Τη δεκαετία του ’80 είχε γίνει κατορθωτό η ηλεκτροπαραγωγή στη χώρα μας να εξαρτάται μόνο κατά ~10 % από εισαγόμενο καύσιμο (πετρέλαιο), αφού κατά 75-80 % στηριζόταν στο ντόπιο λιγνίτη και 10-15% στις υδροηλεκτρικές μονάδες-φράγματα. Εκείνο το οποίο ήταν στρεβλό, επιστημονικά και οικονομικά και έπρεπε να εξορθολογησθεί ήταν η εξυπηρέτηση θερμικών φορτίων σε ατμολέβητες, ατμοπαραγωγούς, ηλεκτρικούς θερμοσίφωνες, κ.λπ., με χρήση πολύτιμης ηλεκτρικής ενέργειας. Τότε βέβαια, η ελληνική βιομηχανία ήταν ακμάζουσα.  

Έτσι υπήρξε κυβερνητική επιλογή, στο ενεργειακό «καλάθι» της χώρας να συμπεριληφθεί το Φυσικό Αέριο(Φ.Α.), προς εξυπηρέτηση των θερμικών φορτίων (θέρμανση νερού, παραγωγή ατμού) στη βιομηχανία, στον οικιακό και εμπορικό τομέα, όπου χρησιμοποιούταν πολυδάπανη και πολύτιμη ηλεκτρική ενέργεια. Ο προγραμματισμός ήταν, το εισαγόμενο Φ.Α., να πάει κατά το 1/3 σε καθένα απ’τους τρεις τομείς: βιομηχανία, οικιακός-εμπορικός και ηλεκτροπαραγωγή.  

Σχετική συμφωνία υπεγράφη με τους Ρώσους και οι πρώτες ποσότητες Φ.Α. άρχισαν να τροφοδοτούν το επί τούτου αναπτυχθέν εθνικό δίκτυο μεταφοράς Φ.Α. στα μέσα της δεκαετίας του’90. 

Παράλληλα και προκειμένου να υπάρξει εναλλακτική πηγή εφοδιασμού Φ.Α., για την οποιαδήποτε διακοπή εφοδιασμού απ’την Ρωσία, προγραμματίστηκε και τελικά δημιουργήθηκε ο σταθμός υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) στην Ρεβυθούσα, παραμονές του 2000. Κατά πως συνηθιζόταν, ζητήθηκε απ’το Τεχνικό Επιμελητήριο (τεχνικός σύμβουλος της Πολιτείας και του Λαού) σχετική επ’αυτού γνωμοδότησή. Η Δ.Ε. του ΤΕΕ παρέπεμψε το θέμα, στην Μόνιμη Επιτροπή Ενέργειας(ΜΕΕ), προς εξέταση και έκφραση γνώμης σχετικά με θέματα περιβάλλοντος, χωροταξίας, ασφάλειας κ.λπ. του έργου. Αφού όλα εξετάσθηκαν ενδελεχώς, τελικά με βάση την γνωμοδότηση της ΜΕΕ, το Τεχνικό Επιμελητήριο απεφάνθη θετικώς. Διάφοροι τότε, για λόγους δικούς τους, ξιφούλκησαν κατά του ΤΕΕ, δίδοντας δημοσιότητα στο θέμα και γράφτηκαν στον Τύπο διάφορα. Τούτο, θυμούμαι, μας απασχόλησε επ’αρκετό στην ΜΕΕ, στο να εξηγήσουμε ότι δεν ήμασταν … ελέφαντες. Το έργο προχώρησε και εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι στα είκοσι τόσα χρόνια απ’την ολοκλήρωση του, η λειτουργία του υπήρξε απροβλημάτιστα απρόσκοπτη. 

Σήμερα, μετά την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ύπαρξη του τερματικού σταθμού LNG Ρεβυθούσας, αποδεικνύεται ευεργετική για τη χώρα μας, αλλά και τα Βαλκάνια. 

