Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο με βρήκε δάσκαλο στα Μποζικά, ένα ορεινό χωριό της Κορινθίας πάνω από τη Νεμέα. Βρισκόμουν στο μοναδικό καφενείο του χωριού, παρέα και πίναμε κονιάκ! Θα 'μουν δεν θα 'μουν 35 χρονών. Μπήκε θυμάμαι ένας νεαρός στο καφενείο αλαφιασμένος, «κάτι γίνεται στο Πολυτεχνείο ανοίξτε το ραδιόφωνο», πέταξε και εξαφανίστηκε. Νεκρική σιγή στο καφενείο τα ποτήρια ανέγγιχτα. Με δυσκολία έπιασαν το ραδιοφωνικό σταθμό των φοιτητών που είχαν εγκαταστήσει μέσα στη σχολή.

-«... Είμαστε άοπλοι αδέλφια φαντάροι, είμαστ...», η φωνή έσβηνε και επανερχόταν «ψωμί παιδεία ελευθ....», η φωνή χανόταν «αδέλφια έχουμε ανάγκη από φάρμ....»

Η φωνή έσβηνε και επανερχόταν πιο τρομαγμένη και αγωνιώδης αλλά αποφασιστική.

Σε λίγο το καφενείο άδειασε, οι δρόμοι του μικρού χωριού ερήμωσαν. «Άκρα του τάφου σιωπή».

Η εξέγερση των φοιτητών και ότι επακολούθησε

Δεν υπήρξε μαζική αντιστασιακή εξέγερση του λαού κατά την επτάχρονη δικτατορία. Μεμονωμένες περιπτώσεις αντίστασης ήταν του Αλέκου Παναγούλη, του Σάκη Καράγιωργα, του Κώστα Σημίτη, του Μουστακλή και λίγων άλλων. Παθητικές αντιστάσεις είχαμε κατά τις κηδείες του Γεωργίου Παπανδρέου και του ποιητή Σεφέρη το 1968 και το 1971 αντίστοιχα, την αποδοκιμασία του δικτάτορα Παπαδόπουλου στο Παναθηναϊκό στάδιο το 1969, το προδομένο κίνημα του ναυτικού με τον πλοίαρχο Παπά.

Της εξέγερσης του Πολυτεχνείου προηγήθηκαν τα γεγονότα της Νομικής στις 16-22 Φεβρουαρίου 1973. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν προσχεδιασμένη και ούτε είχε σκοπό, ούτε τη δύναμη ν' ανατρέψει το καθεστώς. Ήταν ισχυρή διαμαρτυρία των νέων παιδιών που συγκλόνισε συθέμελα το καθεστώς, μέσα και έξω απ' την Ελλάδα και επίσπευσε την ανατροπή του Παπαδόπουλου απ' τον Ιωαννίδη. Αλλά την ανατροπή της δικτατορίας δεν την επέφερε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά η προσπάθεια του Ιωαννίδη ν' ανατρέψει τον Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο και να προκαλέσει την Τουρκία. Ούτε τα παιδιά του Πολυτεχνείου ήταν ήρωες. «Ήμασταν δεν ήμασταν 25 ετών όταν είδαμε τους δήμους της χώρας να γεμίζουν με οδούς «Ηρώων Πολυτεχνείου». Μια ολόκληρη κοινωνία μας αντιμετώπιζε ως ήρωες», σχόλιο ηγετικού στελέχους της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Τα γεγονότα στη σωστή τους διάσταση

Ότι δεν έκανε ο λαός κατά τη διάρκεια της δικτατορίας έκανε την «αντίσταση» του αφού αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και δεν υπήρχε κίνδυνος...

Πορείες στην Αμερικανική Πρεσβεία, αντάρτικα τραγούδια στους δρόμους και στις μπουάτ, συλλαλητήρια, «αντίσταση» των φοιτητών στα πανεπιστήμια, καταλήψεις. Ιστορικές αλήθειες:

Οι έγκλειστοι φοιτητές στο Πολυτεχνείο ήταν Ρηγάδες (Κ.Κ. εσωτερικού) και αναρχικοί, όχι ΚΚΕ.

Την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου την κατέχει μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ, αντί της Πρυτανείας του ΕΜΠ.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι ο μόνος πολιτικός που δεν έκανε καμία δήλωση για το Πολυτεχνείο μέχρι τον θάνατό του.

Χωρίς την ανοχή των ΗΠΑ, οι Τούρκοι δεν θα τολμούσαν να καταλάβουν το 38% της Κύπρου.

Μια ασήμαντη μειοψηφία (Λαλιώτης, Δαμανάκη, Τζουμάκας, Ανδρουλάκης και λίγοι ακόμα) έκαναν πολιτική καριέρα μετά την μεταπολίτευση. Η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών του Πολυτεχνείου, έμειναν ανώνυμοι γιατί το ήθελαν. Αυτοί για εμάς ήταν οι ήρωες.

Το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ ιδιοποιήθηκαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τα εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά. Μετά τη μεταπολίτευση ο μισός πληθυσμός της χώρας προέκυψε αντιστασιακός...

Τα άξια τέκνα της Λέσβου

Τελείωσαν την Ιατρική Σχολή στην πατρίδα τους με διακρίσεις. Μετεκπαιδεύτηκαν στο Χάρβαρντ, ο ένας στην ειδικότητα του Οφθαλμιάτρου, ο άλλος στη βιολογία. Ο πρώτος ανακάλυψε φάρμακο για την ωχρά κηλίδα, ο δεύτερος από το Χάρβαρντ συνέχισε σπουδές στο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Αμφότεροι, αν δεν κάνω λάθος, τιμήθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών. Δεν επεδίωξαν «έπαινον του Δήμου και των Σοφιστών», προφανώς γιατί δεν θα τον είχαν ανάγκη. Προφανώς γιατί ο έρωτας για την επιστήμη τους ήταν διαρκής και ασίγαστος.

Η στήλη απευθύνει έκκληση στην κ. Αντωνέλλη της Περιφέρειας, στους Δημάρχους Κύτελη, Βέρρο και Χριστόφα να φροντίσουν να γνωρίσει ο γενέθλιος τόπος τα άξια τέκνα του, τα οποία αποτελούν φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση. Και να τα τιμήσει.

Ο πρώτος λέγεται Βαγγέλης Γραγουδάς και είναι από τη Βρίσα, ο άλλος είναι ο Άγης Ευστρατιάδης από τη Μυτιλήνη. Με τον Άγη, βρεθήκαμε συνοδοιπόροι στο Β' Γυμνάσιο Μυτιλήνης τον καιρό εκείνο. Και συναθλητές. Ας απενοχοποιήσουμε επιτέλους την αριστεία και ας βάλουμε τον πήχη λίγο ψηλότερα.

Όσο μπορείς (ποίημα)

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες την πολλήν συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντας την

γυρίζοντας συχνά και εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινή ανοησία

ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική

Κωνσταντίνος Καβάφης

Τον Καβάφη και τον Νίκο Καζαντζάκη τους πρωτοδιάβασα στην εφηβεία μου και με συνεπήραν. Έκτοτε, στα σαρανταπέντε χρόνια περίπου που ασχολούμαι από χόμπι ως ερασιτέχνης της δημοσιογραφίας, τους αναφέρω και τους δύο συχνά πυκνά. Περισσότερο τώρα στας δυσμάς του βίου μου, όπου οι επιλογές έχουν γίνει λίγες και επιλεκτικές.