Ήταν ένας καπετάνιος σ’ ένα εμπορικό πλοίο που είχε υπό την προστασία του ένα μούτσο απίστευτα κοντό, μόλις 40 πόντους!

Ο καπετάνιος όμως του είχε αδυναμία και ο μούτσος στο καράβι είχε προνομιακή θέση, αφού όποιος διανοούνταν να τον πειράξει, θα είχε να κάνει με τον καπετάνιο. Αλλά και ο μούτσος από την πλευρά του ήταν πιστός και αφοσιωμένος στον καπετάνιο, και γινόταν ελατήριο να τον εξυπηρετήσει.

Κάποια στιγμή, όμως, έπεσε βαριά άρρωστος στο κρεβάτι ο καπετάνιος. Πήγαινε ο μούστος κάθε τόσο στην καμπίνα να μην του λείψει τίποτα του καπετάνιου στην κατάστασή του, κι έκλαιγε και μουρμούριζε: «Κουράγιο καπετάνιο, και τι θ’ απογίνω εγώ άμα σε χάσω!»

Ο καπετάνιος, λοιπόν, τον φωνάζει μια μέρα και του λέει μυστικά: «Παιδί μου, εγώ μπορεί και να μην αντέξω. Ήρθε η ώρα όμως να σου αποδείξω πως δε θα σ’ αφήσω έτσι. Άκου με προσεκτικά. Ξέρεις ένα μικρό πορτάκι στο αμπάρι του καραβιού που μόνο εγώ έχω το κλειδί; Πάρ’ το λοιπόν και κατέβα στ’ αμπάρι. Μόλις ανοίξεις το πορτάκι, θα δεις ένα μικρό μπαούλο. Πάρε και τούτο το δεύτερο κλειδί, ν’ ανοίξεις το μπαούλο. Μέσα θα δεις ένα λυχνάρι.

Τρίψε το απαλά, θα εμφανιστεί ένα μαγικό τζίνι! Γύρεψέ του όποια επιθυμία έχεις και θα σου την ικανοποιήσει. Μόνο πρόσεξε, επειδή το τζίνι είναι γέρικο και λίγο κουφό, και επειδή μόνο μια επιθυμία μπορείς να του γυρέψεις, να του ζητήσεις δυνατά και καθαρά κάτι που να σε εξασφαλίζει για πάντα!»

Παίρνει ο μούτσος τα δυο κλειδιά και τρέχει πασίχαρος για το αμπάρι. Περνά λίγη ώρα και ξαναγυρίζει στην καμπίνα του καπετάνιου αγανακτισμένος. «Καπετάνιε, αυτό το τζίνι είναι όντως θεόκουφο! Έκανα όπως μου είπες, και μόλις βγήκε το τζίνι, του γύρεψα 10.000 λίρες, και τι λες ότι μου έκανε; Γέμισε το αμπάρι 10.000… μπύρες!»

«Αχ, παιδάκι μου», λέει ο καπετάνιος, «σάμπως νομίζεις ότι κι εγώ μούτσο 40 πόντους τού είχα γυρέψει;»