Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και εμείς οι τάλαινες μέχρι προχθές ελπίζαμε στο σπάσιμο του Δήμου-Τέρατος Λέσβου, ως τη θεσμικά ληκτική ημερομηνία.
Η 19η Μαρτίου υπήρξε το ρέκβιεμ των ελπίδων μας, όταν ουσιαστικά τις ενταφιάσαμε, αφού ως έπρεπε ουδέν σχετικό δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ.
Οι σαράφηδες των ελπίδων μας, απ’ την 1/1/2011, εμπνεόμενοι τερτίπια διάφορα ο καθένας, τελικά τις εξαργύρωσαν ως κίβδηλες. Εκ του αποτελέσματος, καθένας τους, απεδείχθη μέγας Μαυρουγιαλούρος.

Η εξ ορθού λόγου στάθμιση στοιχείων, κάνει δυνατό επί επικειμένου γεγονότος να πάρεις θέση ορθή, ως προμηθέας. Το να μιλάς, και πολύ περισσότερο να ενεργείς εκ των υστέρων, ως επιμηθέας, όπως συνηθίζεται από καιροσκόπους, μόνο το δικό σου «εγώ» ή σκοπιμότητα ικανοποιεί. Όταν το 2010 οι «αρχικηπουροί» του μοιραίου ΓΑΠαπανδρέου, τη εγκρίσει του, «αρχιτεκτονούσαν τον “Καλλικράτη”» (με απότοκο το Δήμο-Τέρας) είχαμε ιδεί, ειπεί και το κυριότερο γράψει, τα επερχόμενα δεινά μας. Στεντορεία δε τη φωνή, είχαμε βροντοφωνάξει προς πάσα κατεύθυνση «ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣ Η ΛΕΣΒΟΣ». Τούτο, ως πολυσέλιδο κείμενο, μεστό εδραίας επιχειρηματολογίας, πρωτοκολλήθηκε στο γραφείο του Υπουργού Εσωτερικών Γ. Ραγκούση. Κατετέθη, «ενδεδυμένο» το χιτώνα της συλλογικότητας, ως έγγραφο του νεοσύστατου Συνδέσμου μας «Πιττακός ο Μυτιληναίος». Το παρθενικό του. Η αλαζονεία, ή οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης ΓΑΠαπανδρέου ισοπέδωσαν με το φετφά «κάθε νησί, ένας Δήμος», οτιδήποτε αντίθετο και με τη διά συνοπτικών διαδικασιών νομοθέτηση, το νησί μας… καταδικάστηκε. Μια καταδίκη που βιώσαμε και καλά ξέρουμε όλοι μας. Έφθασε δε στο σημείο να συνειδητοποιήσει αυτήν, ακόμη και ο τοπάρχης Λέσβου, Κυβερνητικός Βουλευτής της, Κρητικός, Ν. Σηφουνάκης. Αυτός, που δίκην Βεληγκέκα καταχέριζε τον όποιον εναντιωνόταν στο μέγα «αρχιτεκτόνημα» Καλλικράτης! Το ότι βίωσε κι αυτός τον όλεθρο, δε σημαίνει ότι έμπρακτα μεταμελήθηκε (συναυτουργός, αφού υπερψήφισε αυτό το έκτρωμα-νόμο). Ο Οιδίποδας όταν συνειδητοποίησε το έγκλημά του (πλάγιαζε, εν αγνοία του, με τη μάνα του), έβαλε τα ίδια του χέρια κι έβγαλε τα μάτια του.

Ο Ν. Σηφουνάκης συνειδητοποίησε το έγκλημά του, αλλά φεύ!, δεν έκανε ό,τι ο Οιδίποδας. Αντίθετα, μάλιστα, πήγε για μια ακόμη φορά (την τελευταία;) ως βουλευτής Λέσβου να μας κοροϊδέψει. Τούτο, όταν το ΠΑΣΟΚ «πνέει τα λοίσθια», δηλαδή ξέρει πως δεν ξαναβγαίνει βουλευτής. Πώς; Ενάντια των σχετικώς αποφασισμένων στο ΠΑΣΟΚ και σε αντίθεση προς την επί 25 ολόκληρα χρόνια «ναι σε όλα» στάση του ως βουλευτής του (για να μεγιστοποιεί πάντοτε τα καλύτερα και μεγαλύτερα υπέρ αυτού - Υφυπουργεία, Υπουργεία, Ευρωβουλή), μας προέκυψε «επαναστάτης»! Κατέθεσε τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, τάχα να σπάσει το Τέρας-Δήμος στα τέσσερα!!! Φυσικά ο Πρωθυπουργός, γνωρίζοντας τη θέση τού ΠΑΣΟΚ και μη διακινδυνεύοντας τη δεδηλωμένη, έδωσε εντολή στον Υπουργό του συγκεκριμένου νομοσχέδιου, Δένδια, να μη συμπεριληφθεί η τροπολογία αυτή στον ψηφιζόμενο νόμο. Κίνηση-οπερέτα του Ν. Σηφουνάκη, αφού ήξερε ότι η ενέργειά του θα απέφερε «άεργο έργο». Το της «επανάστασης» αυτό εγχείρημα, ενέργεια άκρως προσχηματική. Πότε; Μόνο 71 μέρες προ των εκλογών!!! Θέλησε να σκηνοθετήσει την «ηρωική» έξοδό του απ’ το νησί, αφού τελειώνει ως βουλευτής, λέγοντας: «εγώ, Λέσβιοι, προσπάθησα και την τελευταία στιγμή να σπάσω το Δήμο-Τέρας. Δεν το θέλησαν άλλοι!». Πήγε δηλαδή να δημιουργήσει άλλοθι πάλι υπέρ αυτού. Για την υστεροφημία του!

