Μπορεί να βρισκόμαστε στο ...φόρτε των αυτοδιοικητικών εκλογών, που όπως και να το κάνουμε μετά τις εθνικές εκλογές είναι από τις σημαντικότερες αναμετρήσεις και σε εθνικό επίπεδο και τοπικά, αφού εκλέγονται οι τοπικοί «άρχοντες», αλλά το γεγονός που έκανε αίσθηση αυτές τις μέρες ήταν οι εσωκομματικές εκλογές στο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό γιατί οι διαδικασίες ανάδειξης του νέου αρχηγού στην αξιωματική αντιπολίτευση, εκ των πραγμάτων προκάλεσε γενικότερο ενδιαφέρον, πέρα από τα όρια του κόμματος αυτού, αφού οι εξελίξεις στο συγκεκριμένο χώρο, έχουν άμεση αντανάκλαση στο πολιτικό σκηνικό και γενικότερα στην κοινωνία. Όμως αυτό που «εκτόξευσε» το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την εν λόγω εκλογή, δεν ήταν αυτές καθ΄ αυτές οι εσωκομματικές διαδικασίες, για τις οποίες όλα τα στοιχεία έδειχναν ότι θα περνούσαν στο ...ντούκου, αλλά το «φαινόμενο» Κασσελάκη που ήρθε από το «πουθενά», ή για να ακριβολογούμε ...εξ Αμερικής, για να ανακατέψει εντελώς την «συριζαιϊκή τράπουλα» και να στρέψει τα μάτια της κοινής γνώμης σ΄αυτό το «άγνωστο» πρόσωπο που με την εμφάνισή του «νεκρανέστησε» τον απαξιωμένο μετά την διπλή εκλογική συντριβή ΣΥΡΙΖΑ. Το γεγονός ότι μέσα σε 20 μέρες, κατάφερε να είναι το κυρίαρχο πρόσωπο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλοι ανεξαιρέτως να μιλούν και να αναρωτούνται από που «ξεφύτρωσε» αυτός που θέλει να ηγηθεί του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αποτελεί πρωτόγνωρη εξέλιξη που δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στη χώρα μας , αλλά απ ότι νομίζουμε, ενδεχομένως να αποτελεί και παγκόσμια πρωτοτυπία! Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι, όταν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, από την μέρα που πρωτοσυστήθηκε ως διεκδικητής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε να «σαρώσει» το χώρο και να αναδειχθεί πρώτος και μάλιστα με εντυπωσιακή διαφορά , από την μέχρι πριν μερικές εβδομάδες- πριν την εμφάνισή Κασσελάκη στο προσκήνιο- βέβαιη νικήτρια της εσωκομματικής διαδικασίας, την Εφη Αχτσιόγλου. Εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο και το γεγονός ότι την μέρα των εσωκομματικών εκλογών, που γράφτηκε στις λίστες του κόμματος ως νέο μέλος - γιατί μέχρι τότε δεν ήταν, ούτε και είχε καμιά άλλη εμπλοκή με το κόμμα αυτό, πέρα από τη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις τελευταίες διπλές εκλογές ως ένας από τους εκπροσώπους της ομογένειας- την ίδια μέρα αναδείχτηκε και νικητής του πρώτου γύρου και όπως όλα καταδεικνύουν και το αδιαφιλονίκητο «φαβορί» για να αναδειχθεί νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.  

Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι εδώ μιλάμε για παγκόσμιο «φαινόμενο». Εμφανίζεται ένας άνθρωπος από του πουθενά, χωρίς να έχει την παραμικρή ενασχόληση όχι μόνο στον πολιτικό χώρο που φιλοδοξεί να ηγηθεί, αλλά γενικότερα στο κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας μας και μέσα σε έναν μήνα αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή μιας ευρωπαϊκής χώρας , όπως η Ελλάδα, χωρίς να ξέρει κανείς τι ακριβώς πρεσβεύει. Αυτό ωστόσο που διαπιστώνουμε το μικρό σχετικά διάστημα που εμφανίστηκε στο προσκήνιο είναι το επικοινωνιακό του χάρισμα και το πολιτικό του «θράσος» να ηγηθεί ενός κόμματος που είναι εντελώς «ξένο», σε σχέση με την προσωπική του διαδρομή. Η αλήθεια είναι ότι ο Στ. Κασσελάκης φρόντισε να αυτοσυστηθεί στην ελληνική κοινωνία αποκαλύπτοντας πτυχές της προσωπικής του ζωής, που για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας μπορεί και να ξένισαν, αλλά μέχρι εκεί. Πολύ λίγα γνωρίζουμε για τις απόψεις του, πέρα από τις επικοινωνιακές ατάκες, που ακούσαμε κατά την προεκλογική του καμπάνια στα πλαίσια της εσωκομματικής διαδικασίας στο ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη λιγότερα για τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις που ενδεχομένως προηγήθηκαν μέχρι να εμφανιστεί και να καταθέσει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος στην κούρσα διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα. Είναι πολλοί εκείνοι που επιχειρούν να αναλύσουν το «φαινόμενο» Κασσελάκη, αμφισβητώντας το γεγονός ότι προέκυψε από του... πουθενά. Υποστηρίζουν