Πολυσχιδής και πολυφάνταστη η σκέψη του ανθρώπου. Κυρίως η κατασκευαστική του ικανότητα και η ροπή του να εξερευνά και να αποκαλύπτει τις σχέσεις των πραγμάτων. Αυτός ο θαυμαστός εξερευνητής, ριγμένος στη φλούδα ενός ραγισμένου πλανήτη γυμνός, χωρίς σωματική δύναμη, κατάφερε να γίνει το ξεχωριστό είδος που εξουσιάζει τον κόσμο. Μικρά θαύματα ξεκινούν σα σπίθες διανόησης από το δαιδαλώδες όργανο που είναι ο εγκέφαλος, και μετατρέπονται σε θαύματα τεχνολογίας, σε ποίηση, σε τέχνη, σε μεγαλύτερα ή μικρότερα επιτεύγματα.

Τα μαθηματικά, εργαλείο για κάθε ανακάλυψη, δίνουν σε μια άλλη γλώσσα τη δυνατότητα της δημιουργίας με έναν κώδικα που η αποκρυπτογράφησή του είναι έμφυτη σε μερικούς ανθρώπους.
Από τη σύλληψη ενός μεγάλου έργου, μέχρι την κατασκευή του, βοηθούν άλλες μηχανές που ευφάνταστα μυαλά έχουν ανακαλύψει.

Η φυσική σαν επιστήμη ξεπέρασε τον εαυτό της. Προτού η οργάνωση της ύλης ερμηνευθεί, πριν το πείραμα αναδείξει τα σωματίδια που δίνουν βάρος ορμή και υλική οντότητα, προικισμένα μυαλά το ξέρουν, γνωρίζουν τις ιδιότητές τους και ερμηνεύουν τη δημιουργία του κόσμου.

Όλα τρέχουν γύρω μας με ασύλληπτες ταχύτητες.

Μικρά μαγικά αντικείμενα γεμίζουν τη ζωή μας. Κινητά τηλέφωνα, μικρά διαβολάκια με άπειρες δυνατότητες, ξεφυτρώνουν από παντού. Η επικοινωνία μέσω των συσκευών τρέχει με γεωμετρική πρόοδο. Τεράστιοι ουρανοξύστες, αέρινες γέφυρες, δορυφόροι, διαστημικά ταξίδια, απίστευτα ιατρικά θαύματα, έξυπνά οπλικά συστήματα, ξεφυτρώνουν από παντού. Ένας οργασμός δημιουργίας που γεμίζει το ανθρώπινο είδος με περηφάνεια και συχνά κομπασμό.

Φαίνεται πως πίσω απ’ αυτό τον κομπασμό κρύβονται πολλά απ’ τα κοινωνικά προβλήματα. Εφησυχασμένοι από την αυταπάτη της παντοδυναμίας που δίνουν οι υλικές επιτεύξεις της εποχής, αγνοούμε την ολότητα της φύσης, μεγαλοπιανόμαστε από μια υλική ευημερία και η πρόληψη γι’ αυτά που μας απειλούν, είναι ανεπαρκής. Η απρονοησία συνοδεύει τις επιτεύξεις μας. Για να κερδίσει η ανθρωπότητα από αυτά τα θαυμαστά αντικείμενα, ο πλανήτης γεμίζει πηγές. Ορυχεία, ρύπανση, εξαφάνιση και ερήμωση της πανίδας και της χλωρίδας, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, είναι το αντίτιμο που υποθηκεύει κάθε πρόοδο και ανταγωνίζεται τα μεγαλεπήβολα σχέδιά μας.

Έχει καταντήσει κοινότοπο και έχει αμβλύνει τη συνείδησή μας η συνεχής αναφορά στους οικολογικούς κινδύνους. Όμως η εκδίκηση της φύσης είναι αδυσώπητη για τα νοήμονα όντα που δε βλέπουν τίποτα άλλο, παρά μόνο τον ενθουσιασμό των νέων τους ανακαλύψεων και το κέρδος. Σε οικονομικό επίπεδο αναρωτιέται κανείς αν τα οφέλη της τεχνολογίας ισοσκελίζουν τους παγετούς της Αμερικής, τους τυφώνες, της πλημμύρες της Αγγλίας, την αποδιοργάνωση των ρυθμών της ζωής στους λαούς. Στη φάτνη των ονείρων μας για μια ασφαλή ζωή, μια βόμβα καραδοκεί. Η φύση είναι ζωντανή. Και αδυσώπητα εκδικητική.

Στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι λίγοι οι πολιτισμοί που εξαφανίσθηκαν από φυσικές καταστροφές. Σαν τραπουλόχαρτα σ’ ένα γιγάντιο παζλ, γκρεμίζεται η καθημερινότητα στην πολύπαθη Κεφαλονιά. Η χώρα μας χορεύει σ’ ένα ρυθμό ραπ που υπαγορεύουν τα ρήγματα στο σχίσμα του Ιονίου και του Αιγαίου.

Ποιος ξέρει ποιους νόμους ακολουθεί η άμυνα του πλανήτη μας; Ποιες υπόγειες δοκιμές πειραματικών εκρήξεων, ποια αλλαγή υπόγειων διαδρομών των υδάτων προκαλούν την ηρεμία της διάταξης των άγνωστων διαστρωματώσεων; Όμως, πέρα από την αντίδραση της φύσης, εκείνο που διαταράσσει τις ισορροπίες είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πόλεμοι, βομβαρδισμοί, χημικά αέρια, προβλήματα πολιτικής επικράτησης ανάμεσα στα κόμματα, αντί να ενοποιήσουν και να στρέψουν τη φροντίδα των λαών στους κοινούς εχθρούς που μας επιφυλάσσει η ορατή πλέον μοίρα μας, διχάζουν τους ανθρώπους σε μια ταξική διάκριση.

Ο κίνδυνος είναι καθολικός. Το ίδιο θα ‘πρεπε να είναι και η ευημερία. Ο πολιτισμός μας, όμως, απειλείται, πέρα απ’ όλα, απ’ αυτόν τον ταξικό διχασμό.