Γιατί ίδια έργα, που εντάχθηκαν την ίδια μέρα, αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο; Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα αποκαλύπτει ένα ξεχωριστό σκάνδαλο ηθικής, καθώς μόνο ως τέτοιο μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που συμβαίνει στην πρόοδο των αθλητικών έργων, τα οποία προορίζονται να κατασκευαστούν (;) με Σύμπραξη Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Οι αρμόδιες γενικές γραμματείες Αθλητισμού και Ολυμπιακής Αξιοποίησης, βρίσκονται στο στάδιο επιλογής συμβούλου που θα αναδείξει τις εταιρείες με τις οποίες θα συναφθεί σύμβαση για την κατασκευή 11 κλειστών γυμναστηρίων και 13 κολυμβητηρίων σε όλη τη χώρα. Μεταξύ τους δε βρίσκονται το κολυμβητήριο της Μυτιλήνης ούτε το στάδιο της Γέρας, παρ’ ότι εντάχθηκαν την ίδια μέρα σε ΣΔΙΤ με τα υπόλοιπα αθλητικά έργα, που προχωρούν. Και η πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στο νομό Θεσσαλονίκης (εκλογική περιφέρεια του Γιάννη Ιωαννίδη, υφυπουργού Πολιτισμού) και γενικά στη Μακεδονία, αλλά και στους νομούς Λακωνίας και Μεσσηνίας, όπου και η εκλογική περιφέρεια του υπουργού Πολιτισμού, Αντώνη Σαμαρά.

Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι απομακρύνεται για τα δύο μεγάλα αθλητικά έργα της Λέσβου η προοπτική να κατασκευαστούν, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, μέσω ΣΔΙΤ, αφού ουσιαστικά οκτώ μήνες μετά την ένταξή τους σε σύμπραξη δεν έχει γίνει απολύτως καμμία ενέργεια για την προώθησή τους, οπότε είναι σα να μην έχουν ενταχθεί καθόλου.

Δυο κατηγορίες…
Εν συντομία θυμίζουμε ότι τα δύο έργα της Λέσβου, το κολυμβητήριο Μυτιλήνης και το στάδιο της Γέρας, είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα ΕΛΛΑΔΑ 2004, δίχως όμως και να προλάβουν να ξεκινήσουν πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι κι εντάχθηκαν στην κατηγορία των έργων μεταολυμπιακής αξιοποίησης, λαμβάνοντας αρχικά την κυβερνητική υπόσχεση ότι θα χρηματοδοτηθούν με κονδύλια της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού. Όταν κατέρρευσε και αυτή η προοπτική, και μετά από επανειλημμένες εκκλήσεις των οικείων δήμων Μυτιλήνης και Γέρας, υπήρξε η διαβεβαίωση πως τα έργα θα ενταχθούν σε ΣΔΙΤ.
Την 1η Φεβρουαρίου του 2008, το «Ε» είχε αποκαλύψει - κινητοποιώντας αμέσως μετά νέο γύρο διεκδίκησης, ειδικά απ’ τους φίλους του υγρού στίβου της Μυτιλήνης, που συγκέντρωσαν 4.000 υπογραφές με το αίτημα να γίνει κολυμβητήριο - ότι στα πρώτα μεταολυμπιακά έργα που εντάχθηκαν σε ΣΔΙΤ δεν περιλαμβανόταν το κολυμβητήριο Μυτιλήνης.
Τελικά, την 1η Σεπτεμβρίου 2008, η αρμόδια διυπουργική επιτροπή ενέταξε σε ΣΔΙΤ, και το κολυμβητήριο Μυτιλήνης, και το στάδιο της Γέρας. Με την ίδια συνεδρίαση, την ίδια ημερομηνία, εντάχθηκαν σε ΣΔΙΤ δύο ομάδες παρόμοιων αθλητικών έργων. Μία ομάδα με 11 γυμναστήρια και 13 κολυμβητήρια και μία δεύτερη ομάδα όπου βρίσκονταν και τα έργα της Λέσβου με πέντε κολυμβητήρια και τρία στάδια, κλειστό και ανοιχτά.

