Όταν 150 αρχηγοί κρατών και μεταξύ αυτών οι των υπερδυνάμεων, μαζεύονται σε ένα σημείο της γης, έστω για μία ώρα, σημαίνει ότι κάτι το τρομακτικά επείγον και βαρυσήμαντο συμβαίνει στην υφήλιο. Κάτι, που μόνο ως θέμα ζωής και θανάτου του ίδιου του πλανήτη, θα μπορούσε να δικαιολογήσει! Πράγματι αυτό ακριβώς λαβαίνει χώρα, από την 30η Νοέμβρη στο Παρίσι, όπου συζητιέται θέμα, μέγιστο. Το της κλιματικής αλλαγής εκ της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Πρόβλημα τιτάνιων διαστάσεων που χρειάζεται λύση «εδώ και τώρα».
Στη σύνοδο αυτή του ΟΗΕ, ο γενικός γραμματέας του, Μπαν Κι Μουν, ζήτησε από τους ηγέτες του κόσμου, να επιταχύνουν τις ενέργειές τους ώστε να αποφευχθεί μία επικίνδυνη άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Συμπληρωματικά, τα λόγια της αξιωματούχου του ΟΗΕ, αρμόδιας για τη διοργάνωση της συνόδου, Κρ. Φιγκέρες, περιγράφουν τη δραματικότητα της καταστάσεως. «Ποτέ στο παρελθόν μια τόσο μεγάλη ευθύνη δεν βρισκόταν στα χέρια τόσο λίγων». Ευθύνη για την κατάσταση του κλίματος του πλανήτη.

Κατάσταση, που έχει φθάσει πια στο «μη παρέκει». Εκεί, που αν δεν ληφθούν τα απαιτούμενα μέτρα, αυτή θα καταστεί μη αναστρέψιμη.
Το ότι παρευρέθηκαν στην εν λόγω σύνοδο οι Ομπάμα, Πούτιν, Ξι Τζινπιγκ, Ναρέντρα Μόντι, όλοι οι της Ευρώπης ως και πλείστοι άλλοι ηγέτες, από μόνο του σηματοδοτεί το «μη παρέκει». Αυτό που δεν έγινε στις προηγούμενες σχετικές διαδικασίες (Διάσκεψη Κορυφής Ρίο 1992, Παγκόσμιο Συνέδριο Κιότο 1997), έγινε τώρα στο Παρίσι.

Ήτοι, η συνειδητοποίηση του προβλήματος.
Την αλήθεια του πράγματος κατέθεσε από του βήματος της συνόδου ο Αμερικανός πρόεδρος Μ. Ομπάμα: «Αυτό που πρέπει να μας δίνει ελπίδα είναι ότι πρόκειται για σημείο καμπής, ότι τώρα είναι η στιγμή που επιτέλους αποφασίσαμε να σώσουμε τον πλανήτη μας, ότι υπάρχει μια αίσθηση κατεπείγοντος και μια όλο και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση ότι είναι στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας να κάνουμε κάτι γι’ αυτό».

Το ανεπίστρεπτο της καταστάσεως, θα είναι τέτοιο που σε σύγκριση, οι περιγραφές στην «Κόλαση» του Δάντη, θα φαίνονται «εκδρομή σε εαρινό τοπίο», μπροστά, στον κλιματικό αρμαγεδδώνα, που θα βιώσει ο πλανήτης.

Τέτοια, που το μέλλον των επιγενομένων όπως και κάθε μορφής εμβίων όντων, θα βρίσκεται σε ένα αδιάλειπτο επιθανάτιο ρόγχο, μέχρις ότου τελικά να επέλθει η απονέκρωση των πάντων στη γη.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οικοδεσπότης της συνόδου, δήλωσε: «Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε οργανωθεί διεθνής διάσκεψη με τόσο μεγάλο διακύβευμα, αφού αφορά το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον της ζωής».

Τα καταστροφικά αποτελέσματα των φαινομένων, που δυστυχώς συντελούν στη θερμοκρασιακή αύξηση του κλίματος, είναι ατυχώς άμεσα εμφανή σ’ όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη. Αποτελούν «τον τύπο των ήλων» τους, τα: απρόβλεπτες, απότομες μαζικές βροχές και πλημμύρες σε συνδυασμό προς τις παρατεταμένες ξηρασίες, λιώσιμο των πάγων στους πόλους και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας (αποτέλεσμα του φαινομένου του θερμοκηπίου εκ της αυξήσεως του εκλυόμενου διοξειδίου του άνθρακος, κ.ά.), εξαφάνιση δασών από ξήρανση των δένδρων, ως αποτέλεσμα της κατακρήμνισης θειικού οξέως την κορυφή τους (εκ των μαζικών εκπομπών διοξειδίου του θείου), ερήμωση ολόκληρων περιοχών ως αποτέλεσμα πυρηνικών ατυχημάτων (Τσερνομπίλ, Φουκοσίμα).

