Μεγάλα νούμερα και μεγάλες προσδοκίες... Σε μία αγορά που βρίσκεται σε καθοδική πορεία, που δεν υπάρχουν χρήσεις γης και το ΣτΕ καλύπτει το κενό τού... χωροτάκτη, κρίνοντας εκ των υστέρων αντισυνταγματικές επενδύσεις που ήδη λειτουργούν, ο στόχος για την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας για τη συγκέντρωση - και μάλιστα άμεσα - πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ δεν είναι μόνο φιλόδοξος, είναι απλά... ανέφικτος.
Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα της άποψης που εκφράζουν στελέχη της εγχώριας αγοράς real estate (που, σημειωτέον, θέλουν διακαώς να υλοποιηθούν επενδύσεις στον κλάδο) σχετικά με τις ανακοινώσεις για το πρόγραμμα-μαμούθ των αποκρατικοποιήσεων με στόχο τη συνολική είσπραξη εσόδων τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2011-2015 - εκ των οποίων τα 15 δισεκατομμύρια έως το 2012 -, που περιλαμβάνει και την αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και εμπορικών ακινήτων.

Από την πλευρά τους, οι ιδιώτες, στελέχη μεγάλων ομίλων, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει σε όλους τους διαγωνισμούς που έχουν προκηρυχθεί κατά καιρούς για την αξιοποίηση μεγάλων δημοσίων ακινήτων και τελικά ακυρώθηκαν (Γκολφ Αφάντου, Αλυκές Αναβύσσου, Τάε Κβον Ντο κ.ά.), εκφράζουν μόνο επιφυλάξεις ως προς την αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, θεωρώντας «σίγουρη» την εκποίηση.
Την παραδοχή από πλευράς του Δημοσίου της αδυναμίας του να εκμεταλλευθεί με ανταγωνιστικά κριτήρια τα ακίνητά του επιβεβαιώνουν, σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, και οι πρόσφατες ανακοινώσεις από πλευράς του υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Π. Γερουλάνου, για την εκχώρηση μεγάλων ακινήτων τής ΕΤΑ στις περιφέρειες: «Έστω κι αν οι ανάγκες των περιφερειών σε δημόσια ακίνητα είναι μεγάλες, ωστόσο η πλειονότητα των ακινήτων τής ΕΤΑ είναι φιλέτα και θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά έσοδα στο Δημόσιο σε περίπτωση που προβλεπόταν η παραχώρησή τους σε ιδιώτες», ανέφεραν χαρακτηριστικά.
Αν και οι εκπρόσωποι της τρόικας αλλά και του Υπουργείου Οικονομικών δεν αναφέρθηκαν σε λεπτομέρειες ακριβώς ως προς το ύψος των κεφαλαίων που αναλογεί στο κομμάτι των ακινήτων που θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες, ωστόσο «τα... δισεκατομμύρια είναι πολλά», ανέφεραν χαρακτηριστικά στελέχη της αγοράς που εμπλέκονται και στο κομμάτι της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, «εκτός κι αν αντί για μακροχρόνιες παραχωρήσεις και μισθώσεις δημοσίων ακινήτων, τελικά προχωρήσει το σενάριο των μαζικών εκποιήσεων/πωλήσεων σε ιδιώτες».

