Μετά την… «αντιστασιακή» δήλωση «δεν θα μας πουν αυτοί τι θα κάνουμε το πλεόνασμα», ο πρωθυπουργός μας, την επομένη, πήγε και έβρεξε με δάκρυα συγνώμης, την ποδιά της… «μαμάς» Μέρκελ!

Και, ω της ασεβείας! Η «13^η σύνταξη» ξεβαφτίστηκε κι έγινε… σκέτο «εφάπαξ επίδομα»!

Την παράσταση «Καραγκιόζ μπερντέ» - «Ο αντρειωμένος και το λιοντάρι» την έχουμε ξαναδεί τόσες φορές: στη χώρα των ιθαγενών ο αντρειωμένος πρωθυπουργός μας, φοράει τη λεοντή του Ηρακλή και φοβερίζει τα «σκυλιά που αλυχτούν», όταν, όμως, βγαίνει παραέξω, μπροστά σ’ αυτούς που έχουν το κουμάντο της μπάνκας, μεταμορφώνεται σε αυτό που είναι: στο μικρό Αλέξη που για να μη χάσει το παιχνίδι της εξουσίας, κάνει πρόθυμα όλα τα θελήματα των «μεγάλων».

Και ενώ έχει υπογράψει (Νόμος4336/2015) φαρδιά πλατιά και έχει δεσμευτεί για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για 10 χρόνια, μέχρι το 2028, ξαναθυμάται, στο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, τα παιδικά του ινδάλματα (Αχ, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, τι τού ‘κανες του παιδιού!) και βροντοφωνάζει: «Δεν θα παραδώσουμε ποτέ το λαό μας στους “yes men”, που θέλουν επέκταση της λιτότητας για πολλά ακόμα χρόνια»!

Για το …φοβερό, λοιπόν, «αντιμνημονιακό» Αλέξη μας, όλοι οι άλλοι της Μείζονος και της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης είναι «yes men», «θέλουν επέκταση της λιτότητας για πολλά ακόμα χρόνια», γράφουν γράμματα, πηγαινοέρχονται στις Βρυξέλλες και παρακαλούν: πότε, επιτέλους, θα μας επιβάλετε ακόμα ένα Μνημόνιο και άλλη λιτότητα, πότε θα μας φέρετε να υπογράψουμε κι εμείς σαν τον Τσίπρα ακόμα ένα πλεόνασμα 3,5% για άλλα 10 χρόνια! Όλοι οι άλλοι, είναι «Νενέκοι», εκτός από το «λεοντόκαρδο» πρωθυπουργό μας και τον …ηρωικό «σύντροφό» του, Καμένο, οι οποίοι… προτάσσοντας τα γενναία στήθη τους, υπέγραψαν το Γ΄ Μνημόνιο!

Οι σημερινοί κυβερνήτες μας σαν πρωταγωνιστές μιας αριστοφανικής κωμωδίας, θα μας χάριζαν μια απολαυστική παράσταση, εάν βρισκόμαστε στο θέατρο της Επιδαύρου. Δυστυχώς, όμως, δεν είμαστε απλοί θεατές· βιώνουμε όλοι την τραγική πραγματικότητα της χρεοκοπημένης Ελλάδας, η οποία για έβδομο χρόνο παραμένει ένας τόπος αγωνίας, εξαθλίωσης, μαρτυρίου και απόγνωσης για το λαό της, που αντί να βγαίνει στο ξέφωτο, βουλιάζει βαθύτερα στα βαλτόνερα της κυβερνητικής ανικανότητας και της αναξιοπιστίας.

Πρέπει, επιτέλους, προτού φτάσουμε εκεί που δεν έχει γυρισμό, να ακούσουμε κάποιους σοβαρούς ανθρώπους που εξηγούν το γιατί καταντήσαμε… «παιδιά με ειδικές ανάγκες» και πώς μπορούμε -κάποτε- να γίνουμε μια κανονική χώρα.

Λέει ο Κλάους Ρέγκλινκ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), στην πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα «El Mundo»: «Έχουμε βοηθήσει πέντε χώρες κατά τη διάρκεια της κρίσης, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Κύπρο. Μόνο μία δεν πέτυχε, η Ελλάδα.