ότι ο Κασσελάκης «δεν είδε φως και μπήκε στην Κουμουνδούρου». Κάποιος ή κάποιοι τον πήγαν στους πάνω ορόφους των γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ και τον γνώρισαν , πριν τις εκλογές, με τον Αλ. Τσίπρα. Κάτι διέβλεψαν σε αυτόν. Ενδεχομένως να είδαν ένα «άλλο προϊόν» ελκυστικό, που στοχεύει απευθείας σε ένα κοινό που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε Κυρ. Μητσοτάκη, κάτι που μπορεί να το επαναλάβει αν δεν προκύψει κάτι «ανταγωνιστικό» και το οποίο κοινό δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να ψηφίσει ξανά Τσίπρα, θεωρώντας το «φθαρμένο προϊόν» που ό,τι είχε να δώσει το έδωσε και το ζητούμενο είναι μια εναλλακτική πρόταση στην «κυριαρχία» Μητσοτάκη. Δεν γνωρίζουμε αν αυτός είναι ο στόχος όσων βρίσκονται πίσω από τον Κασσελάκη, φανερά ή παρασκηνιακά, και προωθούν αυτό το εμφανώς «απολιτίκ» πρόσωπο, που παίρνει αποστάσεις από το πολιτικό αφήγημα που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας ότι μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη, επιστρατεύοντας μεταξύ των άλλων και ως ...προσόν ότι «μιλά καλύτερα αγγλικά από αυτόν», παραπέμποντας εμμέσως πλην σαφώς στα «σάτρα πάτρα» αγγλικά του Τσίπρα!  

Οπως και να έχει και ανεξαρτήτως πως θα εξελιχθεί όλη αυτή η ιστορία, το βέβαιο είναι ότι η εμπλοκή Κασσελάκη, με τον τρόπο που παρουσιάστηκε, στην εσωκομματική αυτή διαδικασία ήταν αυτή που προκάλεσε το ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη για ένα εσωτερικό θέμα του κόμματος αυτού, που βρισκόταν στο «ναδίρ» του και που με πολύ μεγάλη προσπάθεια θα κατάφερνε να κινητοποιήσει τα μέλη του να πάνε στις εσωκομματικές κάλπες για να εκλέξουν νέο πρόεδρο. Το γεγονός ότι κοντά 150.000 πολίτες, μεταξύ των οποίων και 40.000 νέα μέλη, έσπευσαν για να ψηφίσουν για νέο πρόεδρο στο ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσε ανέλπιστη έκπληξη, που πιστώνεται κατά κοινή παραδοχή αποκλειστικά στον Κασσελάκη, που κατάφερε με το επικοινωνιακό του «κρεσέντο» να ταρακουνήσει τα «λιμνάζοντα νερά» του κόμματος αυτού, που μετά την διπλή εκλογική συντριβή του και την αποχώρηση Τσίπρα, βρισκόταν σε πλήρη αποδρομή. Είναι πρόωρο προς το παρόν να μιλήσουμε για στρατηγική επιλογή που ξέρει που πάει και τι επιδιώκει. Αλλωστε ακόμη και η «αντίπαλη» πλευρά στην εσωκομματική αυτή αντιπαράθεση μιλά για «θολό» τοπίο, χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές. Και έχει τη σημασία της αυτή η αναφορά, γιατί μιλάμε για το μεγαλύτερο κόμμα της αριστεράς, που μέχρι τώρα πολιτεύτηκε έχοντας συγκεκριμένους ιδεολογικούς άξονες, που μπορεί εν μέρει να «στρογγύλεψε» όταν κλήθηκε να κυβερνήσει και ήρθε σε «σύγκρουση» με την σκληρή πραγματικότητα, αλλά κάθε άλλο παρά «απολιτίκ» αφήγημα είχε. Γι αυτό προκαλεί «αμηχανία», αν μη τι άλλο, σε ένα μεγάλο κομμάτι του στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ με όσα ακούνε ή ψυχανεμίζονται ότι θα συμβούν, αν τελικά από τις εσωκομματικές εκλογές στον δεύτερο γύρο, προκύψει όπως όλα τα προγνωστικά συνηγορούν, ο Στ. Κασσελάκης να είναι ο νέος ηγέτης του χώρου. Η «παλιά φρουρά», όσοι κυρίως προέρχονται από τα κατάλοιπα της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς, νοιώθουν εντελώς άβολα στο νέο σκηνικό που διαμορφώνεται και δεν αποκλείεται να οδηγηθούν σε τιμητική αποστρατεία, εκτός και αν κάνουν τα «πικρά γλυκά» προκειμένου να έχουν ρόλο και ενδεχομένως και την προοπτική να ασκήσουν εξουσία. Αυτό ωστόσο που είναι εμφανές και από ότι φαίνεται θα γίνει καθαρότερο το επόμενο διάστημα, είναι ότι η πλευρά Κασσελάκη, δηλαδή όλοι όσοι έσπευσαν να τον στηρίξουν, παρουσιάζουν μια εύκολα ερμηνεύσιμη εικόνα. Πρόκειται κατά βάση με την «προσωπική φρουρά» του Τσίπρα, με τις ευλογίες όσων κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, προκειμένου να υπάρξει μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση του κόμματος, και κατ΄επέκταση και του πολιτικού τοπίου, βασισμένη εν πολλοίς στο παλιό , αλλά δοκιμασμένο μοντέλο του «προσωποκεντρικού» οργανισμού, χωρίς όμως ενοχλητικά «βαρίδια». Αυτό δηλαδή που επιχείρησε να κάνει και ο Τσίπρας, αλλά δεν τα κατάφερε, έχοντας και αυτός τις δικές του «αγκυλώσεις», αλλά και την αντιπαράθεση με «φράξιες» και «συνιστώσες», που τώρα εκ των υστέρων διαρρέεται ότι τον υπονόμευσαν.  

