Φαίνεται ότι το καλοκαίρι του 2017 μπορεί να σηματοδοτήσει την εποχή της «συμφιλίωσης» των επικεφαλής των δύο βαθμών της αυτοδιοίκησης στη Λέσβο, έστω και στο τελευταίο στάδιο της θητείας αμφοτέρων ως «κυβερνητών» του νησιού. Έχουν γραφτεί στα δύο προηγούμενα χρόνια (από το σύνολο του τοπικού Τύπου) αρκετά περιστατικά που αναδείκνυαν ένα «ψυχροπολεμικό» κλίμα μεταξύ του δημάρχου Σπύρου Γαληνού και της περιφερειάρχη Χριστιάνας Καλογήρου, έως και περιστατικά (όπως το περιεχόμενο των επιστολών τους τον περασμένο Ιούνη με… «μήλον της έριδος» τον αν. υπουργό Αλέξη Χαρίτση) ευθείας αντιπαράθεσης. Ωστόσο, οι (πάμπολλες!) έκτακτες καταστάσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει το νησί το τελευταίο διάστημα, σε συνδυασμό με το ότι φανερά κινδυνεύει να μείνει (πολύ) πίσω η παραγωγή έργου για το καλό του τόπου από την αδυναμία στοιχειώδους συνεννόησης των δύο φορέων της αυτοδιοίκησης, οδηγούν όπως όλα δείχνουν στον δρόμο της ουσιαστικής συνεννόησης, με το πρώτο βήμα «καλής θέλησης» του Σπύρου Γαληνού να στείλει επιστολή στη Χριστιάνα Καλογήρου στα τέλη του περασμένου Ιούλη (σ.σ. και είχε γράψει σχετικά το «Ε») να τυγχάνει -σύμφωνα με πληροφορίες- …ανταπόκρισης από το κτήριο της πάλαι ποτέ Νομαρχίας.

Η επιστολή Γαληνού

Ειδικότερα οι νέες πληροφορίες που βγαίνουν με το… σταγονόμετρο, ενδεικτικά της δυσπιστίας που διακατέχει και τις δύο πλευρές στην προοπτική (αλληλο)προσέγγισής τους, λένε ότι η περιφερειάρχης απάντησε στην προ ενός μήνα επιστολή του δημάρχου. Υπενθυμίζεται ότι ο δήμαρχος Λέσβου είχε γράψει στην περιφερειάρχη στην επίμαχη επιστολή του ευθέως για πρώτη φορά για την αναγκαιότητα της συνεργασίας τους, προκειμένου να προχωρήσουν έργα, δράσεις και παρεμβάσεις που αφορούν στον Δήμο Λέσβου και που δύνανται φυσικά να χρηματοδοτηθούν από τον ενισχυμένο κορβανά της Περιφέρειας από το Π(ρόγραμμα) Δ(ημοσίων) Ε(πενδύσεων), προτάσσοντας τις έκτακτες ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί από τον σεισμό και τα νέα έξοδα του δήμου, αλλά και τις εκκρεμότητες από τις πλημμύρες, έχοντας ως δεδομένο πως η Περιφέρεια έχει πάρει ειδικά γι’ αυτόν τον σκοπό σημαντικά ποσά.

Στην επιστολή, ο δήμαρχος, διατηρώντας στο ύφος του το… «ψυχροπολεμικό» που χαρακτηρίζει τις σχέσεις του με την περιφερειάρχη, είχε κάνει στροφή και ως προς τη διεκδίκηση πόρων από το κράτος για τον δήμο, αντιλαμβανόμενος πως η διεκδίκηση αυτών πρέπει να γίνει μέσω της Περιφέρειας και από αυτά που έχει εκείνη λάβει για να διαχειριστεί μαζί με τους δήμους και όχι απευθείας από τα Υπουργεία. (Συ)ζητώντας πλέον με την περιφερειάρχη ανοιχτά και για την προοπτική προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ των δύο φορέων για την απορρόφηση διαθέσιμων χρημάτων που υπάρχουν και μπορούν να «πέσουν» σε δράσεις, έργα και παρεμβάσεις ευθύνης του δήμου.

Απάντησε η περιφερειάρχης

Η πλευρά της περιφερειάρχη τώρα, σύμφωνα με τις νέες πληροφορίες που βγαίνουν, απάντησε στον δήμαρχο με δική της επιστολή, καλώντας τον ουσιαστικά για το «διά ταύτα» της όλης «διαπραγμάτευσης». Χωρίς βεβαίως να ανοίγει ορθάνοιχτα την πόρτα και κρατώντας και εκείνη τις δικές της… επιφυλάξεις πριν διαβεί τη γέφυρα της σχέσης που άνοιξε μπροστά της, η περιφερειάρχης έδειξε εντούτοις διάθεση να συνδράμει στα αιτήματα. Και αν και ακόμα φαντάζει δύσκολο να δει τους δύο «κυβερνήτες» να κάθονται στο ίδιο τραπέζι για να τα βάλουν όλα κάτω, φαίνεται πως -έστω και μέσω υπηρεσιακών παραγόντων ή συνεργατών των δύο πλευρών- μπορεί πολύ σύντομα να ανοίξει ένας ουσιαστικός δίαυλος επικοινωνίας και συνεργασίας, με την αντιμετώπιση των ζητημάτων στους χείμαρρους, το ξεκαθάρισμα στη δικαιοδοσία σε δρόμους (μεταξύ της Περιφέρειας και του Δήμου) του νησιού, αλλά και το ξεκαθάρισμα του πλαισίου συνεργασίας για έργα (όπως του δημοτικού σταδίου Πολιχνίτου) να μπαίνουν σε μια σειρά προτεραιότητας και να δημιουργούν προσδοκίες για περαιτέρω βελτίωση της συνεργασίας για ακόμη πιο ουσιαστικές δράσεις.

Να ενδιαφερθούν για το αυτονόητο

Έχει γραφτεί πολλές φορές ως κριτική και στις δύο (ατυχώς) «πλευρές» της αυτοδιοίκησης ότι είναι αδιανόητο να παρατηρούνται τέτοια προβλήματα συνεργασίας. Πόσο μάλλον να έχουν παγιωθεί «κρυώματα» μεταξύ των επικεφαλής τους, που είναι σαφέστατα εις βάρος του τόπου. Ελπίζεται, λοιπόν, αυτή να είναι η τελευταία φορά που καταγράφονται οι προοπτικές επίτευξης του… αυτονόητου της προσέγγισης των δύο φορέων της αυτοδιοίκησης στη Λέσβο. Διότι, αν δεν ενδιαφέρει τις σημερινές αρχές του τόπου η εξασφάλιση του κοινού καλού για τους πολίτες και υπερισχύουν εμμονές και εγωισμοί, τότε θα πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους πως κάθε ευκαιρία που χάνεται από την ασυνεννοησία τους θα φέρει την υπογραφή τους.