Ο Δημ. Φ. Βουνάτσος, μέγας Λεσβάρχης, επί ~40ετία, διήλθε απ’ όλα τα αιρετά αξιώματα του νησιού (αν θεσμικά προβλεπόταν, ακόμη και Επίσκοπος Λέσβου θα είχε εκλεγεί!). Την τελευταία φορά, κάτω από τη μνημονιακή λαίλαπα, σύμπηξε ψηφοδέλτιο με οποιονδήποτε εναντιωνόταν στου κόμματός του τις τραγικές επιλογές. Έβλεπε, όμως, πως τούτο δεν αρκούσε για να υπερψηφισθεί και υπερκέρασε ακόμη και τα δικά του εσκαμμένα, ρίχνοντας στο στίβο τού εν εξελίξει προεκλογικού αγώνα τη δέσμευση. Σπάσιμο του Δήμου με Δημοψήφισμα. Για 18 σταυρούς (!) πέρασε στο β΄ γύρο, καταφέρνοντας τελικά να εκλεγεί Δήμαρχος Λέσβου. Έτσι, ο παλιός συναγωνιστής μου Δ. Φ. Βουνάτσος, με τη mat αυτή κίνηση, προσπορίστηκε καθαρά προσωπικό όφελος. Εξ αυτής, απ’ όλους τους άλλους Μαυρογιαλούρους της υπόθεσης, υπήρξε ο «Μαυρογιαλουροδέστερος» (συγγνώμην για τον ανοίκειο αυτό νεολογισμό).

Ως προς τη δέσμευση αυτή, ως Δήμαρχος, ούτε φωνή, αλλ’ ούτε… ενέργεια! Τούτο, αφού ήξερε ως νομικός πως ήταν αντισυνταγματικό. Προσπαθούσε δε να καλύψει το μέγα άγος του, είτε περιμένοντας το σπάσιμό του, κατά τις επανειλημμένως κατατιθέμενες δηλώσεις του συμπατριώτη μας Υπουργού, Χ. Αθανασίου, είτε ακόμη φθάνοντας ως τού να συμπαραστέκεται στην προαναφερθείσα οπερετική ενέργεια, Ν. Σηφουνάκη!!!.

Ο έτερος κυβερνητικός Βουλευτής, Π. Βογιατζής, κάθισε αποστασιοποιημένος. Κοιτάζοντας το θέμα από πάνω. Ως να μην τον αφορούσε! Τούτο, γιατί ίσως το «ιεραρχικώς πρέπον» αλλά και το εκ του ασφαλούς σίγουρο, τον έκανε να «τυρβάζει… περί άλλα». Επεξεργάζονταν μαζί με τον κυβερνητικό συνάδελφό του Ν. Σηφουνάκη την τροπολογία, αυτή στερείτο τελικά της υπογραφής Π. Βογιατζή.

Ακόμη κατέθεσε απόψεις περί των αλλαγών του «Καλλικράτη», ομιλώντας «περί πάντων και… άλλων τινών», αλλά για σπάσιμο του Τέρατος, ουδέν!
Εξ άλλου, το όλο «λουρί» της υποθέσεως, για το κόμμα, το τράβηξε ο Υπουργός Χ. Αθανασίου.
Πάντως είναι απορίας άξιον πώς χειρίσθηκε το θέμα ο Αγιοπαρασκευώτης Υπουργός, Αναπληρωτής Εσωτερικών αρχικά! Στον πόθο του, από Επικρατείας να ψηφιστεί βουλευτής Λέσβου στις επόμενες εκλογές, «το σπάσιμο του Δήμου» το ανήγαγε σε προσωπικό του στοίχημα, όπως επανειλημμένα είχε δηλώσει. Λίγες μόνο μέρες προ του οριστικού ναυαγίου, στην κοπή της πίτας τής Ν.Δ. Λέσβου, συνέχισε να πωλεί… ελπίδα!!!

Τέλος, και μετά την «εξόδιο ακολουθία των ελπίδων μας» κατά τα προλεχθέντα, η λεσβιακή «λεβεντιά» έλαμψε θαμπώνοντας το Πανελλήνιο!!. Στο επί τούτου έκτακτο Δ.Σ. του Δήμου, με μοναδικό θέμα «το μη σπάσιμο του Δήμου», επί 45 Συμβούλων, δεν προσήλθαν οι 22. Η διαδικασία (!) τέλος έγινε με το κολοβό σώμα των υπόλοιπων 23 Συμβούλων! Κίνηση με παρρησία των ταγών μας! «Επιτομή του Απόλεμου», που χαρακτηρίζει όλους εμάς τους Λέσβιους.

Τέτοιος Λαός, τέτοιων «αρχηγών» είναι άξιος!!!
Πάντως, το post mortem της άφατης τραγωδίας μας που θα κορυφωθεί με τη «βασιλεία» του Δήμου-Τέρατος για πέντε χρόνια, θα το δούμε μετά το 2019.
Ως τότε, ζωή να ‘χουμε!!