Στο Αναγνωστήριο της Αγιάσου το αρχείο του Κώστα Μίσσιου 

Ο Κώστας Μίσσιος, συγγραφέας, ερευνητής, γραμματολόγος, συνεργάτης του «Ε» για πολλά χρόνια έφυγε από τη ζωή τον Μάρτιο του 2023, σε ηλικία 85 ετών. Ένα χρόνο μετά το Αναγνωστήριο της Αγιάσου ανακοίνωσε ότι παρέλαβε το ανεκτίμητης γραμματολογικής αξίας αρχείο του. Όσοι έχουν ασχοληθεί με τα Λεσβιακά Γράμματα γνωρίζουν πολύ καλά τη μεγάλη αξία τόσο των βιβλίων του Κώστα Μίσσιου, όσο και του αρχείου του πάνω στο οποίο βασίστηκαν τόσο τα δικά του βιβλία όσο και δεκάδων άλλων Μυτιληνιών ερευνητών και συγγραφέων. Και αυτό γιατί πρόκειται για ένα αρχείο που προκαλεί δέος με το πλούτο των τεκμηρίων του, την άψογη τακτοποίησή του και τον απίστευτο κόπο του δημιουργού του. Ένα πραγματικό κόσμημα για το Αναγνωστήριο και για όλο το νησί. 

Φωτογραφίες από τη συσκευασία και τη μεταφορά του Αρχείου του Κώστα Μίσσιου από το σπίτι του στο Χαϊδάρι:

Αναλυτικά στο ενημερωτικό σημείωμα του Αναγνωστηρίου διαβάζουμε: 

Το Σάββατο, 1 Ιουνίου 2024 ο αντιπρόεδρος του Αναγνωστηρίου Παναγιώτης Σκορδάς παρέλαβε στην Αθήνα από τη σύζυγο Χριστίνα Μίσσιου και την κόρη Μάρω Μίσσιου 110 ντοσιέ με πάνω από 2000 φακέλους με εκατοντάδες χιλιάδες γραμματολογικά τεκμήρια για Λέσβιους Λόγιους και Λογοτέχνες. Το αρχείο αυτό, υποδειγματικά ταξινομημένο, μέρος της πολύ μεγάλης βιβλιοθήκης του Κώστα Μίσσιου, που στεγάζεται στο σπίτι του στο Χαϊδάρι Αττικής, συγκροτήθηκε σε βάθος χρόνου σχεδόν μισού αιώνα, με πολύ κόπο και απίστευτη προσήλωση, αφοσίωση και αγάπη από τον Κώστα Μίσσιο, ο οποίος υπηρέτησε και θεράπευσε τα Λεσβιακά Γράμματα από τα νεανικά του χρόνια μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του, αφήνοντας πίσω του μια πολυτιμότατη παρακαταθήκη και ένα τεράστιο συγγραφικό και ερευνητικό έργο. 

Το συγκεκριμένο Αρχείο κοσμεί πλέον την κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης του Αναγνωστηρίου και θα παρουσιαστεί επίσημα σε ειδική εκδήλωση τον προσεχή Αύγουστο στην Αγιάσο, παρουσία της συζύγου και της κόρης του Κώστα Μίσσιου. 

Το Δ.Σ του Αναγνωστηρίου ευχαριστεί θερμότατα τη Χριστίνα και τη Μάρω Μίσσιου για την πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη και την ιδιαίτερη εκτίμηση που δείχνουν στο ιστορικό Πνευματικό Ίδρυμα της Αγιάσου και θέτει ως βασικό του στόχο τη γρήγορη ψηφιοποίηση του Αρχείου, ώστε να τεθεί στη διάθεση των μελετητών και των ερευνητών που ασχολούνται με τη Λεσβιακή Γραμματεία σε κάθε γωνιά της γης. 

