Η δραματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη φετινή ελαιοπαραγωγή, εξαιτίας της παρατεταμένης ανομβρίας και ξηρασίας, προκαλεί απογοήτευση και στους Λέσβιους ελαιοπαραγωγούς, αφού τελικά παρά την έντονη καρποφορία που υπάρχει σε πολλές περιοχές του νησιού η αναμενόμενη συγκομιδή θα είναι πολύ κατώτερη αφού ο καρπός έμεινε πολύ μικρός, με ό,τι αυτό σημαίνει για το περιεχόμενο σε λάδι, γεγονός που τα αρχικά αισιόδοξα μηνύματα για την φετινή παραγωγή, να διαδέχονται τα απαισιόδοξα σενάρια, που έρχονται σωρευρικά να προστεθούν στις κακές ελαιοπαραγωγικές χρονιές που προηγήθηκαν.  

Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή με ακραίες καιρικές συνθήκες. Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ και έχει αλλάξει τα πάντα στη ζωή των παραγωγών στον πρωτογενή τομέα. Πλέον δε μιλάμε για μια κακή χρονιά για τους αγρότες, αλλά για κακές χρονιές που έχουν γίνει συνήθεια και αποτελούν πλέον... καθεστώς. 

Δυσοίωνες οι προβλέψεις 

Αναφερόμενοι στη φετινή παραγωγή, ήδη τα πρώτα στοιχεία εκτιμούν ζημιά που μπορεί να ξεπεράσει το 50%, ενώ πιθανολογείται πως αρκετοί παραγωγοί δε θα μπουν καν στα χωράφια για συγκομιδή καθώς δε τους συμφέρει από τη μικροκαρπία που επικρατεί στα περισσότερα δέντρα, τη στιγμή μάλιστα που η έλλειψη ...χεριών έχει εκτιμάξει και τα μεροκάματα στα ύψη. Η εικόνα που επικρατεί στη Λέσβο, δεν είναι η εξαίρεση σε ό,τι αφορά την φετινή ελαιοπαραγωγή, αλλά ο ...κανόνας, αφού ίδια εικόνα επικρατεί σε όλη τη χώρα, με μοναδική ίσως βελτιωμένη την κατάσταση στα ελαιοκτήματα που αρδεύονται και οι επιπτώσεις από την ανομβρία δεν τόσο έντονες. Είναι χαρακτηριστική η εκτίμηση, ότι η συνολική παραγωγή στη χώρα δε θα ξεπεράσει τους 200χιλ τόνους παρά τις αρχικές αισιόδοξες προβλέψεις για 300χιλ τόνους, και πως αν συνεχιστεί η ανομβρία και το Νοέμβριο όπου ξεκινά και η συγκομιδή σε πολλές περιοχές της χώρας με πρόωρες ποικιλίες ελιάς, όπως της «κορωνέικης» και της «Αδραμυτινής», τότε η ζημιά θα είναι αρκετά μεγαλύτερη. Το ανησυχητικό ωστόσο είναι ότι ο κίνδυνος από τις καιρικές συνθήκες δεν αφορά μόνο τη φετινή παραγωγή, αλλά πλέον κινδυνεύει ολόκληρο το φυτικό κεφάλαιο, με ανυπολόγιστες συνέπειες και στην τοπική οικονομία τα επόμενα χρόνια. 

Αναφορικά με το αν είναι εφικτό να αποζημιωθούν οι ελαιοπαραγωγοί, όπως ήδη ζητούν φορείς των παραγωγών , αλλά και της αυτοδιοίκησης, το πράγμα δυσκολεύει γιατί το αίτημα αυτό διατυπώνεται από όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας και δεν περιορίζεται μόνο στη Λέσβο, όπως συνέβη πριν δυο χρόνια περίπου, ότα δόθηκαν ενισχύσεις για την ακαρπία. Ωστόσο αν το αίτημα τεθεί σε ορθή βάση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση τότε δεν αποκλείεται να γίνει αποδεκτό, δεδομένου ότι η Ε.Ε. δείχνει ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση στο να μείνουν οι αγρότες κοντά στην ύπαιθρο και να μη την εγκαταλείψουν. 

Χρειάζονται έργα υποδομής 

Ομως αυτό που αναδεικνύεται και μάλιστα με ένταση, και σε αυτό αναφέρθηκε και η προϊσταμένη του ΕΛΓΑ στο Βόρειο Αικαίου κα. Αθανασάκου κατά την πρόσφατη επίσκεψη της στη Λέσβο, είναι η αναγκαιότητα έργων υποδομής, εγγειωτικά και τα οποία αρδευτικά έργα, τα οποία θα έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και δεκαετίες, χαρακτηρίζονται ως «μονόδρομος» για τα επόμενα χρόνια, καθώς ήδη η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη για την ελαιοκαλλιέργεια, αφού τα φαινόμενα ανομβρίας και ξηρασίας ήρθαν για να μείνουν και χρειάζονται εκ των πραγμάτων παρεμβάσεις για ελαχιστοποίηση των συνεπειών από αυτά. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να κάνει αυτές τις διαπιστώσεις. Η ελαιοπαραγωγή στη Λέσβο με δεδομένη την παλαιότητα του ελαιώνα της, τις λίγες βροχοπτώσεις, τις ανύπαρκες υποδομές άρδευσης και την έλλειψη αγροτικών χεριών, κινδυνεύει σοβαρά αν δεν παρθούν άμεσα στοχευμένες παρεμβάσεις που μπορούν να βάλουν ...φρένο στη φθίνουσα αυτή κατάσταση, για ένα προϊόν που ήταν συνώνυμο της Λέσβου τα παλαιότερα χρόνια.