Το μεγάλο Γιάννη Φωτιάδη, τον Αναμορφωτή της Άντισσας, το μέντορά μου, τον βίωσα από κοντά τα τελευταία τέσσερα -πέντε χρόνια της ζωής του.

Τον παρακολούθησα στα μεγάλα του επιτεύγματα (Γυμνάσιο, Λύκειο, Περιβολή κ.λπ.), αλλά και στα άλλα μικρότερης εμβέλειας που επεδίωκε και στόχευε. Το πιο κάτω απόσπασμα είναι από τη δημοσίευσή μου στο «Ε» το Γενάρη τού 2012, με τίτλο «Το καταφύγιο πνευματικών ανθρώπων... καταφύγιο συμπαθών τετραπόδων».
Αναφερόμουν στο Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων που είχε οραματιστεί ο μεγάλος Γιάννης Β. Φωτιάδης στην Περιβολή, κατά πώς επί λέξει μού είχε πει:
«"Ξέρεις [...] τι πάει να πει διάφοροι επιφανείς άνθρωποι απ' το νησί μας και γιατί όχι απ' όλη την Ελλάδα να πηγαίνουν σ' αυτή την παραδεισένια λαγκαδιά στο μοναστήρι της Περιβολής, με τα γάργαρα νερά (τότε ακόμη ο Βούλγαρης ήταν αμόλυντος και τα νερά του, χωρίς ίχνος βρομιάς και μόλυνσης, κελάρυζαν δίπλα στο μοναστηράκι της Παναγιάς γεμάτα ψάρια και κάθε άλλη ποταμίσια ζωή), τα διάφορα δέντρα, καρποφόρα ή όχι, και τις κάθε λογής πρασινάδες, την απόλυτη ησυχία και το δροσερό αγέρι, να έρθουν εκεί για να ησυχάσουν;! Να διαλογιστούν;! Να προσπαθήσουν να έρθουν σε επικοινωνία με το Θείο;!»

Και συνέχιζε:
«Τώρα που ξεκίνησα, θα το τελειώσω το καταφύγιο αυτό. Το ησυχαστήριο της Περιβολής, που θα αποτελέσει κυψέλη δημιουργίας σκέψης, αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού πνευματικών ανθρώπων του νησιού μας στην αρχή, και όλης της Ελλάδας στη συνέχεια.

Η φήμη που θα αποκτήσει η Περιβολή και η έμμεση διαφήμιση που θα της γίνει έτσι, θα είναι ωφέλιμη για την Άντισσα, τη Βατούσα, όλα τα άλλα γύρω χωριά μας, όλο τον Όρδυμνο». Και συνέχιζε: «Το κτήριο του καταφυγίου είναι πια σχεδόν έτοιμο.

Οι τοίχοι του ολόγυρά του θα γίνουν οι βιβλιοθήκες που θα υποδεχθούν χιλιάδες τόμους και εκεί ο κάθε ησυχαστής-μελετητής θα μπορεί να προσφεύγει για να ολοκληρώνει τους προβληματισμούς του, τους οραματισμούς του, τις σκέψεις του, σε τελική ανάλυση την όποια πνευματική ανησυχία του, και τελικά την όποια δημιουργία του. [...]

Προκειμένου λοιπόν το όνειρο αυτό του μεγάλου Φωτιάδη να λάβει σάρκα και οστά, ύστερα από 60 κοντά χρόνια, ξεκίνησα μια εγερτήριο κίνηση αρχές τού 2012 στην οποία προσυπέγραψαν πλείστοι όσοι Πνευματικοί Άνθρωποι και όχι μόνο, της Λέσβου.

Στόχος μας ήταν να ολοκληρώσουμε το από τη δεκαετία τού '60 κτήριο και να το προσφέρουμε ως ησυχαστήριο πνευματικών ανθρώπων, όπως το ονειρευόταν ο υψιπέτης Γιάννης Φωτιάδης.
Σε συνεννόηση με τις εκκλησιαστικές αρχές του τόπου μας, αλλά και της Μητροπόλεώς μας, τούτο θα το ξεκινούσαμε μετά την ολοκλήρωση των έργων ανάπλασης του μοναστηριού (κελιά κ.λπ.). Πράγματι, τούτο έγινε περί τα τέλη του περασμένου χρόνου.

Τότε υπέβαλα το σχετικό αίτημα προς το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Αντίσσης με κοινοποίησή του προς την Μητρόπολή μας. Τρεχόντως, ο Μητροπολίτης Μηθύμνης είναι συνοδικός. Έτσι, την αίτησή μου την έδωσε να την εξετάσει η Νομική Υπηρεσία της Ιεράς Συνόδου.

Η γνωμοδότησή της υπήρξε αρνητική εκ του ότι η μοναστηριακή φύση της Περιβολής και το έργο που στοχεύαμε, δε βρίσκονται σε αρμονία με τους σχετικούς κανόνες μοναχισμού κ.λπ. (βεβαίως όταν θα λάβουμε αντίγραφά της, θα ξέρουμε καλύτερα). Με δεδομένο τούτο της γνωμοδοτήσεως αυτής, στη συνέχεια (αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές) το θέμα μας πέρασε και από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από αυτή, τελικά η εκδοθείσα απόφαση είναι αρνητική. Την εν λόγω απόφαση έδωσε εντολή ο Μητροπολίτης μας να τη διαβιβάσουν άμεσα στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο Αντίσσης, για τις δικές του ενέργειες.

Αυτών γραφέντων, το όνειρο του Γ. Φωτιάδη για το Καταφύγιο Πνευματικών Ανθρώπων στον παραδείσιο χώρο της Περιβολής, θα μείνει τελικά ανολοκλήρωτο όνειρο και βεβαίως το δικό μου σχετικό χρέος που με οδήγησε να αναλάβω την πρωτοβουλία να ολοκληρωθεί το κτήριο αυτό κ.λπ., κατά τους δικούς του οραματισμούς, το από τη δεκαετία τού '60 στα «μπετά» μόνο ευρισκόμενο, θα μείνει για πάντα ανεκπλήρωτο.