H νέα ποιητική συλλογή του Άγγελου Πάσκου 

Ο Άγγελος Πάσκος γεννήθηκε στη Δράμα, είναι απόστρατος αξιωματικός του στρατού. Σπούδασε γραφικές τέχνες, αγιογραφία και δρόμους αντοχής.Μεγάλοι έρωτες η ποίηση, η ζωγραφική, ο μαραθώνιος και η Λέσβος, όπου ζει μόνιμα. Έχει εκδώσει πεζογραφήματα, με τίτλο «Ο Δεύτερος Άγγελος», με το ψευδώνυμο Άγγελος Φωτιάδης. Χρονογραφήματα, διηγήματα, ποιήματα δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της Δράμας, της Κομοτηνής , της Λέσβου. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει κυκλοφορήσει τρεις ποιητικές συλλογές, αποτυπώματα της ψυχής του. Η πρώτη έχει τίτλο “Πραγματικός χρόνος”, η δεύτερη “Μνήμη με το ελάχιστο” και η τρίτη “Κλέβω ό, τι αγαπώ”. 

Τα ρήματα του τίτλου Κλέβω και Αγαπώ με το α΄ενικό πρόσωπο τονίζουν τον βιωματικό χαρακτήρα του έργου. Ανατρεπτικός ο τίτλος, μπορώ να πω, με το ρήμα “κλέβω”. Ναι, ο ποιητής μας είναι κλέφτης, κλέφτης των μικρών καθημερινών στιγμών. Ό, τι βλέπει, ακούει, νιώθει, αισθάνεται , αγγίζει, το παίρνει, το προσεγγίζει με τον δικό του τρόπο και το κάνει κτήμα του. 

Έτσι μας έδωσε σ΄ αυτή την ποιητική συλλογή 135 ποιήματα. Μέσα σε αυτά υπάρχει η Λέσβος, το νησιώτικο τοπίο, η Αχλαδερή, τα Καραβούλια, οι Εννιά Καμάρες, το ηφαιστιογενές Σίγρι. Υπάρχει όμως και η πατρίδα του Άγγελου, ο τόπος που τον γέννησε, η Δράμα μέσα από τα καπνομάγαζα, το σταθμό των τρένων, την Αγία Βαρβάρα. 

Ο Καζαντζάκης είχε πει πως ο καλλιτέχνης είναι ο σεισμογράφος της εποχής του. Η σχέση του καλλιτέχνη με την εποχή του είναι σχέση αλληλεπίδρασης. Έτσι και ο ποιητής μας αφουγκράζεται την καθημερινότητα του μέσα από βιωματικές εικόνες του τόπου που γεννήθηκε και του τόπου που ζει. “Ντύνει” αυτές τις εικόνες με πολλά συναισθήματα. Διάχυτη είναι η αγάπη, η τρυφερότητα, η στοργή, η αισιοδοξία, η απαισιοδοξία, η μοναξιά. Ονειροπόληση και ρεαλισμός βαδίζουν χέρι-χέρι σ΄ αυτό το βιβλίο. 

Ο άνθρωπος έχασε το “σήμερα” εξαιτίας των καθημερινών υποχρεώσεων του, που τον “καταπίνουν”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο ποιητής. Όλο αναβάλλουμε, όλο αύριο και αύριο, ποιο αύριο; το αύριο μπορεί να είναι μια στιγμή αλλά και μια αιωνιότητα. 

Τον πληγώνει η πραγματικότητα, ψάχνει να βρει αυτό που θέλει μα μάταια…. 

Τότε ονειροπολεί, για να λυτρωθεί, να φύγει απ΄ αυτή την πραγματικότητα, πετάει με τους γλάρους του, μυρίζει τον καπνό απ΄ τα καπνομάγαζα της Δράμας. Ζει, αναπνέει, ονειρεύεται μέσα από τα ποιήματά του. Το ίδιο κι εμείς οι απλοί αναγνώστες που βλέπουμε κάτι από τη ζωή μας, τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας σ΄ αυτές τις αράδες του ποιητή.  

Τελειώνω με αυτές τις φράσεις που μου είχε πει κάποτε: “ Όσο ζω θα ονειρεύομαι και θα γράφω κι αυτό και αυτό για έναν μόνο λόγο: για να φύγω ήσυχος» Αυτός είναι ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΣΚΟΣ. 

Ευστρατία (Τέτα) Ράλλη 

Φιλόλογος