Όσες φορές ταξίδεψα στην πρωτεύουσα, είτε με αεροπλάνο είτε με πλοίο, φθάνοντας στον προορισμό μου είχα πάντοτε την επιλογή να πάρω είτε το λεωφορείο είτε κάποιο ταξί.
Μάλιστα στο λιμάνι του Πειραιά υπάρχει ειδικό λεωφορείο του ΟΛΠ που μεταφέρει (δωρεάν) τους επιβάτες στις αφετηρίες των αστικών λεωφορείων και του Ηλεκτρικού.
Έτσι λοιπόν, ο κάθε επιβάτης έχει τη δυνατότητα είτε να ανεβεί (πιθανότατα όρθιος) σε κάποιο λεωφορείο, είτε να καθίσει αναπαυτικά στο πίσω κάθισμα ενός ταξί, όμως σε κάθε περίπτωση έχει το δικαίωμα επιλογής.
Αντίθετα, στο μικρό μας νησί αυτό το δικαίωμα - σε πολλές περιπτώσεις - δεν το παρέχουμε στους επισκέπτες μας (για να καταρριφθεί για ακόμα μια φορά ο περίφημος μύθος της «ελληνικής φιλοξενίας»).
Τι πιο φυσιολογικό να υπάρχουν στο αεροδρόμιο, αλλά κυρίως στο λιμάνι, αφετηρίες των αστικών και υπεραστικών λεωφορείων, αλλά και για όσους το επιλέγουν, των ταξί.
Γιατί ο κάθε Μυτιληνιός επιβάτης να πρέπει σώνει και καλά να πάει στο σπίτι του με το ταξί και όχι με το αστικό;
Γιατί ο κάθε Καλλονιάτης, Ερεσιώτης, Πλωμαρίτης, Πολιχνιάτης, να πρέπει σώνει και καλά να πάρει ταξί για τηn αφετηρία των υπεραστικών ΚΤΕΛ και, τέλος, γιατί κάθε ξένος επισκέπτης να μην μπορεί να διαλέξει πώς θα μετακινηθεί και να αισθάνεται όμηρος μιας τοπικής κοινωνίας που το μόνο που κοιτάει είναι το πώς θα αδειάσει την τσέπη του;
Εννοείται βεβαίως ότι θα πρέπει (όπως γίνεται και σε όλη την Ευρώπη) να υπάρχει πίνακας με χρεώσεις βασικών διαδρομών προς του κυριότερους προορισμούς.
Φυσικά και πρέπει να υπάρχει αφετηρία ή στάση των ταξί, αλλά και των αστικών και υπεραστικών λεωφορείων στο λιμάνι, καθώς ο χώρος είναι ΔΗΜΟΣΙΟΣ και συνεπώς έχει κατασκευασθεί με τα χρήματα των φορολογουμένων, συντηρείται με τα χρήματα των φορολογουμένων και υπάρχει για να εξυπηρετούνται οι φορολογούμενοι.
Ή να το πούμε διαφορετικά, δεν είναι τσιφλίκι κανενός και αυτό είναι κάτι που οι τοπικές αρχές έχουν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, όπως έκανε ο δήμαρχος Μύρινας, ο οποίος κινούμενος με γνώμονα της εξυπηρέτηση των συμπολιτών του προχώρησε στην υλοποίηση της Δημοτικής Συγκοινωνίας αψηφώντας την «γκρίνια» κάποιων επαγγελματιών.
Για τον ίδιο λόγο είναι επιβεβλημένο να υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς όπου υπάρχει και η ανάλογη κίνηση (π.χ. Άγιος Ραφαήλ, Πέτρα - Μόλυβος κ.λπ.), ώστε και οι χαμηλότερου εισοδήματος επισκέπτες να έχουν τη δυνατότητα μετακίνησης και εν πάση περιπτώσει, αν κάποιοι θέλουν να γίνουν πλούσιοι, καλό θα ήταν να μη γίνουν εις βάρος εργατών, ανέργων και συνταξιούχων, για να μη μιλήσουμε για συμπεριφορές και ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών.
Όλα αυτά εν όψει της άφιξης του «Ελευθέριος Βενιζέλος» με 1.800 επιβάτες στο πλαίσιο κρουαζιέρας που πραγματοποιεί η Εργατική Εστία. «Το νου σας, ρεμάλια» που έλεγε κι ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε μια κωμωδία…