Η… φούσκα
Στις αρχές Δεκεμβρίου 2008, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του αντιδημάρχου Μυτιλήνης Παντελή Πατερέλλη, ο τότε γενικός γραμματέας Ολυμπιακής Αξιοποίησης, Σοφοκλής Ψιλιανός, έλεγε ότι καλώς εχόντων των πραγμάτων, κι αν υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, μπορεί το κολυμβητήριο να ξεκινήσει το 2010. Τότε ο αντιδήμαρχος, ζητώντας να δοθούν απ’ ευθείας στο δήμο τα κονδύλια που του είχαν πάρει ώστε να υλοποιήσει το έργο, μίλησε για τη φούσκα των ΣΔΙΤ. Σήμερα φαίνεται πως ακόμη και αυτή η προοπτική, έστω και κάποτε να γίνει το κολυμβητήριο, έχει απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο, για να μην πούμε ότι έχει ματαιωθεί εξ αιτίας της πρακτικής της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού.
Τέλη Δεκεμβρίου του 2008 η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του υπουργείου Πολιτισμού προχώρησε σε προκήρυξη δημόσιου διεθνούς διαγωνισμού «με ανοιχτή διαδικασία, με σκοπό την ανάθεση σύμβασης παροχής υπηρεσιών, με τίτλο “Υπηρεσίες Συμβούλου για την Υλοποίηση 11 Κλειστών Γυμναστηρίων & 13 Κολυμβητηρίων με Σύμπραξη Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα”. Ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί, σύμφωνα με την από 01/09/2008 απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής ΣΔΙΤ.».

Ούτε ένα βήμα
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι επτά σχήματα υπέβαλαν προσφορές και επίκειται η ανάθεση του έργου του συμβούλου, η οποία και θα ολοκληρωθεί το αργότερο σε δύο χρόνια (το 2011) με την επιλογή αναδόχων για την κατασκευή των έργων. Για την άλλη ομάδα αθλητικών έργων (κολυμβητήρια Λαμίας, Καστοριάς, Κορίνθου, Κοζάνης και Μυτιλήνης και στάδια Παπάδου Γέρας, Γρεβενών και Συκεών Θεσσαλονίκης), που ομοίως εντάχθηκαν σε ΣΔΙΤ την 1η Σεπτεμβρίου 2008, δεν έχει γίνει το παραμικρό. Με ό,τι αυτό σημαίνει για το πότε θα μπορέσουν τα έργα αυτά να γίνουν.
Έχει ενδιαφέρον όμως να σημειώσουμε πού εντοπίζονται στον ελληνικό χάρτη τα αθλητικά έργα που προχωρούν, αφού μεταξύ των 24 παρεμβάσεων βρίσκονται αθλητικοί χώροι σε πέντε δήμους του νομού Θεσσαλονίκης (Μίκρας, Πολίχνης, Αμπελοκήπων, Θέρμης και Πυλαίας), σε τρεις του νομού Χαλκιδικής (Ορμυλίας, Πολύγυρου και Μουδανιών), στη Σαμοθράκη, σε δύο δήμους του νομού Λακωνίας (Έλους και Γυθείου), αλλά και στο δήμο Καλαμάτας του νομού Μεσσηνίας. Δηλαδή τα μισά απ’ τα έργα που «περπατάνε» είναι στις εκλογικές περιφέρειες αλλά και στους διπλανούς τους νομούς, των κυρίων Σαμαρά και Ιωαννίδη.
Φαίνεται, ακόμη και στον αμφίβολης αποτελεσματικότητας τρόπο υλοποίησης έργων, τις ΣΔΙΤ, πρέπει ένας δήμος να έχει, ή (για να κυριολεκτούμε) να εκλέγει, μπάρμπα στην Κορώνη, για να έχει ελπίδες οι νέοι του να αποκτήσουν κάποτε ένα χώρο άθλησης.