Ό,τι η ελαιοκαλλιέργεια προσφέρει στην Ανατολική και Νότια Λέσβο, προσφέρει στην Κεντρική, Βόρεια και Δυτική η κτηνοτροφία. Η οικονομική τους ζωή, εξαρτάται αντίστοιχα απ’το λάδι και το γάλα - κρέας.

Όταν οι ελιές δεν καρπίσουν, τότε τα «λαδοχώρια» μας οικονομικά, μαραζώνουν. Αν πυρκαγιά, παγωνιά, ή άλλο καταστρέψει τα δένδρα, τότε η φτώχεια παγιώνεται απ’ την απώλεια του φυτικού τους κεφαλαίου. Καταστροφές υφίσταται και το ζωικό κεφάλαιο (μ’ όλες τις δυσμενείς οικονομικοκοινωνικές συνέπειες) από επιδημίες, ως καταρροϊκός πυρετός, ευλογιά, κ.α. Φέτος, ατυχώς το νησί χτυπήθηκε από ευλογιά. Ολόκληρα κοπάδια σφάχτηκαν στην κεντρική Λέσβο προς αποφυγή επέκτασης της επιδημίας.

Παρακολούθησα την αγωνία φίλων κτηνοτρόφων της χερσονήσου του Ορδύμνου. Η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Λέσβου εκδίδοντας ανακοινώσεις αγωνίας, επέρριπτε ευθύνες στις κτηνιατρικές αρχές, στο δήμο και στην κυβέρνηση.

Και αν μεν αυτό ήταν παροδικό, αφού η επιδημία ευτυχώς ήδη εξέλειπε, αυτά που δεν εκλείπουν ατυχώς είναι τα εν εξελίξει δομικά στοιχεία της κτηνοτροφίας μας, που προδιαγράφουν αρνητική προοπτική. Η προοδευτικά πληθυσμιακή απίσχναση των χωριών, συνοδεύτηκε με μείωση των κτηνοτρόφων μας, αφού οι παλιοί που «φεύγουν», δεν αντικαθίστανται. Έτσι αν και ο αριθμός των προβάτων ολικά μένει σχεδόν σταθερός, τα ποίμνια συνεχώς μειώνονται. Θα μπορούσε να λεχθεί, ότι τούτο οδηγεί σε κτηνοτροφία ανταγωνιστική. Μακάρι να ήταν έτσι. Απόγνωσης φωνή, αποτελεί η παρακάτω σχετική γραφή σε ΜΚΔ, του φίλου Μάν. Κωνσταντιδέλλη :

«Φέτος ξέρουν, όσοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία ότι είναι μια δύσκολη χρονιά... Δεν θα έγραφα, αλλά καμιά φορά η οργή μου, η αγανάκτηση μου παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουμε και κάνουν κάποιοι, αλλά δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα ...

Χτες ήρθε στο γραφείο του Συνεταιρισμού μας κάποιος παιδικός φίλος μου (κτηνοτρόφος) να με δει... Στην κουβέντα μας πάνω μου λέει... Χτες πήγα και στο σφαγείο κάποια πρόβατα για σφαγή (τιμή κιλού 1,50 ευρώ το κιλό το κρέας) και αν είναι κάτω από 17 κιλά καθαρό βάρος κρέατος 0,70 ευρώ το κιλό!!! Η απόλυτη ξεφτίλα, η απόλυτη εκμετάλλευση...Σαν να μην έφτανε αυτό η τιμή στο αρνάκι φέτος για τον κτηνοτρόφο ήταν στα 2,70 το κιλό... Όσο δε για την τιμή του πρόβειου γάλακτος κατρακύλησε στα 0,78 με 0,80 στο Νησί μας αλλά και πανελλαδικά που είναι στα 0,85 με 0,90... Σαν συνεταιρισμός καταφέραμε μετά από σκληρά παζάρια να κρατήσουμε την τιμή στα 0,86 για τα μέλη μας αλλά και για όσους κτηνοτρόφους είναι υπό την ομπρέλα του συνεταιρισμού μας... Με λίγα λόγια από πέρσι οι τιμές στα αρνιά και το γάλα έπεσαν κοντά στο 20%... Είναι μεγάλη κουβέντα, αν δεν σταματήσουν οι «ελληνοποιήσεις» αρνιών και γάλακτος από τις γειτονικές χώρες. Η κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο και είναι σε ισχύ από 1/1/18 για πληρωμή μέσα σε 60 ημέρες από την έκδοση τιμολογίου των παραπάνω προϊόντων αλλά και άλλων ειδών... Το ερώτημα είναι γιατί δεν εφαρμόζεται; Δεν μπορεί ο αγροκτηνοτρόφος να πληρώνεται με 6-7-8 μήνες επιταγή, δεν αντέχει ας το καταλάβουν όλοι όσοι ασκούν εξουσία... Ας κάνουν μια βόλτα να δουν την κατάσταση των χωριών μας και θα καταλάβουν από τις 8 ώρα το βράδυ δεν κυκλοφορεί ψυχή τα καφενεία είναι άδεια δεν υπάρχει διάθεση...».

Αυτά συμβαίνουν στους συνεταιρισμένους κτηνοτρόφους του Μεσοτόπου. Φαντασθείτε τι συμβαίνει εκεί που δεν υπάρχει συνεταιρισμός ή είναι αδρανοποιημένος. Αν δεν υπάρξει αναστροφή πραγμάτων, φοβούμαι ότι η κτηνοτροφία μας μοιραία, οδηγείται σε πλήρη αποδόμηση.

Το κείμενο αυτό, μεστό περιεχομένου, απεικονίζει την πραγματικότητα. Ατυχώς όλα τα αναφερόμενα αρνητικά, επιταχύνουν την ερήμωση του νησιού. Στο προ εβδομάδων άρθρο μου, «Ποιός πληρώνει την ερήμωση της Λεσβιακής υπαίθρου», ανέφερα ότι μεταξύ 1951 και 2011 χάσαμε πληθυσμό 40 - 45.000 κατοίκων, βασικά απ’ τα χωριά . Τα με περισσή σαφήνεια περιγραφόμενα τραγικά και οδυνηρά στο παραπάνω κείμενο, μόνο δεινά προοιωνίζουν. Τα χωριά μας, από «γηροκομεία» που είναι τώρα αναπότρεπτα θα μετατραπούν ατυχώς, σε «νεκροταφεία».

Προβληματίζομαι, ο σημερινός πληθυσμός τους (45 - 50.000 κάτοικοι), σε λίγα χρόνια, πόσος θα είναι; Ο μισός; Άραγε, γιατί οι ταγοί του νησιού, στρουθοκαμηλίζουν; Δεν αντιλαμβάνονται ότι σε λίγο, τα χωριά στερούμενα πια κατοίκων δεν θα διαθέτουν ψηφοφόρους να τους ψηφίσουν; Τι περιμένουν; Λύση από το Αθηνοκεντρικό δοβλέτι; Είδαμε τα «καλά» του, τα τελευταία 60 χρόνια! Αλίμονό μας!