Στη Μυτιλήνη «των ωραίων και ευαίσθητων», που βρίσκεται «στην πρώτη γραμμή της ανθρωπιάς τραγουδώ σήμερα», είπε στο «Ε» ο Φίλιππος Πλιάτσικας λίγο πριν ξεκινήσει τη συναυλία του με τους «Έηζολ 3» στον «Οινοφόρο» το Σάββατο.

Από το Μενίδι και τα εφηβικά συγκροτήματα στα υπόγεια της δυτικής Αττικής στις «Παλιές Αγάπες», το «Πούλα με» και τους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Ο Φίλιππος Πλιάτσικας ξεδίπλωσε μαζί μας με τα τραγούδια του, την ιστορία των «Πυξ Λαξ». Όπως είπε, όλα άρχισαν από το Μενίδι Αττικής το 1988 και με αφορμή τα 30 χρόνια που συμπληρώνουν φέτος από την ίδρυσή τους, οι «Πυξ Λαξ» διοργανώνουν μια μεγάλη συναυλία στο ΟΑΚΑ.

Μια γεύση από αυτήν, έδωσε και σ’ εμάς το Σάββατο, που οι περισσότεροι δεν θα μπορέσουμε να είμαστε στην Αθήνα τον Ιούλιο. Και σηκωθήκαμε όλοι μαζί να τραγουδήσουμε το «Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα της Ντέπης Χατζηκαμπάνη. Η στιχουργός ήταν εκεί και ο Φ. Πλιάτσικας τής αφιέρωσε το τραγούδι, κι έτσι έκλεισε η συναυλία που το κοινό δεν άφηνε να τελειώσει νωρίτερα. Ποτέ κάτι από τους «Πυξ Λαξ» δεν είναι αρκετό.

Ο «Μύθος»

Για τους σημερινούς 30ρηδες οι «Πυξ Λαξ» είναι δεδομένοι, και ταυτόχρονα μύθος. Δεδομένοι γιατί γνωρίζουμε κάθε στίχο από τα τραγούδια τους και μύθος γιατί έχουν μια 30χρονη πορεία που αγγίζει τη δική μας: Τα εφηβικά απογεύματα με το τηλέφωνο στο χέρι, τις αγωνίες, τα κλάματα («Δεν θα δακρύσω πια για σένα»), τη μοναξιά («Μοναξιά μου όλα»), τα «ανάθεμα» («Πούλα με λοιπόν σ’ το ξαναλέω»), τη μελαγχολία («Μ’ ένα τσιγάρο, σαν μεγάλη κιμωλία, μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία») και δεκάδες άλλα τραγούδια.

Είχαν παρακαταθήκη μια μυστικιστική συνάντηση με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, αντάμωσαν χωρίς κόμπλεξ με τον Βασίλη Καρρά και τον Πασχάλη Τερζή, πιάστηκαν στους ώμους με τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Νομικό και τον Γιάννη Πάριο, ταξίδεψαν με τον Γιώργο Νταλάρα και κοιτάχτηκαν στα μάτια με τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα. Συνομίλησαν μουσικά με τον Μιχάλη Ρακιντζή και δήλωσαν το «παρών» σε νέα μουσικά σχήματα, όπως οι «Όναρ» και οι «Domenika». Ονειρεύτηκαν με τη Θεοδοσία Τσάτσου και ατένισαν μουσικούς ορίζοντες μαζί με τον Τζίμη Πανούση στις «Μουσικές Ταξιαρχίες». Είτε ως σύνολο, είτε κατά μόνας, δεν περιχαρακώθηκαν στο είναι τους, ανοίχτηκαν εκεί έξω και αγκάλιασαν όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής. Κι αυτό επέστρεψε πίσω σαν κύμα απέραντης αγάπης και αναγνώρισης από το μουσικόφιλο κοινό που ερωτεύτηκε, έκλαψε και κοιμήθηκε πάνω σε μια κασέτα τους, πλάι σε ένα CD που έπαιζε στο repeat τα τραγούδια τους, όπως λέει και ο Λευτέρης Σαββίσης στο news247.gr.

Δύο εκπλήξεις είχε η βραδιά: Η μία μάς είχε ξανασυμβεί στην προηγούμενη συναυλία του Πλιάτσικα στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, και συνέβη και στον «Οινοφόρο». Ο π. Στρατής Γιουσμάς ανέβηκε επί σκηνής και τραγούδησε τις «Ανόητες Αγάπες». Όλοι ύψωσαν τα χέρια για να καταγράψουν την ερμηνεία του σε βίντεο που ανέβηκαν στο λεπτό στο Facebook. Η άλλη έκπληξη ήταν στο συγκρότημα που συνόδευε τον Πλιάτσικα, τους «Έηζολ 3». Ένας εκ των τριών, ο Νίκος Σάλτας που έπαιζε πλήκτρα και τραγουδούσε, είναι Μυτιληνιός! Δεν έκρυψε μάλιστα ότι έκανε και αγγλικά στις «Ξένες Γλώσσες Μπουλά»! Πάντως, μάς χάρισε με τα δάχτυλα και τη φωνή του, το καταπληκτικό τραγούδι «I need your loving like the sunshine»…