Θερμές ευχές για το 2014.

Τον περασμένο Φλεβάρη, σε σύσκεψη για το λιμάνι του Σιγρίου, στο Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου υπό τον τότε γεν. γραμματέα Λιμένων, συμπατριώτη μας και φίλο, μέλος του «Πιττακός ο Μυτιληναίος», πρ. πρύτανη, κ. Κ. Μουτζούρη, που είχα την τιμή να παραβρεθώ, συνειδητοποίησα το τραγικό αδιέξοδο της όλης καταστάσεως, 16 ολόκληρα χρόνια από της αναθέσεως των σχετικών μελετών (1997).

Στην πρώτη μας επιστολή (18.2.2013) προς τον κ. Πρωθυπουργό, με τις υπογραφές της συναίνεσης όλων των ψαράδων του αλιευτικού καταφυγίου του, ως και πλήρη αναφορά στην προϊστορία, την εξέλιξη, τη σπουδαιότητα αλλά και το διακαή πόθο όλων μας να γίνει επιτέλους το λιμάνι μας (επιβατηγό, εμπορικό), η Δυτική Πύλη του νησιού έναν αιώνα μετά την απελευθέρωσή του, φυσικώ τω λόγω άμεση ήρθε η απάντηση από το σύμβουλο του έργου, «Εγνατία Α.Ε.» (θα πάρει, βλέπεις, το 7% του προϋπολογισμού!).

Εκεί, αφού γινόταν αναλυτική παρουσίαση των επιμέρους βημάτων όλων των διανυθησών φάσεων από το 1997, καταγραφόταν το, λογικά άκρως παράδοξο, αδιέξοδο της καταστάσεως να χρειάζεται η νομιμοποίηση του εκεί αλιευτικού καταφυγίου (αυτού που θα έπρεπε να αποξηλωθεί, αφού ο χώρος του περιλαμβάνεται στο νέο μεγάλο λιμάνι), αναφερόταν επίσης ο προϋπολογισμός του έργου και προστίθετο το τι θα έπρεπε να γίνει ακόμα ώστε αυτό να υλοποιηθεί με κονδύλια τού ΕΣΠΑ [Αφού χάθηκε η ευκαιρία τούτο να γίνει με του Γ΄ Κ.Π.Σ. (1999 - 2006) καταπώς αρχικά είχε προγραμματιστεί].

Έλεγε, τέλος, «… η καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση όλων των απαιτουμένων ενεργειών (ένταξη, δημοπράτηση, γνωμοδότηση Ελεγκτικού Συνεδρίου, υπογραφή σύμβασης) είναι η 31η/12/2013». Δηλαδή, θα έπρεπε ως τότε να έχει εργολάβος υπογεγραμμένη σύμβαση, ώστε τούτο να κατασκευαστεί με κονδύλια τού ΕΣΠΑ.

Αυτό το «καταληκτική ημερομηνία» ήταν η φράση-κλειδί της υπόθεσης. Γιατί τα υπολειπόμενα ακόμη βήματα ήταν πολυάριθμα, απαιτητικά και ιδιαίτερα δύσκολα. Σ’ αυτήν τη βάση ο «Αιολίας Λόγος» αρχές Μαρτίου έθετε το ερώτημα: «Θα προκάμουμε;».

Βέβαια, επειδή το αδιέξοδο αυτό ήταν απότοκος του ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε κάποιος επισπεύδων (κυβερνητικός, κοινοβουλευτικός, αυτοδιοικητικός, κοινωνικού ενδιαφέροντος ή άλλου) να παίξει το ρόλο του διευθυντή του έργου (project manager) και επειδή με μαθηματική ακρίβεια θα χάναμε και το ΕΣΠΑ, θελήσαμε να παίξουμε αυτόν, εμείς. Τούτο δε, νομιμοποιούμενοι κάτω από την άτυπα δημιουργούμενη οσημέραι επιτροπή αγώνα με την υπογραφή καθημερινά Λεσβίων της Διακήρυξής μας που κοινολογήσαμε με κάθε τρόπο. Την υπέγραψαν τελικά περί τις 3.000 (απ’ το νησί, την Αττική, τους ξενιτεμένους μας ως και στη μακρινή Αυστραλία).

Το πρόβλημα του αλιευτικού καταφυγίου που είχε μετατραπεί σε «γόρδιο δεσμό», έλυσε με νομοθετική ρύθμιση ο κ. Μουτζούρης περί τα τέλη Απριλίου.

Πιστεύαμε πως η νομοθετική ρύθμιση αμέσως θα επιτάχυνε τις διαδικασίες.

