Κάθε βιβλίο τη μέρα της εκδήλωσης θα συνοδεύεται από ένα βραχιόλι -δώρο του βιβλιοπωλείου Χατζηδανιήλ που οργανώνει μαζί με τις εκδόσεις «Ψυχογιός» την παρουσίαση του βιβλίου της Πηνελόπης Κουρτζή. Τα «δεκατρία μπαλώματα» θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στη Λέσβο, τη γενέτειρα αυτού του βιβλίου, αύριο Παρασκευή στις 6.30 το απόγευμα στο «Πανελλήνιον» από τη συγγραφέα, τον Γιάννη Γιαννέλλη-Θεοδοσιάδη, συγγραφέα και Γενικό Γραμματέα Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, και τη δημοσιογράφο του «Ε» Ανθή Παζιάνου. Για τα βραχιολάκια χρησιμοποιήθηκαν δεκατρία υλικά - σύμβολα για την κατασκευή τους, ένα για κάθε μπάλωμα, όπως στο βιβλίο που μυρίζει Λέσβο λίγο πριν την απελευθέρωσή της και παρουσιάζει πραγματικές ιστορίες και δοξασίες μέσα από έναν πολύ καλό μυθιστορηματικό τρόπο. Για τη συγγραφή του βέβαια, όπως θα διαπιστώσει ο κάθε αναγνώστης, χρειάστηκε μεγάλη έρευνα από την Πηνελόπη Κουρτζή, η οποία μάλιστα ευχαριστεί για τη βοήθειά τους την επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρία Σταματογιαννοπούλου, αλλά και τον ιστορικό Στρατή Αναγνώστου.

Σήμερα, η Πηνελόπη Κουρτζή παραχωρεί στο «Ε» μια συνέντευξη για το βιβλίο της, αποφεύγοντας, ωστόσο, να μας χαλάσει την έκπληξη που θα νιώσουμε διαβάζοντάς το.

 Συνέντευξη στην ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ

Έχετε πει πρόσφατα σε συνέντευξή σας ότι η Λέσβος αποτελεί για σας τόπο έμπνευσης. Τι είναι αυτό που την καθιστά τέτοιο τόπο και γιατί επιλέξατε να πρωταγωνιστεί στο βιβλίο σας;

«Η Λέσβος είναι καταρχάς για εμένα η δεύτερη πατρίδα μου. Είναι ο τόπος καταγωγής του συζύγου μου αλλά ταυτόχρονα και ο τόπος διαμονής μας πολύ καιρό το χρόνο ειδικά τα καλοκαίρια. Οι ωραιότερες αναμνήσεις μου σχετίζονται με το νησί μας, αλλά ούτως ή άλλως μου ταίριαξε από την πρώτη στιγμή που το επισκέφθηκα! Οι άνθρωποι, οι εικόνες, κάθε γωνιά αυτού του τόπου νομίζω πως αποτελεί έμπνευση και σε κάνει να ταξιδεύεις, Για εμένα να σας πω την αλήθεια δεν ήταν στόχος να γράψω απλά ένα βιβλίο που να τιμά το νησί μας, νομίζω πως είναι απλά η αρχή γιατί νιώθω ότι θέλω να γράψω πολλά γι’ αυτό το μέρος και πολλές ιστορίες να διηγηθώ».

Η ηρωίδα του βιβλίου αποτελεί πραγματικό πρόσωπο; Πώς μάθατε την ιστορία της;

«Η ηρωίδα του βιβλίου είναι εμπνευσμένη από πραγματικό πρόσωπο, της οποίας η ύπαρξη έφτασε στα αυτιά μου από ιστορίες που μου διηγιόταν ο σύζυγός μου και η οικογένειά του. Φυσικά όλη η ιστορία είναι μια μυθοπλασία κεντημένη με ιστορικά πραγματικά και λαογραφικά στοιχεία».

Τι σας συγκίνησε στην ιστορία και γράψατε τα 13 της μπαλώματα;

«Με συγκίνησε και με εντυπωσίασε ιδιαίτερα η ύπαρξη 13 πραγματικών μπαλωμάτων από εκείνα τα χρόνια που βρήκε η πεθερά μου στο πατρικό σπίτι του συζύγου της. Έτσι απλά, ένα μεσημέρι μου έδειξε αυτά τα μπαλώματα σε ένα πουγκί που τα είχε βρει και μου μίλησε για τη συνήθεια που είχαν τότε στα παλιά σπίτια να μπαλώνουν τα ρούχα τους. Αυτά τα 13 μπαλώματα κρατώντας τα στα χέρια μου, με ταξίδεψαν στο παρελθόν και συνδυασμένα με την αλληγορία που χρησιμοποίησα και ιστορίες από εκείνα τα χρόνια, γέννησαν αυτό το βιβλίο».

