Στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο Μυτιλήνης, την Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2024, θα συζητηθεί το θέμα με τίτλο: «Κανονισμός παραχώρησης και λειτουργίας δημοτικών χώρων πολιτιστικού ενδιαφέροντος, πολιτιστικών κέντρων και τμημάτων του Δήμου Μυτιλήνης».

Σαφώς και όλοι οι δημοτικοί χώροι και ιδιαίτερα οι πολιτιστικοί θα πρέπει να έχουν κανονισμούς λειτουργίας με στόχο α) την διαφάνεια απέναντι σε κάθε σύλλογο που προάγει πραγματικό πολιτισμό και θέλει να αναδείξει την προσπάθειά του και β) την χρηστή χρήση των χώρων προκειμένου να υποστηρίζουν τον πολιτισμό.  Ωστόσο τόσο στον κανονισμό λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης που έχει εγκριθεί όσο και στον Κανονισμό των πολιτιστικών χώρων που πρόκειται να εγκριθεί υπάρχουν κάποια σημεία που στην πράξη καθιστούν προβληματική την χρήση των πολιτιστικών χώρων. 

Πριν προχωρήσουμε όμως σε αυτό το σκέλος ας μας επιτραπεί να πούμε τα εξής. Σε αρκετά Δημοτικά Θέατρα υπάρχει δημοσιοποίηση του προγράμματος του μήνα, δηλαδή όλων τον πολιτιστικών εκδηλώσεων που προγραμματίζονται τον μήνα που ακολουθεί στο συγκεκριμένο πολιτιστικό χώρο προκειμένου να ενημερώνονται έγκαιρα οι δημότες, τι εκδηλώσεις γίνονται, προκειμένου όσοι ενδιαφέρονται να τις παρακολουθήσουν. Κάτι που δεν έχουμε δει να συμβαίνει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, παρότι προβλέπεται στον κανονισμό του. Σε αυτό συνηγορεί το γεγονός ότι σύμφωνα με τον κανονισμό «η έγκριση της αίτησης δίνεται εντός εύλογου χρονικού διαστήματος από την κατάθεσή της». Στην πράξη και αυτό που έχει παρατηρηθεί σε κάποιες περιπτώσεις είναι ότι απάντηση στο αίτημα,  καθυστερεί υπερβολικά ή δεν υπάρχει, ή όποια απάντηση  δίδεται λίγες μέρες πριν την εκδήλωση και ενδεχομένως μήνες μετά την αίτηση. Οπότε αυτό το «εύλογο» χρονικό διάστημα θα πρέπει να προσδιοριστεί  πόσες μέρες είναι  από την υποβολή της αίτησης.  

Και η ορθολογική διαχείρισή τους

Επίσης τόσο στον Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης που έχει εγκριθεί όσο και στον Κανονισμό Λειτουργίας των δημοτικών χώρων στο κεφάλαιο διάθεσης των αιθουσών αναφέρεται: «Η υποβολή της αίτησης δεν δημιουργεί καμία δέσμευση στο Δήμο  μέχρι της εγκρίσεως της και της εγγράφου ενημέρωσης του αιτούντος» ακόμη μία φράση που καταντά προβληματική, καθώς έχει παρατηρηθεί -σε ότι έχει να κάνει με το Δημοτικό Θέατρο - ότι μπορεί να περάσουν μήνες χωρίς να απαντηθεί το αίτημα με ότι αυτό συνεπάγεται για τον προγραμματισμό ενός συλλόγου ή ενός φορέα.   

Επίσης θα πρέπει να υπάρχει αναρτημένο σε ηλεκτρονική μορφή στο πλαίσιο της διαφάνειας, το  πρόγραμμα του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης, αλλά και κάθε πολιτιστικής αίθουσας που θα ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο. Αυτό γιατί έτσι ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βλέπει τις ημέρες που είναι δεσμευμένες οι αίθουσες και να ζητά για χρήση τις διαθέσιμες. Το να είναι το πρόγραμμα μιας πολιτιστικής αίθουσας μέσα σε ένα συρτάρι στην εποχή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης μας ξεπερνά και δεν συνάδει ενδεχομένως με την λογική της διαφάνειας. Αυτό δεν προβλέπεται σε κανέναν από τους προαναφερθέντες  κανονισμούς, ωστόσο θα πρέπει το δημοτικό συμβούλιο που θα κληθεί να συζητήσει το θέμα αυτό  να  λάβει σοβαρά και την παράμετρο αυτή, όπως βέβαια και τα υπόλοιπα που σημειώνονται.

Ακόμη σε κάποιες περιπτώσεις προβλέπεται μίσθωση των αιθουσών. Σαφώς είναι κάτι αντιληπτό όταν υπάρχει αντίτιμο εισόδου. Ωστόσο, δεδομένης της μίσθωσης θα περίμενε κανείς ο εν λόγω πολιτιστικός χώρος να είναι άρτια στελεχωμένος και να μπορεί να παρέχει κάποιες υπηρεσίες . Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Το Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης δεν υπάρχει τεχνικός με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεδομένου τούτου καταλαβαίνει κανείς ότι τεχνικός σε πολιτιστική αίθουσα στην «Άνω Ραχούλα» αποτελεί «όνειρο θερινής νυκτός» που θα έλεγε ο Ουίλιαμ.  Μάλιστα στα συμφωνητικά του ΔΘΜ ο σύλλογος ή ο φορέας που θα κάνει χρήση του, δεσμεύεται να φέρει εκείνος τεχνικό. Και καλά να έχει στο δυναμικό της, αν δεν έχει θα πρέπει να βρει ^. και για να βρει θα πρέπει να έχει να τον πληρώσει. Και συνήθως δεν έχει.

Ολοκληρώνοντας θα πρέπει να υπενθυμίσουμε πως οι πολιτιστικοί χώροι είναι για να ανοίγουν πόρτες στον πολιτισμό και όχι για να κλείνουν. Και σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να κινείται κάθε κανονισμός που στόχο έχει την ωφέλεια του συνόλου της κοινωνίας.