Δε χρειάζεται να ρωτήσεις πώς και τα κατάφερε να στυλιώσει και να μας παρουσιάσει απλωμένα στο χαρτί τούτα τα παραμύθια. Και πώς κι έτυχε να τα σκαρώσει τόσο απαλά, ευγενικά κι υπνωτικά θα ‘λεγα. Όχι, μην ψάξεις το βιογραφικό του ή τα τυχόν πρότυπα παραμυθιών που διάβασε. Χαμένος ο κόπος σου. Άνοιξε το μπροστόφυλλο και θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τη φωτογραφία του. Ένας παραμυθάς. Σου μιλάει από μόνη της κι εσύ σκέβγαισε, ά ρε και να τον είχα τις ώρες που διπλοκάθομαι στο ερημικό πεζούλι να χαλαρώσω, α ρε και να τον είχα σα με πιλατεύει ο Μορφέας να με πάρει με τα φτερά του ή στο σβούρισμα του φθοροποιού καιρού μας, να τον είχα λέω, να μου αθλογά παραμύθια να μερέψει μωρέ ο νους μου.

Κι είναι στ’ αλήθεια τόση η ανάγκη μας να γείρουμε το κεφάλι στον ώμο ή στα γόνατα μιας καλοσυνάτης γιαγιάς με τα ήρεμα κι οργωμένα μάγουλα, με τα γλυκά βαθιοχωνεμένα γλυκά ματάκια, τα ζαρωμένα παραμυθόλαλα χειλάκια της, να ακουμπά τα βασανισμένα κι αγιασμένα σαν φτέρουγες χεράκια της απάνω μας κι αργόσυρτα να μας παίρνουν αγγέλοι να γινόμαστε, ω και νάτανε αλήθεια, παιδιά, να γλιστράμε ανάμεσα πουπουλένια σύννεφα και κρεμασμένα στον ουρανό αστέρια, να μας χαϊδομαυλίζουν της θάλασσας ακροκεντημένα κυματάκια και της μάνας γης η πρωινή ανασαμιά με τα πολύχρωμα μυρωδάτα αγριολούλουδα. Μια ευτυχία που θα παρακαλούμε να βαστήξει για πάντα. Μα πούναι την η γιαγιά ετούτη. Είναι τόσο αργά!

Σαν τη γιαγιά τη Δέσποινα του συγγραφέα, …που δεν είχε δική της γιαγιά. Ή μάλλον είχε, κι όχι μια, μα δυο. Καμιά όμως δεν έτυχε να της πει ούτε ένα παραμύθι…. Έτσι η γιαγιά η Δέσποινα ήταν πολύ λυπημένη ….. και άκουγε τα παιδάκια της γειτονιάς να λένε για παραμύθια, …και ταξίδευε μαζί τους σε μακρυνούς ατέλειωτους δρόμους μεγάλα δάση και δρακοσπηλιές παρέα με βασιλοπούλες και βασιλόπουλα, γίγαντες και νάνους, μάγισσες και νεράιδες, δράκους και πολλά άλλα παραμυθοπρόσωπα και γινότανε με τη φαντασία της, ένα μ’ αυτά στο ξετύλιγμα κάθε ιστορίας…..

Μα έλα ντε που μεγάλωσε κι η μικρή η Δέσποινα κι έκανε και παιδιά μα κι εγγόνια, ζωή νάχουν.

Κι έρχεται ο Χαραλάμπης ο Σαχτούρης ο παραμυθάς μας και βάνει τούτη τη φρέσκια γιαγιά μπροστά στο εικόνισμα του Άι Νικόλα που αν κι ήξερε πως είναι προστάτης των ναυτικών του λέει παρακαλεστά,…

-Άγιε μου, Νικολάκη μου, εσύ που με τόσα δύσκολα καταπιάνεσαι, με φουρτούνες με ναυάγια, με τη μανία της θάλασσας, βοήθησε και μένα τη φτωχή. Δε σου ζητώ πολλά… …να μπορώ να λέω ένα γιαγιαδίσιο παραμύθι στο εγγονάκι μου….

Κι η φαντασία του Χαραλάμπη ξάνοιξε ολόγυρα, σταμάτησε στο γραφικό ακρογυάλι κι έδωσε μορφές και σχήματα στα βράχια, τα είδε ζωντανά και μας τα ονομάτισε Πετρογέροντα, Μυτόγκα, Γριά Θαλασσινή κι άλλα, με πρωταγωνίστρια μια γοργονούλα και σε δευτερεύοντες ρόλους, γλάρους, το μονόφθαλμο μπαρμπούνι, το κουτσό μας καβουράκι κι άλλα φαντασίας του πλάσματα.

Κι ήρθε, λέει, ένα πρωί η γοργονούλα του κεφάτη να γλυκοτραγουδά για ένα φουκαριάρικο ηρωικό καβουράκι:

ένα καβουράκι μια σταλιά

με ηρωισμό κι ανεμελιά

χίμηξε στη μάχη με ορμή

για της καλλονής του την τιμή.

Οι εχθροί το πήραν στο ψιλό,

¨δείτε πολεμάει ένα μωρό¨,

Τέτοια κι άλλα έλεγαν πολλά

μέχρι που τη νιώσαν την τσιμπιά…

Κι έτσι ζωντάνεψε την άψυχη φύση της γλίστρας εκεί που κάνει μπάνιο και τα χοχλάδια γλιστρούνε και γινήκανε ¨Τα παραμύθια της γλίστρας¨.

Τα παραμύθια τούτα του Χαραλάμπη του Σαχτούρη, κατά που ο ίδιος γράφει, δεν είναι γιαγιαδίσια, και από την πλευρά μου τα ονοματίζω δασκαλίσια.

Έχουν ένα αλλιώτικο χρώμα, πιο λαμπερό κι άρωμα Ταβαροχιώτικο παρθένο μεθυστικό και πάν’ απ’ όλα, είναι διδαχτικά, άκρως διδαχτικά.

Πολλά θέματα σπουδαία καταπιάνεται και τα κάνει παραμύθια. Προστασία περιβάλλοντος, αλτρουισμός ομαδική δράση κι ένα σωρό τέτοια.

Και να δεις, άμα τον ξέρεις το συγγραφέα, είναι σα να τον ακούς να σου μιλά με τη ζεστή μπάσα φωνή του. Είναι ο ίδιος που ξεπηδά από τις σελίδες. Γι αυτό και λέω στο Χαραλάμπη {μα και σε όλους που θέλουν και μπορούν να γράφουν}.

-Κράτα αυτό που είσαι. Μη λάχει και πασκίσεις να μπογιαντιστείς, να αλλάξεις. Και πιότερο μη πα και θελήσεις να μιμηθείς άλλονε.

Μπράβο σου φίλε μου Χαραλάμπη.

Γιώργος Καμβυσέλλης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.