Το άσθμα παρουσιάζεται κυρίως σε γάτες που διαβιούν αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους (διαμερίσματα). Είναι νεαρά ενήλικα ζώα (δύο έως επτά ετών) και συνήθως παχύσαρκα. Από τις διάφορες φυλές συχνότερα προσβάλλονται οι γάτες της φυλής Σιάμ (έως και 5% αυτών).

Παρ’ ότι σήμερα είναι αποδεκτή η ανοσολογική βάση του άσθματος και στη γάτα - έχει επιτευχθεί η πειραματική αναπαραγωγή του -, δεν έχουν εντοπισθεί με ακρίβεια οι ουσίες που ευθύνονται. Γενικώς αναφέρονται τα διάφορα σπρέυ με αρωματικές πτητικές ουσίες, δομικά και άλλα υλικά που σχετίζονται με τους χώρους διαβίωσης, υπό μορφή αιωρούμενων σωματιδίων, πτητικοί διαλύτες χρωμάτων, η άμμος υγιεινής και φυσικά ο παθητικά εισπνεόμενος καπνός.

Αυτές, λοιπόν, οι ουσίες και τα αιωρούμενα σωματίδια εισπνεόμενα δρουν ως αλλεργιογόνα ικανά να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις.
Από το ιστορικό, η απότομη εμφάνιση δύσπνοιας, η οποία μάλιστα σε προηγούμενα και λιγότερο σοβαρά επεισόδια αποκαταστάθηκε αυτομάτως, αποτελεί σημαντική και θα λέγαμε παθογνωμονική πληροφορία.

Κατά την εξέταση, το ζώο μπορεί να παρουσιάζεται φυσιολογικό, ειδικά στα αρχικά στάδια της νόσου. Ακολούθως, σχετικά διαφωτιστικός είναι ο τύπος της δύσπνοιας που χαρακτηρίζεται από κοπιώδη και παράγουσα συριγμό (συρρίτουσα) αναπνοή, κυρίως κοπιώδη ή και δίχρονη εκπνοή.

Γενικά, το άσθμα δεν έχει χαρακτηριστικά ή ειδικά ευρήματα από την κλινική και την εργαστηριακή εξέταση. Έτσι, η κλινική διάγνωση επιβεβαιώνεται με το να αποκλείσουμε τα άλλα νοσήματα του αναπνευστικού, αίτια που μπορεί να δώσουν ανάλογη κλινική εικόνα. Ειδικότερα αποκλείονται οι καρδιοπάθειες, η βρογχοπνευμονία-βρογχίτιδα, ο πυοθώρακας, τα νεοπλάσματα του πνεύμονα και της θωρακικής κοιλότητας και, τέλος, η δύσπνοια που οφείλεται στις ανώτερες αναπνευστικές οδούς (ρινικές κοιλότητες).
Τέλος, δεν είναι σπάνιο η διάγνωση να τίθεται με βάση το αποτέλεσμα της θεραπευτικής δοκιμής. Η τελευταία μέθοδος εφαρμόζεται ειδικά στα περιστατικά που δεν έχουν ειδικά ευρήματα από την ακτινολογική και αιματολογική εξέταση.

Το άσθμα, παρ’ ότι η εμφάνισή του είναι απότομη, έχει προοδευτική βαρύτητα. Αρχικά, μπορεί να εμφανιστεί ξηρός παροξυστικός βήχας με περιοδικότητα μία έως δύο φορές την εβδομάδα και ακολούθως να γίνεται πιο συχνός, ενώ είναι εμφανέστερη και η παρουσία δύσπνοιας.

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να διαρκέσουν λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και το υπόλοιπο χρονικό διάστημα τα ζώα να παρουσιάζονται φυσιολογικά.
Έχουμε, δηλαδή, προοδευτική εγκατάσταση της νόσου υπό τη μορφή παροδικών κρίσεων.

Με την εξέλιξη της νόσου, οι κρίσεις γίνονται όλο και πιο συχνές και σοβαρές, για να απολήξουν με ξαφνική και πάλι εμφάνιση ως παρατεταμένη κρίση, κατά την οποία η αναπνοή είναι πλέον δύσκολη, ενώ οι βλεννογόνοι του στόματος και η γλώσσα αποκτούν ερυθρομέλανο χρώμα (κυάνωση). Ζώα με κυάνωση χρήζουν επείγουσας θεραπευτικής παρέμβασης, διότι κινδυνεύει άμεσα η ζωή τους.