Τον έλεγαν άστεγο όσοι τον έβλεπαν, όσοι όμως τον φρόντιζαν, ήξεραν ότι η Ενορία του προσπαθούσε να έχει πάντα μια στέγη να κοιμηθεί.

Ο λόγος, για το Μαρίνο Καρακατσάνη, που άφησε την τελευταία του πνοή προχτές το πρωί λόγω καρδιολογικών και πνευμονολογικών προβλημάτων.
Από την Πρόνοια, απ’ όπου λάμβανε κάποιο επίδομα, χαρακτηριζόταν «κλοσάρ» (μ.σ. άστεγος, επαίτης).

«Είχε κάποιου είδους νοητική καθυστέρηση, γι’ αυτό πιστεύω ατράνταχτα ότι έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και η Πολιτεία για την απώλεια αυτού του ανθρώπου», λέει στο «Ε» ο πατήρ Αθανάσιος Γιουσμάς που φρόντιζε το Μαρίνο, παρ’ όλο που εκείνος «εξαφανιζόταν κάποιες φορές».
Δεν είχε κλείσει τα 60 του χρόνια και ήταν βαρύς καπνιστής.

Δεν ενοχλούσε ποτέ κανέναν κι όποιος τον ήξερε, τον βοηθούσε και τον είχε έννοια, λένε οι κοντινοί του. Από τους πιο οικείους του, όμως, ο παπα-Θανάσης.

«“Ε, Μαρίνο, γιατί κοιμήθηκες μες στο καταχείμωνο έξω από το Δημοτικό Θέατρο”, του είπα ένα πρωινό του χειμώνα.

“Ε, με πήρε ο ύπνος”, μου απάντησε με μια αφέλεια», μας λέει συγκινημένος ο παπάς. Ο Μαρίνος έπαιρνε κάποιο βοήθημα από την Πρόνοια και η Ενορία του φρόντιζε για κείνον. «Ο αδερφός του πέθανε στην Κοζάνη και η μητέρα του είχε “φύγει” νωρίτερα, η οποία τον πρόσεχε. Λίγο πριν πεθάνει, είχε έρθει η μητέρα του, γνωστή και προσφιλής στην Ενορία μας, και μου είχε πει “πάτερ, σε σας τον αναθέτω”.

Κι έτσι κάναμε πάντα ό,τι μπορούσαμε», είπε ο παπα-Θανάσης και κατέληξε: «Είναι ντροπή για το κράτος σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας να μην απλώνει το χέρι του να βοηθήσει και να παράσχει ουσιαστικές λύσεις. Το κράτος είχε ευθύνη να φροντίσει το Μαρίνο και τον κάθε Μαρίνο!».

Η κηδεία του επρόκειτο να τελεστεί χτες το απόγευμα.