Ο πολεμική αυτή δράση, τίναξε κυριολεκτικά στον αέρα, την ασφάλεια εφοδιασμού ενέργειας της Ε.Ε. και συνολικά της Ευρώπης. Κατεδείχθει, η πλήρης ενεργειακή της γύμνια. Μια γύμνια που οφείλεται αποκλειστικά στο ότι το ενεργειακό «καλάθι» της Ευρώπης εξαρτάτο σε ποσοστό ~40% απ’το Ρώσικο Φ.Α. Η Δύση και η Ευρώπη αντιδρώντας, επέβαλαν στην Ρωσία ποικίλες οικονομικές κυρώσεις.  

Η Γερμανία στη ίδια λογική, ανέστειλε επ’αόριστον τη διαδικασία πιστοποίησης, του 11 δισεκατομμυρίων δολλαρίων Nord Stream 2, καθιστώντας αυτόν ουσιαστικά άχρηστο. Του υποθαλάσσιου αυτού αγωγού Φ.Α. στην Βαλτική, που θα τροφοδοτούσε αυτήν, απ’ευθείας απ’την Ρωσία. Ακόμη ο Nord Stream 1, που διέρχεται από την Ουκρανία και φθάνει στην Γερμανία, κατά πως φάνηκε έχει καταστεί εργαλείο εκβιασμού των Ρώσων, διαμηνύοντας στους Ευρωπαίους ότι αν δεν πάψουν τις κυρώσεις, τότε η Ρωσία δεν θα επιτρέψει να ξανατρέξει σ’αυτόν Φ.Α. 

Η Επίτροπος Ενέργειας της Ε.Ε. Κάντρι Σίμσον δήλωσε πρόσφατα:«εάν η Ρωσία σταματήσει τώρα τις παραδόσεις φυσικού αερίου, οι χώρες της ΕΕ πιθανότατα θα περάσουν μόνο τον χειμώνα», εξαντλώντας τα όποια αποθέματά τους, με ότι αυτό σημαίνει για τη βιομηχανία της και τους λαούς της. Συνέπεια όλων αυτών, ο ιλιγγιώδης καλπασμός των τιμών του Φ.Α. (ενδεκαπλάσιες των περσινών). Τούτο έχει ως επακόλουθο, αντίστοιχο καλπασμό αυτών της ηλεκτρικής ενέργειας και του πληθωρισμού. 

Όπως λένε ειδήμονες, οι αυξανόμενες τιμές της ενέργειας έχουν φέρει την Ευρώπη στο χείλος της οικονομικής ύφεσης, με τραγικό επακόλουθο την οικονομική κατάσταση των χωρών, των επιχειρήσεων, ειδικότερα των νοικοκυριών της.  

Ο εκτελεστικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (IEA) Φατίχ Μπιρόλ, προειδοποιεί: «Η ενεργειακή ασφάλεια απειλεί φέτος τον χειμώνα να συντρίψει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή». Αυτά τα ζοφερά, αναφορικά με το πρωτόγνωρο για την Ευρώπη φαινόμενο γύρω απ’την ενέργεια, φυσικά δεν αφήνει τη χώρα μας ανεπηρέαστη. 

Σύμφωνα με την «Καθημερινή της Κυριακής» προ εβδομάδων, «η χώρα μας δεν έχει τη μεγαλύτερη εξάρτηση στην Ευρώπη από το ρωσικό καύσιμο, αλλά και πάλι καλύπτει το 40% των αναγκών της σε αέριο μέσω των συμφωνιών με την Gazprom. Από τις 30 τεραβατώρες αερίου που εισήχθησαν για εγχώρια κατανάλωση το πρώτο εξάμηνο του 2022, οι 13,3 προήλθαν από τη Ρωσία. Το αέριο στην Ελλάδα χρησιμοποιείται κυρίως για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Από τις 30 τεραβατώρες του πρώτου εξαμήνου, περίπου 20,5 καταναλώθηκαν από τις μονάδες παραγωγής ρεύματος, 8 από οικιακούς καταναλωτές για θέρμανση και 1,5 τεραβατώρα από τη βιομηχανία. (εξωπραγματική στρέβλωση, του απ’τη δεκαετία του ’80 προγραμματισμού, για κατανομή της ποσότητας του εισαγόμενου Φ.Α., κατά 1/3 σε καθένα απ’τους τομείς αυτούς!). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι δυνατότητες μείωσης της κατανάλωσης φυσικού αερίου δεν είναι μεγάλες». 