Βρίσκετε κοινά στοιχεία στις συμπεριφορές των ανθρώπων του 1800 με το σήμερα;

«Μέσα από τη μελέτη και την έρευνα για το βιβλίο συνειδητοποίησα πως ναι, υπάρχουν πολλά κοινά. Φυσικά ήταν τελείως διαφορετική η ζωή και η καθημερινότητα στα πρακτικά κομμάτια, όμως δεν είναι τελικά τόσο αυτό που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους και τους ορίζει. Αυτό που μένει και κληρονομείται είναι οι σχέσεις, ο σεβασμός στον τόπο και την ιστορία, η διάθεση, οι γεύσεις, οι μυρωδιές, τα χρώματα και οι στιγμές. Ειδικά στη Μυτιλήνη, και αυτό με κάνει πολύ περήφανη να το λέω, η ιστορία και το παρελθόν συμβιώνει πολύ αρμονικά με το παρόν μας και μας δίνει αυτές τις πινελιές που κάνουν το νησί ξεχωριστό. Τέλος, ο πυρήνας της κοινωνίας και ο πυρήνας του ίδιου του Μυτιληνιού, παρόλο που όπως είναι λογικό έχει εκσυγχρονιστεί στο παρόν μας, κατά ένα περίεργο τρόπο, παραμένει και ο ίδιος με την αυθεντικότητα και τη ρομαντικότητα εκείνων των εποχών. Και ξέρετε είναι πολύ δύσκολο να ζεις με το παρελθόν και να το βλέπεις ολοζώντανο αλλά και απόλυτα ταιριαστό και ενσωματωμένο στο σήμερα…».

Το «μπάλωμα» καταφέρνει να επουλώσει το τραύμα μας;

«Το μπάλωμα είναι στην ουσία μία δεύτερη ευκαιρία. Τις περισσότερες φορές οι δεύτερες ευκαιρίες καταφέρνουν να επουλώσουν το τραύμα μας και αν δεν το κάνουν αυτό, τουλάχιστον μας δίνουν τον απαραίτητο χρόνο να επεξεργαστούμε μια κατάσταση, να την ξανασκεφτούμε και να την διαχειριστούμε με περισσότερο ψυχραιμία. Θεωρώ πως το “μπάλωμα” έχει θέση στην ζωή μας και είναι πολύτιμο, αρκεί βέβαια να μην αποτελεί πανάκεια και τροχοπέδη από αλλαγές και νέες αρχές που όλοι πρέπει να κάνουμε κάποιες φορές».

Το βιβλίο ξεκινά με αναφορά στη Μόρια που σήμερα φιλοξενεί έναν τεράστιο καταυλισμό προσφύγων. Τι συναισθήματα σάς προκαλεί αυτή η σύνδεση;

«Ούτως ή άλλως, αυτή τη στιγμή η Μόρια είναι ένας έντονα φορτισμένος συναισθηματικά τόπος με όλα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Είναι φορτισμένος από εικόνες, από ψυχική ενέργεια, από πόνο, από χαρά κάποιες στιγμές και ποτισμένος όμως επίσης από την αγάπη, την αντοχή και τη δύναμη ψυχής τόσο των ανθρώπων που φιλοξενούνται αλλά και αυτών που φιλοξενούν. Είναι μια ακόμη έκφανση για μένα του μεγαλείου αυτού του νησιού και μιας ιστορίας που επαναλήφθηκε. Επειδή είναι μια πραγματικότητα δύσκολη να την περιγράψεις αλλά και να τη χειριστείς γιατί δεν είναι ένα μυθιστόρημα αυτό, είναι η πραγματική ζωή των ανθρώπων του νησιού, ως συγγραφέας όλη αυτή τη συγκίνηση που μου βγάζει και την ένταση προσπαθώ απλά να τη μετατρέψω σε ενέργεια στο γράψιμο και να τιμήσω με όποιο τρόπο μπορώ τον άθλο (γιατί περί αυτού πρόκειται) που κάνουν οι άνθρωποι καθημερινά στο νησί για να διαχειριστούν όλες αυτές τις ψυχές».

 

Η συγγραφέας μάς συστήνεται

 
Στην παρουσίαση του βιβλίου της με τον Στρατή Λιαρέλλη και την Κατερίνα Γκαγκάκη

 

Η Πηνελόπη Κουρτζή έχει γεννηθεί στην Άρτα, που είναι και η πατρίδα της μητέρας της, και έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. Λίγα πράγματα από κείνη για μας:

«Πάντα μου άρεσε η συγγραφή και ήξερα ότι με αυτό θα ασχοληθώ, όμως πριν από αυτό σπούδασα Βιοτεχνολογία και έκανα αντίστοιχες μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάστηκα χρόνια στον τομέα των φαρμακευτικών εταιρειών, μέχρι που πριν από κάποια χρόνια ένιωσα έτοιμη να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη συγγραφή και ταυτόχρονα να ανοίξω τη δική μου εταιρεία που δημιουργεί σενάρια, επικοινωνιακές καμπάνιες και ανεβάζει θεατρικά έργα. Το πιο αγαπημένο χόμπι της ζωής μου είναι ο χορός και συγκεκριμένα το αργεντίνικο τάνγκο καθώς φυσικά και το διάβασμα. Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιο, στους οποίους και αφιερώνω όλο τον χρόνο μου».