Όμως παρατηρήθηκε για μέρες πλήρης αδράνεια στις υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, όπου είχε «λιμνάσει» ο φάκελος. Έτσι αναγκαστήκαμε την 8η επιστολή μας προς τον κ. Πρωθυπουργό (6./6/2013) να τη μετατρέψουμε σε Καταγγελία εναντίον των υπηρεσιών αυτών. Προκειμένου να αποσείσουν τις ευθύνες τους οι αρμόδιοί τους, μας απήντησαν (3/7/2013): «Τέλος, σας ενημερώνουμε ότι ο φάκελος δεν έχει συμπληρωθεί ακόμα, καθώς τα διαγράμματα που στάλθηκαν πρόσφατα με το υπ’ αριθ. … έγγραφο του Λιμενικού Ταμείου Λέσβου … δεν εμφανίζουν την απαιτούμενη έκταση για την επέκταση του Λιμένος». Με καθυστέρηση τεσσάρων περίπου μηνών, εστάλη επιτέλους η απαιτούμενη αυτή οριζοντιογραφία και στη συνέχεια, εντός ελαχίστου σχετικά χρόνου, υπεγράφη από τη γεν. γραμματέα τής Α.Δ. Αιγαίου η απαιτούμενη έγκριση εκτέλεσης του έργου.

Σε κάποια στιγμή, όταν ο υπολειπόμενος χρόνος ως την 31η/12/2013 ήταν ελάχιστος, συγκεκριμένα μόνο 100 ημέρες, αρχίσαμε ως κλεψύδρα να μετρούμε και να σηματοδοτούμε αυτόν στα μέσα κοινωνική δικτύωσης, κ.α., ενεργώντας ως «ξυπνητήρια» των όποιων αρμοδίων για το έργο μας.

Τελικά, αρχές Νοεμβρίου υποβλήθηκε από την «Εγνατία Α.Ε.» ο φάκελος στην Ενδιάμεση Διαχειριστική Αρχή Β. Αιγαίου, προκειμένου να εξεταστεί η δυνατότητα χρηματοδότησης του έργου μας από το ΕΣΠΑ.

Μόνο μια βδομάδα προ της εκπνοής της ληκτικής προθεσμίας και αφού ως τότε δεν είχε ενταχθεί το έργο στο ΕΣΠΑ, πρωτοκολλήσαμε στο Γραφείο του κ. Πρωθυπουργού στις 24/12/2013 την τελευταία, 12η τον αριθμό, επιστολή μας (με υπερδιακόσιες τελευταίες υπογραφές, εκ των ολικά ~3.000 υπογραψάντων). Στην ακροτελεύτιο παράγραφό της αναφέραμε:

«Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Ελπίζουμε αυτή τη φορά, ό,τι δεν έγινε με το Λιμάνι του Σιγρίου στο Γ΄ Κ..ΠΣ. (1999 - 2006) αλλά και στο ΕΣΠΑ (2007 - 2013), να γίνει στο NEO ΕΣΠΑ.»
Την ανακοίνωση της εντάξεως του έργου στο ΕΣΠΑ την 27η.12.2013 την υποδεχθήκαμε με δύο μόνο λέξεις: «ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ. ΜΠΡΑΒΟ!». Αυτό, γιατί έγινε μετά από 16 ολόκληρα χρόνια (επιτέλους!) από της αναθέσεως των μελετών του, αλλά κυρίως εκ του ότι μετά την ένταξή του, υπολείπονταν πολλά ακόμη βήματα ως την 31η/12/2013. Με τίποτα ασφαλώς δε θέλουμε να σκεφτούμε πως θα μπορούσε η ένταξη τελικά να είναι « δώρο… άδωρο». Ασφαλώς ως προς τον απαραίτητο χρόνο για όλες τις άλλες «απαιτούμενες ενέργειες» (κατά τα προλεχθέντα), πιστεύουμε ότι θα ρυθμίσει σχετική θεσμική παρέμβαση. Όμως θα πρέπει να απαντηθεί το: υπολείπεται επαρκής χρόνος μετά την υπογραφή της σύμβασης για να κατασκευαστεί το έργο; Τούτο, αφού τελικά ως την 31η/12/2015 θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί (όπως όλα τα ανά τη χώρα ενταγμένα στο ΕΣΠΑ έργα).

Βέβαια, εμείς όλοι μας, οι περίπου 3.000 Λέσβιοι που έχουμε υπογράψει τη σχετική Διακήρυξη και τις υπογραφές μας έχουμε υποβάλει με τις 12 επιστολές μας στον κ. Πρωθυπουργό, θα περιφρουρήσουμε τη διαδικασία με κάθε τρόπο. Θα γίνουμε δε 13 ή ακόμη και 1.013 χιλιάδες αν χρειαστεί, ώστε τελικά το έργο μας να υλοποιηθεί, λαμβάνοντας σάρκα και οστά. Έτσι, μαζί με το άλλο σωσίβιο έργο «Οδικός Άξονας Καλλονής - Σιγρίου» θα αποτελέσουν επιτέλους το μοχλό ανάπτυξης του τόπου μας και τα χωριά μας θα αποφύγουν τελικά την ερήμωσή τους.

Ακόμη θα συμβάλουν στην επανάκτηση του ~50% του πληθυσμού του νησιού μας του απολεσθέντος τα 101 χρόνια του ελευθέρου εθνικού του βίου, καταπώς αναφέραμε κλείνοντας την προς τον κ. Πρωθυπουργό επιστολή μας της 18ης Φεβρουαρίου ‘13.