Άρχισα να γράφω στην εβδομαδιαία κομματική εφημερίδα τότε, το "ΕΜΠΡΟΣ", το Γενάρη του 1990 κατόπιν προσκλήσεως της Νέλλης. Επειδή τα πολιτικά μου φρονήματα δεν ταυτιζόταν με το τότε κομματικό "ΕΜΠΡΟΣ" έθεσα ένα όρο μόνον. Να μην λογοκρίνομαι και να μπορώ να γράφω τις απόψεις μου. Έκτοτε μέχρι σήμερα ο όρος αυτός γίνεται σεβαστός από τη Διεύθυνση της εφημερίδας και η συνεργασία συνεχίζεται απρόσκοπτα. Το "ΕΜΠΡΟΣ" έγινε η οικογένεια μου. Πρωτοδημοσίευσα στις εφημερίδες, ως ερασιτέχνης εφημεριδογράφος το 1972 στην "Ηχώ της Κορινθίας" με έδρα το Κιάτο. Η συνεργασία συνεχίστηκε χωρίς κανένα πρόβλημα μέχρι το 1978 που εγκαταστάθηκα μόνιμα στην Αθήνα και διακόπηκε η συνεργασία μας.

Η στήλη έχει τα γενέθλια της (2)

Το 1983 επέστρεψα στο γενέθλιο τόπο και άρχισα να συνεργάζομαι με τον "Δημοκράτη" εφημερίδα που διεύθυνε ο Γιώργος ο Σκούφος. Τον Γιώργο τον γνώρισα στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων Μυτιλήνης, λίγο μεγαλύτερος στην ηλικία από εμένα. Δραστήριο και ανήσυχο πνεύμα έβγαζε από τότε, αν θυμάμαι καλά πια, εφημεριδούλα την οποία διακινούσε ανάμεσα στους μαθητές. Μάλιστα ο τίτλος της στήλης μου "Σταράτες κουβέντες" είναι επινόηση δική του. Πάντα θα τον θυμάμαι και θα τον μνημονεύω. Μέχρι σήμερα δεν έχω εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τις εφημερίδες που έχω συνεργαστεί. Αλλά θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο που έχω τόσα χρόνια ένα δημόσιο βήμα να κοινωνιολογώ τις ιδέες, τις σκέψεις και απόψεις μου. Ακόμα δια της δημοσιογραφίας γνώρισα πολύ κόσμο όλων των κοινωνικών τάξεων, ο οποίος διαβάζει τη στήλη, μου στέλνει μηνύματα μ' όλα τα μέσα επικοινωνίας, συμφωνεί και άλλοτε διαφωνεί μ' αυτά που γράφω. Η στήλη δεν έχει μόνο φίλους αλλά και "εχθρούς" οι οποίοι όμως μας διαβάζουν και τους θέλουμε. Όπως είπε ο Τσε Γκεβάρα «είναι θλιβερό όταν δεν έχεις φίλους, αλλά είναι θλιβερότερο να μην έχεις εχθρούς». Εγώ πάντως τους θεωρώ «αντιπαθούντες». Γράφω τα σχόλια μια φορά με το χέρι σε μπλοκ και κρατώ αντίγραφο. Μετά τα παίρνει η Ελένη και τα «χτενίζει» συντακτικά, γραμματικά κλπ. και ο εγγονός μου ο πρωτότοκος τα στέλνει στην εφημερίδα. Τέλος γράφω σε εφημερίδες και περιοδικά πάνω από 40 χρόνια ανιδιοτελώς.

Τιμητική πλακέτα σε αντιπλοίαρχο

Του Αγίου Νικολάου 6 Δεκεμβρίου στη εορτή του Προστάτη αγίου του Πολεμικού Ναυτικού ο στρατηγός Φλώρος, Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, τίμησε με τιμητική πλακέτα τον αντιπλοίαρχο του Πολεμικού Ναυτικού κ. Νάσο Οικονομίδη. Ο κ. Οικονομίδης, κυβερνήτης της φρεγάτας "Θεμιστοκλής" έμεινε στη θάλασσα το 2022 επί 218 ημέρες. Όπως σεμνά δήλωσε η τιμητική πλακέτα ανήκει σ' όλο το πλήρωμα της φρεγάτας αλλά και οι λοιπές φρεγάτες μας που έμειναν στη θάλασσα πάνω από 200 ημέρες το 2022. «Είμαστε για τα δύσκολα. Οι Τούρκοι δεν αισθάνονται άνετα όταν βρισκόμαστε κοντά τους και όταν σφυρίξει τρεις φορές θα είμαστε όλοι έτοιμοι». Αυτά είπε ο αντιπλοίαρχος κ. Οικονομίδης σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή" και τελείωσε με τη φράση «Το Αιγαίο είναι το σπίτι μας». Εγώ ως πολίτης μ' αυτά που διάβασα αναθάρρησα και ικανοποιήθηκα.

