Ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, μέσα σε συνθήκες άθλιες. Αναρχία και ανοργανωσιά, παραγοντικό «πάρε δώσε» και γενικά αναξιοπιστία. Πρόεδρος τότε ο Κασιούρας. Ο επόμενος; Ο Σταύρος Ψαρρόπουλος. Ένας άνθρωπος που από την πρώτη του χρονιά, άλλαξε τη φύση και τη δομή όλου του πρωταθλήματος, αλλά και το όνομά του από Ερασιτεχνικό σε Περιφερειακό. Ένας άνθρωπος που σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται για το συμμάζεμα μιας κατηγορίας, που σε προηγούμενες εποχές ήταν για κλάματα. Το σκηνικό γνωστό. Ξερά γήπεδα, λιγοστός κόσμος, παράγοντες «τσαμπουκαλήδες» και διαιτησίες «πιασμένες» από το πούλμαν. Τα πράγματα όμως βελτιώθηκαν αρκετά στην πορεία. Τα ξερά γήπεδα αντικαταστάθηκαν με χλοοτάπητα, ήρθε ο κόσμος στα γήπεδα και ομαλοποιήθηκε η κατάσταση (σχετικά) και στη διαιτησία. Η δομή άλλαξε άρδην και ο εκσυγχρονισμός της κατηγορίας είναι γεγονός. Όλα αυτά πιστώνονται στον Σταύρο Ψαρρόπουλο. Όπως και η καθιέρωση των τεσσάρων παικτών κάτω των 20 και αργότερα η καθιέρωση δύο μικρών στη βασική εντεκάδα. Επόμενη αλλαγή, ο καταρτισμός των ομίλων με τέτοιο τρόπο ώστε οι ομάδες να μειώσουν τα ταξίδια τους. Ο πρόεδρος όμως αυτής της χρυσής εποχής του 2004, δεν σταμάτησε εκεί. Πέτυχε την οικονομική εξυγίανση αυτού του πρωταθλήματος, μειώνοντας αρκετά τα έξοδα μετακίνησης. Ο πρόεδρος της ΕΠΣΛ χαρακτηρίστηκε από τους συμβούλους της ΕΠΟ, ως ένας από τους πιο πετυχημένους ανθρώπους της κατηγορίας. Και έτσι έδωσε ξεχωριστή ταυτότητα και στον πρόεδρο της ΕΠΣ Λέσβου. Ταυτότητα αναγνώρισης προς τα έξω. Ακολούθησαν όμως κι άλλα, όπως η δημιουργία του Ενωσιακού Γηπέδου της Θερμής. Σε αυτόν πιστώνεται και η άνοδος του Αιολικού στη Γ΄ Εθνική, αλλά και η φιλοξενία διεθνών αγώνων, καθώς και αγώνων της Α΄ Εθνικής στη Λέσβο. Η σφραγίδα του Περιφερειακού Πρωταθλήματος μέχρι σήμερα, γράφει «Σταύρος Ψαρρόπουλος» και όσοι Σιγάλες και Σαρήδες κι αν περάσουν, το έργο του προέδρου της ΕΠΣΛ θα μείνει για πάντα…

*Ο Γιώργος Αυγουστίδης είναι από τους παλαιότερους αθλητικογράφους.