Θαρρώ πως το σημερινό «αντίο» είναι από τα πιο δύσκολα που έχω πει στη ζωή μου μέχρι τώρα.

«Ο αετός πεθαίνει στον αέρα» σιγοτραγουδούσε το αγαπημένο του τραγούδι κι έφερνε και μια στροφή. Σαν αετός «έφυγε», περήφανος και δυνατός, όπως θα ‘θελε όλοι να τον θυμόμαστε. Σαν αετός απλώνει τώρα τα φτερά του, να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω.

Λένε πως κάθε πατέρα τον συνδέει ιδιαίτερος δεσμός με την κόρη και της έχει αδυναμία. Δεν ξέρω…. Το σίγουρο είναι πως με μεγάλωνε και με καθοδηγούσε με ένα ιδιαίτερο, δικό του τρόπο.

Ο γονιός μαθαίνει τα πρώτα βήματα στο παιδί. Εμένα μου έμαθε τα πρώτα βήματα στο χορό για να χαίρομαι τη ζωή.

Το προστατεύει από τα κρύα νερά της θάλασσας και του μαθαίνει κολύμπι με προσοχή. Εμένα θυμάμαι να με «πετά» στα βαθιά να δοκιμάσω να επιπλεύσω με τη σκέψη να μη φοβάμαι τίποτα και να μάθω να αγωνίζομαι.

Με μύησε στον κλασσικό αθλητισμό, τη μεγάλη του αγάπη, όχι μόνο για να με καμαρώσει νικήτρια στο βάθρο, αλλά για να με μάθει να αγωνίζομαι στο στίβο της ζωής.

Για αρκετά χρόνια, ως Πρόεδρος του Γ.Α.Σ. Λέσβου, δούλεψε για την προώθηση του αθλητισμού στο νησί με κύριο στόχο να μυήσει τη νεολαία του τόπου στον αθλητισμό και κατ’ επέκταση σε έναν υγιή τρόπο ζωής, μακριά από εξαρτήσεις.

Όλοι θα συμφωνήσουν πως τα κατάφερε σε μεγάλο βαθμό μαζί με τους άξιους συνεργάτες του, που πίστευαν στον ίδιο και στο έργο του.
Τον πατέρα μου θα τον χαρακτήριζα ως Άνθρωπο με Όραμα. Έβλεπε πάντα πιο πέρα.

Προχωρούσε πάντα, ένα βήμα πιο μπροστά σε ό,τι συνέβαινε, με ό,τι καταπιανόταν. Ανήσυχος για ό,τι γινόταν γύρω του, δημιουργικός, πολύπλευρος, ακούραστος με ηγετικές ικανότητες, έψαχνε ή δημιουργούσε καταστάσεις για να προσφέρει. Να προσφέρει στον άνθρωπο, στην ομάδα, στον τόπο.

Η ευστροφία, η ευελιξία, η γρηγοράδα της σκέψης του και η διορατικότητά του, ήταν τα μέσα για να κάνει τη διαφορά σε κάθε τομέα.
Ως γιατρός και επιστήμων είχε την ικανότητα να δρα άμεσα και αποτελεσματικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο χωρίς πολλές κουβέντες. Κι αυτό το γνώριζαν οι συνεργάτες του.

Δυναμική προσωπικότητα που εκδηλωνόταν προς τα έξω με περισσότερη ένταση απ’ ό,τι έπρεπε, ίσως ήταν και η βασική αιτία που στον πολιτικό στίβο στερήθηκε αξιώματα, που εγώ, σαν κόρη του, πιστεύω όχι μόνο πως του άξιζαν, αλλά θα ‘χε την ευκαιρία να προσφέρει πραγματικό έργο στους ανθρώπους και στον τόπο του, τη Λέσβο.

Στη μνήμη μας θα μείνει πάντα ως αγωνιστής του ωραίου, του χρήσιμου, του καλού. Ένας οραματιστής. Ένας άνθρωπος που αγαπούσε τον τόπο του. Ένας άνθρωπος που έλεγε αλήθειες και δε συμβιβαζόταν. Ένας Λαϊκός Αγωνιστής.

Τις τελευταίες δύο μέρες δέχτηκε από όλους εσάς άπειρη εκτίμηση και αγάπη. Και είμαι σίγουρη πως η ψυχή του μικρού παιδιού που κρυβόταν καλά πίσω από τη δυναμική παρουσία του, εκεί που βρίσκεται, με κάποιο τρόπο τα ένιωσε. Σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Τελειώνοντας θα πω:

Είμαι περήφανη που είχα πατέρα τον Τιμολέοντα Παλαιολόγο. Είμαι περήφανη που είχα έναν τέτοιο πατέρα.

Η σύζυγος Μαρία Παλαιολόγου και τα παιδιά, Ερατώ και Γεώργιος, ευχαριστούμε θερμά τους συγγενείς, τους φίλους, τους συνεργάτες που βρέθηκαν κοντά μας με κάποιο τρόπο αυτές τις δύσκολες στιγμές, εκφράζοντας την εκτίμηση και την αγάπη προς το πρόσωπο του αγαπημένου συζύγου και πατέρα μας Τιμολέοντα Παλαιολόγου.

Ευχαριστούμε επίσης το Λεσβιακό Τύπο, τους Ιατρικούς, Πολιτικούς, Αθλητικούς και Κυνηγετικούς παράγοντες του τόπου.
Για την κατάθεση στεφάνων στη μνήμη του:
- Τη Διοίκηση του Γενικού Νοσοκομείου Μυτιλήνης.
- Τον Ιατρικό Σύλλογο Λέσβου.
- Τον Ιατρικό Σύλλογο Ιατρών του ΕΣΥ.
- Το συγγενικό περιβάλλον.