Υπάρχει και μία άλλη ακόμη αφανής πληγή, η εκ της αραίωσης του στρώματος όζοντος της ατμόσφαιρας, τη επενεργεία χλωροφθορανθράκων. Τούτο οδηγεί στην αδυναμία πια απορρόφησης από την ηλιακή ακτινοβολία, σημαντικού τμήματος της υπεριώδους, πράγμα που επιδρά στην υγεία των ανθρώπων, στις γεωργικές καλλιέργειες αλλά και στη δασική βλάστηση.

Τα πιο πάνω τραγικά αποτελέσματα η ανθρωπότητα άρχισε να τα συνειδητοποιεί και να σκιαγραφεί, προβάλλοντας την αναγκαιότητα τού να γίνει κάτι ως προς την εξάλειψη των αιτίων τους, προ μιας περίπου γενεάς.

Τέλη της δεκαετίας του ΄80, στο διεθνές συνέδριο για την Ενέργεια (World Energy Conference) στον Καναδά (Μόντρεαλ), όπου παραβρέθηκα εκπροσωπώντας (μαζί με άλλους επιστήμονες απ’ το ΤΕΕ) τη χώρα μας, μεταξύ των άλλων κεφαλαίων ήταν και το φέρον τον τίτλο «Ενέργεια και Περιβάλλον». Εκεί για πρώτη φορά, επιστήμονες διεθνούς κύρους έθεσαν με αξιόπιστα στοιχεία αλλά και επιτακτικότητα το θέμα.

Τα προξενούντα δε, τα προαναφερθέντα καταστροφικά αποτελέσματα, φαινόμενα, ονομάτισαν «τέσσερις πληγές του Φαραώ» του περιβάλλοντος: α) το φαινόμενο του θερμοκηπίου, β) την όξινη βροχή, γ) την τρύπα του όζοντος και δ) τα επακόλουθα εκ πυρηνικών ατυχημάτων.
Τα δύο πρώτα έχουν ως ρίζα, την έκλυση αερίων από την καύση ορυκτών καυσίμων.

Οι ενεργειακές ανάγκες απ’ την βιομηχανική επανάσταση προ ~3 αιώνων, οδήγησαν στη μαζική καύση των κάθε είδους καυσίμων (λιθάνθρακες, πετρέλαιο, φυσικό αέριο). Η καύση τους πολλαπλώς ωφέλιμη ως παράγουσα την ενέργεια, τη δύναμη της δημιουργίας, αναπόφευκτα έχει παράπλευρες απώλειες για το περιβάλλον, εκ των μαζικά εκλυόμενων αερίων.

Παρ’ όλο ότι η συνειδητοποίηση των πραγμάτων και η συμμετοχή των ηγητόρων του κόσμου στη συνδιάσκεψη του Κιότο, δεν είχε τη μαζικότητα που είχαμε τώρα στο Παρίσι, είχαν ληφθεί τότε αποφάσεις μεγίστης σημασίας. Συγκεκριμένα, να υπάρξει μείωση εκπομπών κατά 5% για έξι αέρια (διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, υποξείδιο του αζώτου, υδροφθοράνθρακες, πλήρως φθοριομένοι υδρογονάνθρακες και εξαφθοριούχο θείο).

Η αποτίμηση των αποτελεσμάτων που ασφαλώς θα υπάρξει, σε συνδυασμό με τα τρέχοντα στοιχεία των επιβλαβών παραμέτρων, θα οδηγήσουν στη λήγουσα συνδιάσκεψη, στη λήψη μέτρων προς μείωση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος (τουλάχιστο 2 οC), για την περιστολή του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Με κομμένη στην κυριολεξία την ανάσα, η ανθρωπότητα περιμένει τη λήξη της συνδιάσκεψης την 11η Δεκεμβρίου, όταν θα εξαχθούν συμπεράσματα και θα ληφθούν αποφάσεις. Αποφάσεις που αν είναι σωστά σταθμισμένες και λυσιτελείς, θα δώσουν προοπτική και μέλλον στον πλανήτη. Αποφάσεις πάντως δίκαιες, που να μη αναγκαστούν να «πληρώσουν το μάρμαρο» οι φτωχές χώρες.

Επί της αρχής «ο μολύνων το περιβάλλον, πληρώνει», τούτο θα πρέπει να κάνουν οι βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες που υπερεκμεταλλεύτηκαν επ’ ωφελεία τους το περιβάλλον απ’τα η βιομηχανική επανάσταση, πολλές δεκάδες τώρα χρόνια.