Αυλές, χρώματα, κουρτίνες, συμπεριφορές, φωνές. Πόσες μικρές λεπτομέρειες ομορφαίνουν ή δυσχεραίνουν την καθημερινότητά μας και νομίζουμε ότι είναι ασήμαντες; Ευτυχώς τη σημασία τους επισημαίνει, μεταξύ άλλων, η δημοσιογράφος Ελληνοαμερικανίδα φωτογράφος με καταγωγή από τον Άνω Χάλικα (!), αλλά και την Καρδίτσα και την Καλαμάτα, Stella Johnson. Μη χάσετε, όσοι δεν πήγατε, την έκθεσή της στη Φωτογραφική Εταιρεία Μυτιλήνης στον εκθεσιακό της χώρο, 3η πάροδος Μικράς Ασίας, στο Κάτω Κάστρο Μυτιλήνης, έως την Τρίτη 13 Ιουνίου!

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε φωτογράφους είτε γνωρίζουμε είτε όχι, που κρατούν απόσταση από τα υποκείμενα που συλλαμβάνουν με τον φακό τους, απόσταση νοητή όχι κυριολεκτική. Η διαφορά με τη Stella Johnson είναι ότι δεν κρατά απόσταση από τους ανθρώπους που φωτογραφίζει. Μπορεί και τους γνωρίζει, μαθαίνει για τη ζωή τους, μπαίνει σπίτι τους και κρατά δεσμούς.

Συγκινητική ιστορία

«Με την κύρια Στέλλα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Από τότε που ήμουν 4-5 ετών περίπου. Κάθε καλοκαίρι μας επισκέπτεται και με βγάζει υπέροχες φωτογραφίες... Την ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα και την αγαπώ πολύ!», λέει στο «Ε» η Ρούλα Ψάνη. Ο δεσμός της κ. Johnson με τη Ρούλα είναι πολυετής, παρόλο που η δεύτερη είναι μόλις 15 ετών! Τη φωτογράφισε όταν εκείνη ήταν περίπου τεσσάρων να διαμαρτύρεται στα σκαλιά του σπιτιού δίπλα σε μια γιαγιά. Από τότε τη βλέπει κάθε χρόνο όταν έρχεται στη Μυτιλήνη και τη φωτογραφίζει εκ νέου. Έτσι την περασμένη Τετάρτη με πολύ καμάρι η Ρούλα πήγε στα εγκαίνια της έκθεσης της κ. Johnson με την οποία φωτογραφήθηκαν μπροστά από την πρώτη φωτογραφία που εγκαινίασε τη σχέση τους, με το φακό του Ηλία Μάρκου. Και κάπως έτσι διαμορφώθηκαν όλες οι σχέσεις της με τους ανθρώπους του νησιού: Τον Κώστα, τον κουρέα και άλλους για τους οποίους μπορεί να μιλά ώρες.

Ο πρόεδρος της ΦΕΜ Στρατής Τσουλέλλης καμαρώνει για τη σύνδεση της ΦΕΜ με την κ. Johnson και εκθειάζει το έργο της, από το πώς συλλαμβάνει ο φακός της το φως και τα χρώματα μιας κουρτίνας μέχρι την κίνηση του κουρέα όταν κουρεύει τον πελάτη του.

Η Ελληνοαμερικανίδα φωτογράφος, τα τελευταία χρόνια ασχολείται με το φωτογραφικό της πρότζεκτ για την ελληνική κουλτούρα με εικόνες κυρίως από τη Λέσβο και την Κρήτη, όπου επισκέπτεται κάθε χρόνο. Στα άμεσα σχέδιά της είναι ένα βιβλίο - λεύκωμα με φωτογραφίες από την ελληνική καθημερινότητα.

Με το προσφυγικό η ίδια συνειδητά επέλεξε να μην εμπλακεί, παρόλο που έχει πολύ καλή γνώση του τι συμβαίνει στη Λέσβο: «Βλέπω πάντα ως εξωτερικός παρατηρητής. Δεν μπορώ και δεν θέλω να αποτυπώσω κάτι που δεν γνωρίζω καλύτερα από τους ντόπιους φωτογράφους που έκαναν καταπληκτική δουλειά. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να προσφέρω κάτι καινούριο».

Η St. Johnson ανησυχεί και για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα της. «Οι συνάδελφοί μου κι εγώ είμαστε απογοητευμένοι από την εκλογή του Τραμπ. Φοβόμαστε την άνοδο του ρατσισμού, του σεξισμού και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τονίζει. Αν και έντονα πολιτικοποιημένη, δεν το καταγράφει με τον φακό της αυτό που ζει. Όμως θεωρεί ότι με τη δράση και τη διαμαρτυρία μπορεί οι επόμενες εκλογές να έχουν «δημοκρατικότερο αποτέλεσμα». Το «κανονικό» της όνομα θα ήταν Κατερίνα Γιαννακοπούλου, αν ο πατέρας της δεν το μετέτρεπε σε Johnson.