Για την απαλλαγή της εξάρτησής μας από το Ρώσικο Φ.Α., μεγάλο ρόλο ήδη παίζει ο τερματικός σταθμός της Ρεβυθούσας, ως και ο πρόσφατος πλωτός Τερματικός Σταθμός LNG Αλεξανδρούπολης, πέραν της επαναχρησιμοποίησης των λιγνιτικών σταθμών. Λαμβάνοντας υπ’όψη ότι η τιμή του LNG είναι πολλαπλάσια αυτής του κανονικού Φ.Α., η επιβάρυνση του καταναλωτή είναι αντιστοίχως μεγάλη. Η ελληνική οικογένεια με την «τρέλα» των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας και του Φ.Α. αλλά και του εξ αυτών πληθωρισμού, βρίσκεται σε σημείο παράκρουσης.  

Η κυβέρνηση καλύπτει τάχα τον έλληνα, με επιδότηση της αυξήσεως τιμής του ηλεκτρισμού και του Φ.Α. Όμως, όχι όλη, αλλά μέρος αυτής. Τούτο δεν λύνει το πρόβλημα, αφού είναι ως να προσπαθείς να θεραπεύσεις καρκίνο με ασπιρίνες. Ο έλληνας καταναλωτής ζαλισμένος απ’τους “άλογους” λογαριασμούς του ηλεκτρισμού και του Φ.Α. και τον πληθωριστικό ορυμαγδό, μένει ενεός άπελπις, προσβλέπων πιά στην … «εξ ύψους σωτηρία».  

Και όλα αυτά γιατί η Κυβέρνηση δεν θέλει να παρέμβει στην πηγή της όλης τραγωδίας, τους παρόχους της ενέργειας, που λειτουργούν χωρίς κανένα πλαφόν.  

«Υπάρχει ένα περιθώριο κέρδους που είναι πάνω από 300 ευρώ η μεγαβατώρα για τους παρόχους, αυτή τη φορά. Παραμένει η αισχροκέρδεια στο επίπεδο της χονδρεμπορικής και έχουμε πλέον και τρομακτική αισχροκέρδεια στο επίπεδο της εμπορίας, της λιανικής. Αν απλώσει πάνω από 300 ευρώ η μεγαβατώρα, στο σύνολο της κατανάλωσης έχουμε κοντά στα 500 εκατομμύρια ευρώ σε ένα μήνα για τους παρόχους», δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προ ημερών. Και σχολίασε περαιτέρω, ότι αυτό αποτελεί «αρπαχτή»! 

Απ’την άλλη μεριά, ο Υπουργός Ανάπτυξης προγραμματίζει να βάλλει πλαφόν στην τιμή των καυσόξυλων. Κοινώς, πιάνουμε τις μαριδούλες και αφήνουμε τους καρχαρίες να αλωνίζουν.  

Για τον πολύ κόσμο, στον ενεργειακό αυτό μεσαίωνα που βιώνουμε, ο επερχόμενος χειμώνας θα είναι βασανιστική περίοδος παθών. Το κακό είναι ότι ειδικοί λένε, πως ο μεθεπόμενος χειμώνας θα είναι χειρότερος. 

Και μέσα σ’όλα αυτά τα τραγικά, απ’τη Ρωσία εκστομίζονται απειλές πυρηνικού πολέμου.  

Ο Θεός να βάλλει το χέρι του.