Οικογενειακή σύναξη

Την παραμονή των Χριστουγέννων κατέφτασε καθυστερημένα η μικρή κόρη με τον άντρα της από την Πάτρα και στις 28/12 ο γιος με την οικογένεια του από την Κρήτη. Γέμισε το σπίτι απ' τις χαρούμενες φωνές των μικρών εγγονών, άλλαξε η οικιακή ατμόσφαιρα. Πάντα όταν έφευγαν τα παιδιά μου μελαγχολούσα, όταν ερχόταν συγκινούμουν. Τώρα πια ο γέροντας δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Το κορμί μου συγκλονίζεται και συσπάται. Αμέσως αλλάζει η ψυχολογία μας και η συμπεριφορά μας καθώς και τα ρουτινιάρικα προγράμματα μας με την Ελένη. Ευφραίνεται η καρδιά μου όταν καθίσω ανάμεσα στα εγγόνια, κλείνω το στόμα μου και ακούω τις ιστορίες τα δώρα που πήραν τους συμμαθητές και φίλους τους. Μεταφέρομαι και ζω στους δικούς τους κόσμους...Με επαναφέρουν στην πραγματικότητα τα λόγια των παιδιών μου «μπαμπά είμαστε και εμείς εδώ»...

Άγιες στιγμές που δεν θέλεις να τελειώσουν και σκέφτεσαι και μελαγχολείς ότι κάποτε θα 'ρθουν και συ θα λείπεις για το μεγάλο αγύριστο ταξίδι... 'Έτσι είναι η ζωή μάτια μου ένα ταξίδι! Αλλά ας αφήσουμε τα θλιβερά αυτές τις ημέρες.

Ένα παλιό βιβλίο

Άρχισα να διαβάζω τη βιογραφία του «Γιαβαχαράλ Νεχρού», ένα παλιό βιβλίο που γράφτηκε μέσα στη φυλακή το 1936 από τον ίδιο. Το βιβλίο αναφέρεται στον αγώνα που έκανε ο Γκάντι και οι Ινδοί με τη μη βία, προκειμένου ν' απαλλαγεί η χώρα τους από τους αποικιοκράτες Άγγλους. Παρ' όλο που το βιβλίο είναι ενδιαφέρον δεν μπορώ να το ολοκληρώσω εδώ και δύο μήνες. Μου συμβαίνει αυτό. Το παρατάω, διαβάζω άλλα βιβλία, εφημερίδες, λύνω σταυρόλεξα, παρακολουθώ ειδήσεις απ' το κρατικό κανάλι και διαδίκτυο, βλέπω "Σασμό", "Γη της ελιάς", "Μαέστρο", ακούω "Μουσικό Κουτί" και Μπέζο, επανέρχομαι στο βιβλίο, αλλά δεν έχω φτάσει ούτε στη μέση... Η αργοπορία έγκειται στο ότι με κουράζει με τις επαναλήψεις και τις υπογραμμίσεις που κάνω σε φράσεις και απόψεις του συγγραφέα που μ' ενδιαφέρουν. Που θα πάει θα το τελειώσω κάποτε.

Ενότητα Γέρας - Οικισμός Τσιγγάνων

Λαμπρός ο φωτεινός Χριστουγεννιάτικος διάκοσμος στον Παπάδο. Τόσο στην πλατεία του "Ταξιάρχη" όσο και στην "Πατρικού" επί της οδικής αρτηρίας Γέρας-Πλωμαρίου. Κάθομαι ο γέροντας τα χαζεύω σαν μικρό παιδί και αγάλλομαι. Από τα μεγάφωνα του παλιού Δημαρχείου ανακοινώθηκε ότι την παραμονή της Γέννησης στο Πολύκεντρο θα είχε παιδικό πρόγραμμα με εορταστικά τραγούδια σκετς κλπ. Με την ευκαιρία θέλω να κάνω γνωστό ότι ο οικισμός τσιγγάνων που υπήρχε στον Παπάδο, με μόνιμα μέσα, διαλύθηκε διότι ζούσαν σε άθλιες παράγκες και πρόχειρα οικήματα που είχαν φτιάξει οι ίδιοι. Άλλοι μεταφέρθηκαν σε σπίτια, ορισμένοι σε άλλους οικισμούς και οι περισσότεροι εγκατέλειψαν το νησί. Όλη η προσπάθεια πιστώνεται στον Πρόεδρο του Παπάδου κ. Τάκη Καμάτσο και επικροτήθηκε από τους κατοίκους της Γέρας.