Η επένδυση Κωνσταντακόπουλου
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση αυτή, «πού θα βρεθούν οι εταιρείες να επενδύσουν σε μία αγορά η οποία δε δημιουργεί καμμία ασφάλεια για τον επενδυτή, καθυστερεί τις αδειοδοτήσεις για δεκαετίες, δεν έχει χωροταξικό κ.τ.λ.;». Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ως προς το τελευταίο είναι η μεγάλη τουριστική επένδυση του ομίλου Κωνσταντακόπουλου στη Μεσσηνία, που χρειάσθηκε κοντά στη 15ετία για να βρει το δρόμο της και πάνω από 3.000 υπογραφές για αδειοδοτήσεις και αφού λειτούργησε, πέρυσι το καλοκαίρι, βγήκε το φθινόπωρο, ύστερα από μία επταετία, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έκρινε αντισυνταγματική την ΠΟΤΑ Μεσσηνίας και συγκεκριμένα το Νόμο 2545/97 και την Υπουργική Απόφαση του 2001, που άνοιγε το δρόμο για να δημιουργηθεί η ΠΟΤΑ και να προχωρήσει η επένδυση.
Αμφισβήτηση υπάρχει ακόμη και για το θέμα των τιμών στις οποίες μπορούν να εκποιηθούν δημόσια ακίνητα, με το σκεπτικό ότι το νομικό ξεκαθάρισμα της πλειονότητας των δημοσίων ακινήτων απαιτεί ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία, ενώ στην περίπτωση που εκποιηθούν ως έχουν ή έστω με ξεκαθαρισμένο ένα μέρος των προβλημάτων, οι τιμές σε μία πτωτική αγορά θα είναι ιδιαίτερα χαμηλές.
Το σενάριο, πάντως, της εκποίησης φαίνεται πιο πιθανό τώρα, με την τρίτη επικαιροποίηση του μνημονίου, γιατί - όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά - «στην περίπτωση που επιλεγεί η μακροχρόνια παραχώρηση, έστω κι αν οι διαδικασίες ακολουθήσουν ρυθμούς fast track, είναι ευνόητο ότι τα δισεκατομμύρια δε μαζεύονται έως το 2015 από τα ετήσια ενοίκια που θα δίνουν οι ιδιώτες, αφού στην περίπτωση αυτή τα ποσά είναι πολύ μικρά και δίνονται σε βάθος χρόνου, για την περίοδο της παραχώρησης των 40 και πλέον χρόνων».

Οι χρήσεις-κλειδί για τον καθορισμό της τιμής
Οι χρήσεις των ακινήτων προς εκποίηση είναι το σημείο-κλειδί για τον καθορισμό της τιμής: Για παράδειγμα, στο Ελληνικό, με τα νέα δεδομένα της μελέτης του Ισπανού αρχιτέκτονα Χ. Αθεμπίγιο (η οποία, πάντως, σύμφωνα με τα λεγόμενα των κυβερνητικών στελεχών, δεν είναι δεσμευτική), δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να συγκεντρώσει επενδύσεις της τάξεως των πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων στο πλαίσιο του MoU που έχει υπογραφεί με το Κατάρ, μόνο με χρήσεις ενυδρείων, πάρκου, πανεπιστημίων, κυβερνητικών κτηρίων, τεχνολογικών κέντρων, δικτύων (clusters) επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας κ.τ.λ..
Σημειώνεται εδώ ότι η πρόταση του Ισπανού αρχιτέκτονα περιλαμβάνει τη μετατροπή σε πράσινο όλου του χώρου που καταλαμβάνει σήμερα η πίστα του αεροδρομίου, προκειμένου να θυμίζει έντονα το Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης (το οποίο έχει έκταση 3.500 στρέμματα).

Εμπορικά ακίνητα
Όσον αφορά στην αξιοποίηση εμπορικών ακινήτων του Δημοσίου, όπου αναφέρεται η τρίτη επικαιροποίηση του μνημονίου, αυτά αφενός είναι λίγα, αφετέρου τα περισσότερα ανήκουν στα ασφαλιστικά ταμεία και για το λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρξει μία συνολική πολιτική αξιοποίησης. Στελέχη της αγοράς ανέφεραν ότι αυτό μπορεί να είναι εφικτό ενδεχομένως μέσω και της σύστασης Εταιρειών Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας, π.χ. μεμονωμένα τού ΙΚΑ ή και μέσω σύμπραξης περισσότερων ασφαλιστικών ταμείων με την είσοδο των εν λόγω εταιρειών στο ΧΑ.

*ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΕΡΔΟΣ

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.