Γιατί δεν έχει αποδώσει το ελληνικό πρόγραμμα; Για τρεις λόγους: 1. Τα προβλήματα στην Ελλάδα, όταν ξέσπασε η κρίση, ήταν πολύ μεγαλύτερα απ’ ό,τι σε κάθε άλλη χώρα, σε ό,τι αφορά το δημοσιονομικό και το εμπορικό έλλειμμα, καθώς και την απώλεια της ανταγωνιστικότητας (για τη διόγκωσή τους είχε εργασθεί με ιδιαίτερο ζήλο το τρίο: ανεψιός Καραμανλής, Αλογοσκούφης και Παυλόπουλος). 2. Η ελληνική Διοίκηση είναι εξαιρετικά αδύναμη (ευγενικός χαρακτηρισμός, αντί του «τριτοκοσμική»). 3. Το πρώτο εξάμηνο του 2015 υπήρξε μεγάλη αναστάτωση με τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ενώ το 2014 είχαμε τα πρώτα θετικά σημάδια, την πρώτη χρονιά θετικής ανάπτυξης, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης, από τον Ιανουάριο του 2015, όταν ο Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές, η ελληνική οικονομία επέστρεψε στην ύφεση. Ήταν ένα δραματικό πρώτο εξάμηνο, πολύ ακριβό για την οικονομία και τον πληθυσμό.

Και μετά την καταστροφική «γενναία διαπραγμάτευση» Βαρουφάκη - Τσίπρα, που επιβάρυνε τον ελληνικό λαό με, επιπλέον, 86 δις, επήλθε η ανώμαλη προσγείωση.

«Από τον Αύγουστο, όμως, του 2015 κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση», παρατηρεί ο Κλάους Ρέγκλινκ.

Μετά ταύτα, το ερώτημα που προκύπτει είναι τι μέτρα πήρε η κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε να εξαλειφθούν οι παραπάνω λόγοι που προκάλεσαν την οικονομική κατάρρευση και την κοινωνική εξαθλίωση στη χώρα μας.

Εκσυγχρονίστηκε το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και βελτιώθηκε η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων, ώστε να ενισχυθούν οι εξαγωγές και να εξαλειφθεί το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου;

Η απάντηση είναι ότι υποχώρησε ακόμα περισσότερο η ανταγωνιστικότητα της χώρας και σήμερα βρίσκεται στην 86^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, πίσω από την Ουκρανία.

Εκσυγχρονίστηκε η Δημόσια Διοίκηση, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει αποτελεσματικά τη δημοσιονομική πολιτική και την οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια;

Η απάντηση είναι ότι η Δημόσια Διοίκηση συνεχίζει να αποτελεί φέουδο της κυβερνητικής κομματοκρατίας και άσυλο για το «βόλεμα» συζύγων, αδερφών, ξαδέρφων, φίλων και κουμπάρων των αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ.

Και, όπως είναι επόμενο, με τέτοια Δημόσια Διοίκηση, ούτε οι διακηρύξεις για τη σύλληψη της φοροδιαφυγής, για την «πάταξη» του λαθρεμπορίου και για τον έλεγχο της «λίστας Λαγκάρντ» και των άλλων «λιστών», είχαν κανένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Έτσι οι δημοσιονομικοί στόχοι πραγματοποιούνται με τον εύκολο τρόπο: την περικοπή των συντάξεων και την επιβολή φόρων.

Πού βρισκόμαστε, λοιπόν, σήμερα, που ο πρωθυπουργός μας θριαμβολογεί για το νέο …«θαύμα της Κανά», διότι έβγαλε πλεόνασμα από την «ασφυξιογόνα» φορολογία που επέβαλε με το Γ΄ Μνημόνιο σε όσους κατοίκους αυτής της χώρας …ανασαίνουν ακόμα;

Αρκεί να συγκρίνει κανείς τα νούμερα της οικονομικής κατάστασης της χώρας του 2014 με αυτά του 2016 για να αντιληφθεί το καταστροφικό «θαύμα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ:

ΑΕΠ 2014=196δις, ΑΕΠ 2016=176 δις. Καταθέσεις 2014=173 δις, 2016=133δις. Κόκκινα δάνεια 2014=70 εκ., 2016=110 δις. Ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς ιδιώτες 2014=3,8 δις, 2016=6,2 δις.

Με τέτοια «θαύματα», λοιπόν, και μοιράζοντας χριστουγεννιάτικους «μποναμάδες» ο πρωθυπουργός μας, μήπως δικαιώνει πανηγυρικά τον «κακό» Σόιμπλε, που επιμένει ότι εάν δεν μεταρρυθμίσουμε το άθλιο «κουβέρνο» μας, ακόμα κι αν μας χάριζαν ολάκαιρο το χρέος, από την άλλη μέρα κιόλας, θα δημιουργούσαμε καινούριο χρέος;