Σύμφωνα με τεκμηριωμένο ρεπορτάζ διεθνούς ειδησεογραφικού πρακτορείου, η απότομη αύξηση διεθνώς της τιμής του ελαιολάδου είχε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωτική ανατροπή της σχέσης κατανάλωσης μεταξύ ελαιόλαδου και των ανταγωνιστικών σπορελαίων. Και που όλα αυτά; Στην πρώτη παραγωγό ελαιόλαδου χώρα, την Ισπανία, που τροφοδοτεί την παγκόσμια αγορά ελαιολάδου με το 40% της συνολικής ποσότητας. Έτσι, ενώ το 2023 η σχέση κατανάλωσης μεταξύ ελαιολάδου και σπορελαίων στην Ισπανία ήταν 62% για το ελαιόλαδο, έναντι 38% για τα υποκατάστατα λιπαρά, το πρώτο εξάμηνο του 2024, η σχέση αυτή αντιστράφηκε, αφού η κατανάλωση ελαιολάδου περιορίστηκε στο 37% με τα εναλλακτικά λιπαρά - κατά κύριο λόγο κάθε είδουςσπορέλαια - να εκτινάσσονται στο 63%. Βέβαια, όλοι συμφωνούν, ότι η ραγδαία άνοδος της τιμής του ελαιολάδου παγκοσμίως ήταν εν πολλοίς συγκυριακή, αφού οι καιρικές συνθήκες τα δύο τελευταία χρόνια περιόρισαν συνολικά την παγκόσμια παραγωγή. Πλην όμως, η τόσο εύκολη υποκατάσταση σε ένα βασικό προϊόν, σε μια χώρα που ο καταναλωτής στηρίζει παραδοσιακά την κουζίνα του στο ελαιόλαδο, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί και στον Έλληνα ελαιοπαραγωγό, αφού σίγουρα κάποια παραμένουσα υποκατάσταση - μικρή ή μεγαλύτερη θα δείξει ο χρόνος - θα υπάρξει, έστω και αν οι τιμές του ελαιολάδου ισορροπήσουν σε πιο λογικά - σίγουρα πάντως αυξημένα σε σχέση με το παρελθόν -επίπεδα! 

Προφητικές πικρές αλήθειες 

Θυμήθηκα με βάση την παραπάνω εξέλιξη μια ιστορία πριν από ακριβώς 30 χρόνια. Είχαμε προσκαλέσει το 1994 ως τότε Συνασπισμός της Αριστεράς - θυμίζουμε στις εκλογές του 1993 το κόμμα είχε μείνει οριακά εκτός Βουλής - τον αείμνηστο Ευρωβουλευτή του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, να μιλήσει σε εκδήλωση για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και το πόσο αυτές επηρεάζουν τη χώρας μας σε όλα τα επίπεδα (εξωτερική πολιτική, άμυνα, αγροτική και βιομηχανική παραγωγή κλπ). Η εκδήλωση έγινε στο θεατράκι του ΦΟΜ, γιατί εκείνα τα χρόνια όπως ….λέει και η Αγία Γραφή «πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί» μη γίνουμε και ρεζίλι από τη μειωμένη προσέλευση ακροατών. Ο Μιχάλης, πάντα λαγαρός στο λόγο του, γοήτευσε το ακροατήριο και όπως πάντα δεν μάσησε τα λόγια του λέγοντας πρωτόγνωρες αλήθειες. Μιλούσε από τότε για την ανάγκη να στηριχτεί η Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας ως μόνος τρόπος να μπει η γειτονική αυτή χώρα σε κανόνες και διαδικασίες και να πάψει κατά το δυνατόν να λειτουργεί απρόβλεπτα, μίλησε αιρετικά ως συνήθως με βάση το «ουδέν κακόν αμιγές καλού», για κάποιες θετικές πλευρές της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και όταν προκλήθηκε να μιλήσει για το λάδι μας, είπε ότι πράγματι η τιμή για τον παραγωγό ήταν χαμηλή, αλλά τόνισε ότι πρέπει να επιδιώξουμε η τιμή να μην ανεβεί απότομα, διότι υπάρχει ο κίνδυνος ο μέσος καταναλωτής να στραφεί στα σπορέλαια και μετά δύσκολα θα ξαναγυρίσει το δικό μας προϊόν! Τι ήταν να το πει; Ανακοινώσεις διάφορων ανεγκέφαλων από φορείς και κόμματα για τον «κακό φιλο -Ευρωπαϊστή» που δεν θέλει να ανεβεί η τιμή στο λαδάκι μας! Πώς αργεί καμιά φορά η δικαίωση στην πολιτική….