Είχαν μια φωτογραφία της Βουλής να γέρνει κι από κάτω έγραψαν «ο πύργος της μίζας», ενώ υπήρχε και μια φωτογραφία του Πάγκαλου με το κεφάλι γουρουνιού που έγραφε: «Σταματήστε να ψηφίζετε, ρε κοπρίτες, όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα».
«Ελευθεροτυπία», Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Ένα νέο κίνημα έκανε την εμφάνισή του την προηγούμενη εβδομάδα. Βασικό τρόπο οργάνωσης αποτέλεσαν οι διάφοροι κοινωνικοί ιστότοποι (Facebook, Twitter). Η λογική ήταν απλή: κάθε μέρα στις επτά το απόγευμα απλοί πολίτες θα συγκεντρώνονται στις μεγάλες πλατείες όλων των ελληνικών πόλεων, με στόχο να εκφράσουν την οργή, την αντίθεση και την αγανάκτησή τους στην κυβερνητική οικονομική πολιτική.
Αφορμή για αυτή την κίνηση αποτέλεσε μία είδηση διαφόρων blogs που αναπαρήγαγαν τα δελτία ειδήσεων για το περίφημο - πλέον - σύνθημα των Ισπανών: «Ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι «Αγανακτισμένοι».
Όλα καλά μέχρι εδώ… Κανείς δεν έμεινε αδιάφορος μπροστά στα νέα μέτρα που εξαγγέλθηκαν, στη συνεχόμενη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, στο γεγονός ότι κάποιοι θεωρούν πως η χώρα θα γλυτώσει τη χρεωκοπία αν μειωθεί η ήδη μικρή σύνταξη του παππού και της γιαγιάς.
Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω. Κανείς δε δείχνει να έχει προβληματιστεί για το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα ντοκουμέντο (βίντεο ή ηχητικό), καμμία είδηση σε ισπανικές εφημερίδες, ή στα ισπανικά δελτία ειδήσεων, που να αναφέρονται το συγκεκριμένο σύνθημα - μόνο η αναπαραγωγή της είδησης μέσω των blogs, όμορφα, γρήγορα και κυρίως ανώνυμα.

Εν αναμονή της πρώτης συγκέντρωσης, αλλά ακόμα και σήμερα, γίνονται συζητήσεις για τη νέα μεγάλη επανάσταση απέναντι στο μνημόνιο, στο ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, καθώς χαρακτηρίστηκε ως μη κομματική. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι θα έπρεπε ταυτόχρονα να χαρακτηρίζεται και από την απουσία πολιτικής θέσης. Δυστυχώς, πουθενά όλες αυτές τις μέρες δεν έχει ακουστεί μια πρόταση για το «αύριο». Συνθήματα όπως αυτά που προαναφέρονται και δημοσιεύτηκαν στην «Ελευθεροτυπία» και άλλες μεγάλες εφημερίδες δηλώνουν μία παντελή άρνηση για το πολιτικό σύστημα της χώρας, χωρίς την παραμικρή θέση ή πρόταση για το μέλλον. Εκφράζουν το θυμό για τα λεφτά που σπαταλήθηκαν από τους πολιτικούς της χώρας χωρίς την παραμικρή αναφορά στην όποια ευθύνη έχει ο καθένας από εμάς προσωπικά. Αποτελούν συνθήματα που περιλαμβάνουν τη λέξη μίζα. Αλλά δε χωρούσαν άλλες γνωστές λέξεις στην καθημερινότητα του Νεοέλληνα, όπως ρουσφέτι, βόλεμα, διορισμός, φοροδιαφυγή…
Όταν η συγκέντρωση τελειώσει, σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένος ο καθένας να συμβάλει, να βοηθήσει και να ξεβολευτεί ακόμα για την αλλαγή της χώρας;
Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω έναν δικό μου προσωπικό λόγο της απουσίας από αυτές τις συγκεντρώσεις. Σε μία εποχή που ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο και που διαδηλώσεις σε χώρες της Αφρικής οδήγησαν σε προσπάθειες ανατροπής δικτατορικών καθεστώτων με νεκρούς και πολυήμερες μάχες, θα ένιωθα τουλάχιστον ντροπή να βγω στο δρόμο για να δώσω απάντηση στους Ισπανούς, επειδή θίχτηκε η εθνική μου υπόσταση ή, ακόμα χειρότερα, επειδή η συμμετοχή σε μία τέτοια συγκέντρωση αποτέλεσε το γεγονός των ημερών.