Η υπέρβαση του εαυτού σου. Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο. Να πας πάνω από αυτό που σου έχει τάξει η φύση, πέρα από τους στόχους που σε καθοδήγησαν να βάλεις, μακρύτερα από αυτό που περιμένεις από σένα.

Ο Κόσμος δεν μπορεί να περιμένει πότε θα νιώσεις έτοιμος, δεν έχει την πολυτέλεια, μέχρι να συγκεντρώσεις εσύ τις δυνάμεις σου, έχει προχωρήσει μίλια παραπέρα. Περιμένει από σένα να είσαι αποφασιστικός και αποφασισμένος ότι μπορείς κάτι να του προσφέρεις. Να τρέχεις, να τρέξεις μαζί του. Ή μπροστά του αν σου βαστάει.

Μαζί του. Αυτό προϋποθέτει αντίληψη του χώρου, στοιχειώδη, ώστε τουλάχιστον να καταλαβαίνεις ότι έξω από σένα υπάρχει ένα περιβάλλον. Το λέει και η λέξη, άλλωστε. Κάτι, κάποιοι σε περιβάλλουν. Δεν είσαι μόνο εσύ, δεν είναι μόνο η οικογένειά σου, δεν είναι μόνο το σπίτι σου, δεν είναι μόνο η πόλη σου, δεν είναι μόνο η χώρα σου.

Έπεσε ο πρώτος νεκρός. Και ο θάνατός του διεκδικεί την πρωτιά στις συνειδήσεις, ακόμα κι αν δεν είναι πραγματικά ο πρώτος, γιατί αυτός πρόλαβε να δείξει το δολοφόνο του. Έκανε την υπέρβαση. Ρέοντας το αίμα έξω από την καρδιά του παρασύροντας και την ψυχή έξω από το σώμα του, αυτός σήκωσε το χέρι να δείξει τον εχθρό για μας τους υπόλοιπους.

Δεν μπλέχτηκε σε κανέναν καβγά, δεν προκάλεσε την επίθεση εναντίον του, δεν περνούσε αμέριμνος με το ποδήλατό του από κάποιον ατυχή δρόμο, δεν κρυβόταν, δεν έτρεξε καν. Και είχε την τύχη, αυτόν τον καταλύτη όταν γράφεται η Ιστορία, να υπάρχουν μάρτυρες.

Ηρωοποίηση; Συμβολοποίηση; Μπορεί και να το χρειαζόμαστε.

Χρειαζόμαστε κάτι να φυσήξει μέσα στα ρουθούνια μας, να πάρουμε μυρωδιά. Να ταρακουνηθεί το μέσα μας, να γυρίσουν τ’ άντερά μας, να μη βολευόμαστε στην καρέκλα, να γίνουμε ανήσυχοι.

Οι παιδικοί σταθμοί δε φτάνουν για όλα τα παιδιά. Τα σχολεία και οι δάσκαλοι δε φτάνουν για όλα τα χωριά. Οι καθηγητές και τα βιβλία δε φτάνουν για όλους τους μαθητές. Τα πανεπιστήμια χάνουν το παν- και μένουν μόνο με ό,τι βγάζει λεφτά. Οι γιατροί δεν υπάρχουν παντού και πάντα. Πληρώνεις τα φάρμακα που έχεις πληρώσει ήδη. Πληρώνεις το σπίτι που έχεις πληρώσει ήδη.

Έστω, να το πάρουμε απόφαση. Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο. Ας ορθώσουμε τις αντιρρήσεις μας γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα χάσουμε. Ας κάνουμε την υπέρβαση, ν’ αναψοκοκκινίσουν λίγο τα μάγουλά μας, και βλέπουμε.

Αλλιώς, ποια θα είναι η κατάληξη;

Πηγή: VIEW