Τώρα αν θα τα καταφέρει ο...εξ Αμερικής διάδοχός του, που όλα συγκλίνουν ότι αυτός θα είναι ο νικητής της αυριανής κάλπης, με τις ιδέες της μετα-πολιτικής που λανσάρει σε ένα κόμμα το οποίο προσπαθεί να συνθέσει από τη μια την παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς , με τον ριζοσπαστισμό και την αντισυστημική προσέγγιση των πραγμάτων θα φανεί το επόμενο διάστημα. Πάντως η αλήθεια είναι ότι αυτό το «ανακάτεμα» απόψεων και οι ανίερες συμμαχίες για την εξουσία, είναι που συνέβαλαν να οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Αυτό το αδιέξοδο βιώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και με αυτό θα πρέπει να αναμετρηθεί η νέα ηγεσία του. Η ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού του λόγου γίνεται επιτακτική αν θέλει πράγματι να παίξει ρόλο, ως κόμμα εξουσίας και επιδιώκει να αναδειχθεί σε αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Και προφανώς για να συμβεί αυτό και για να έχει ελκυστικότητα το όποιο αφήγημα δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στην επικοινωνία του νέου ηγέτη, αλλά να έχει ουσία και το πολιτικό περιεχόμενο του νέου αφηγήματος , γιατί το παλιό ολοκλήρωσε τον κύκλο του και ήδη είναι στα αζήτητα! Η πιθανότατη τελική επικράτηση του Στ. Κασσελάκη, στις αυριανές εκλογές, ο οποίος φαίνεται να ενσαρκώνει, όπως δείχνει η μέχρι τώρα αποδοχή που εκπέμπει σε ένα κόσμο, με «επιτυχημένο» τρόπο την απολιτική, λαϊκίστικη και αντισυστημική εκδοχή της «μεταπολιτικής», δεν αποκλείεται να εδραιώσει, για ένα διάστημα τουλάχιστον, τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυρίαρχης δύναμης στο χώρο της αριστεράς και κεντροαριστεράς, ενώ αναμένεται να πιέσει πολιτικά και εκλογικά κυρίως το ΠΑΣΟΚ και τον Ν. Ανδρουλάκη. Και αυτό γιατί η διαφαινόμενη αφύπνιση του ΣΥΡΙΖΑ από ένα απροσδόκητο γεγονός, αυτό του «φαινομένου» Κασσελάκη, αναδεικνύει πιο έντονα τη χαμένη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να εμφανιστεί στο «ραντάρ» της κοινής γνώμης σε μια περίοδο που ο βασικός του ανταγωνιστής στον ευρύτερο χώρο είχε βυθιστεί στην αφωνίας της εσωστρέφειας μετά την «πανωλεθρία» που έπαθε! Θα μπορούσε, αν είχε αναλάβει πρωτοβουλίες, το ίδιο να γίνει το πολιτικό κόμμα που θα σηματοδοτούσε το «νέο» που έχει ανάγκη το πολιτικό σύστημα, με όρους σοβαρότητας και προοπτικής να μετεξελιχθεί στο μεγάλο κόμμα της κεντροαριστεράς που σήμερα ψάχνεται. Οπως και να έχει το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στον ευρύτερο χώρο είναι πρόωρο να το πούμε. Ωστόσο μια πιο σαφή εικόνα, για το που πάνε τα πράγματα μετά τις αναμενόμενες αναταράξεις και ανακατατάξεις που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε πρώτο στάδιο σίγουρα θα έχουμε στην επόμενη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση , αυτή των ευρωεκλογών του ερχόμενου Ιουνίου. Εως τότε και αφού κατακάτσει ο ...κουρνιαχτός που σήκωσε η εμφάνιση Κασσελάκη, αλλά και το σοκ που υπέστη η χώρα από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, που ανέδειξαν δυσλειτουργίες της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού, θα εκτιμηθούν τα πρώτα «κέρδη», αλλά και οι «απώλειες» στο «πολιτικό χρηματιστήριο», που πάντα έχει σκαμπανεβάσματα ανάλογα με τα γεγονότα και την εκάστοτε συγκυρία. Ιδωμεν λοιπόν!