καθαρά υποκειμενικό.»

Προφανώς θέλετε να περάσετε κάποια μηνύματα μέσα από το έργο σας. Ποια είναι αυτά;
«Με αυτόν το μύθο τι θέλω να πω; Ότι πρέπει επιτέλους να αλλάξει το σύστημα παιδείας στην Ελλάδα. Αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω, θεωρώντας ότι πρέπει να επανέλθει η φιλοσοφία, όχι μόνο μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά και μέσα στα δημοτικά σχολεία. Μόνον έτσι θεωρώ ότι μπορεί να διαπαιδαγωγηθεί και να ολοκληρωθεί ένας ανθρώπινος χαρακτήρας. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τα λεγόμενα μικρά και μεγάλα μυστήρια, γι’ αυτό κι είχαν αποκτήσει ένα είδος εσωτερικής ελευθερίας και γνώσης, το γνώθι σ’ εαυτόν. Σήμερα δυστυχώς, εδώ στην Ελλάδα, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και ούτε πρόκειται να πάνε αν δεν αλλάξει το σύστημα της παιδείας.»

Με ντόπιους
Απ’ όσο γνωρίζω στην ταινία σας θα παίξουν ντόπιοι, ερασιτέχνες ηθοποιοί. Πώς προέκυψε αυτό;
«Όταν ήρθα εδώ στη Λέσβο έμεινα πολύ ενθουσιασμένος με τους κατοίκους του νησιού και ιδιαίτερα με τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν μια επιθυμία για καλές τέχνες, για ποίηση, για θέατρο… Έχω, λοιπόν, γνωρίσει εδώ αρκετούς ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό, χωρίς όμως να έχουν σπουδάσει κάτι σχετικό. Ωστόσο, είναι τέλειοι καλλιτέχνες. Έτσι, αποφάσισα να γυρίσω τον “Κούρο” στη Μυτιλήνη και μάλιστα με ντόπιους, ερασιτέχνες ηθοποιούς.»

Τα γυρίσματα της ταινίας πού θα γίνουν;
«Για καλή μου τύχη βρήκα στη Βρίσα ένα παλιό λιοτρίβι με σκουριασμένα τα μηχανήματα. Η ιδέα του έργου μου είναι αυτό εκεί ακριβώς το στούντιο, το σκουριασμένο λιοτρίβι. Εκεί θα γίνουν, λοιπόν, και τα γυρίσματα της ταινίας. Οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι όλοι παιδιά από τη Λέσβο και μάλιστα όχι επαγγελματίες. Έτσι κι έκανα επαφή με αυτούς τους ανθρώπους. Από πείρα σάς λέω ότι ο ηθοποιός πρέπει να ακούει, να μη μιλάει, να παίζει το ρόλο του. Τότε μπορεί να πετύχουμε κάτι. Εγώ ελπίζω, και το πιστεύω ακράδαντα, ότι θα κάνω μία ποιοτική δουλειά εδώ στη Λέσβο.»

Πέρα από τη συγγραφή των έργων, ασχολείστε με τις δημιουργίες σας ποικιλοτρόπως. Αυτό φαντάζομαι προκύπτει και λόγω των σπουδών σας. Τι ακριβώς έχετε σπουδάσει;
«Εγώ σαν Έλληνας έχω ζήσει πολλά χρόνια εκτός της χώρας μου και θα έλεγα ότι ζω ακόμα, όμως η επιθυμία μου είναι να έρθω να δουλέψω εδώ στην Ελλάδα. Για καλή μου τύχη, βέβαια, εργάζομαι και εκτός Ελλάδος, στη Γερμανία και την Τσεχοσλοβακία, που σημαίνει Βερολίνο και Πράγα. Γνωρίζω και τις δύο γλώσσες, και γερμανικά και τσέχικα. Έχω σπουδάσει στη Θεατρική Ακαδημία Μουσικών Τεχνών της Πράγας, έχω κάνει δραματολογία, δραματουργία και σκηνοθεσία θεάτρου. Έχω βγάλει και μια σχολή κινηματογράφου, εδώ στην Ελλάδα, του Λυκούργου Σταυράκου. Έχω κάνει και τρία εξάμηνα στην Κρατική Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Ντύσελντορφ. Εκεί έμαθα να κάνω και μακέτες, έτσι τα σκηνικά τα φτιάχνω πάνω σε μακέτες.»

«Θα έμενα στη Λέσβο…»
Ολοκληρώνοντας, τι θα θέλατε να προσθέσετε;
«Να σας εκμυστηρευτώ κάτι… Με μεγάλη μου χαρά θα έμενα στη Λέσβο. Θέλω πολύ να εγκατασταθώ εδώ και να δουλέψω. Με εμπνέει πολύ ο τόπος τούτος. Πέρα από αυτό όμως, όταν έκανα την πρώτη μεγάλη επαφή με τα παιδιά που θα παίξουν στην ταινία μου, είδα ότι είναι συναισθηματικά δεμένα μεταξύ τους. Έτσι δεμένος αισθάνομαι κι εγώ τώρα με αυτά, τα νιώθω σαν οικογένεια και χαίρομαι γι’ αυτό.»