Έχετε φανταστεί ποτέ πώς θα αισθανόσασταν αν ήσασταν μια γυναίκα καταπιεσμένη από τους περιορισμούς της κοινωνίας; Αν δεν είχατε δικαίωμα να εκφράσετε την γνώμη σας, να εργαθείτε, να ντυθείτε όπως θα θέλατε και να φερθείτε με τον δικό σας τρόπο;

Ας πάρουμε ως παράδειγμα μια γυναίκα, που στερείται αυτές τις ελευθερίες. Ζει σε ένα περιβάλλον καταπιεστικό, ίσως και βίαιο. Ωστόσο, κανένας εξωτερικός παρατηρητής δεν φέρνει τον εαυτό του στη θέση αυτής της γυναίκας. Δεν σκέφτεται πώς θα ένιωθε ο ίδιος αν ζούσε με αυτόν τον τρόπο. Γιατί; Γιατί δεν δεν μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Δεν έχουμε εκπαιδευτεί στο να έχουμε ενσυναίσθηση. Βέβαια, ενώ η ενσυναίσθηση μπορεί να είναι έμφυτη στον άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί και να καλλιεργηθεί.

Προσπάθησε να καταλάβεις αυτή τη γυναίκα! Πώς θα ένιωθες, αν εξέφραζες την γνώμη σου, αλλά κανείς δεν ενδιαφερόταν, γιατί θα σε θεωρούσαν κατώτερη; Αν δεχόσουν καθημερινά κάποια μορφή βίας, αλλά σου ήταν αδύνατο να αντιδράσεις; Δεν θα ήθελες να ζήσεις ελεύθερη; Να ζήσεις σε μια κοινωνία δίχως στεγανά, προκαταλήψεις και στερεότυπα; Σίγουρα αυτό θα ήθελες. Και μόνο όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Αν έχουμε ενσυναίσθηση και κατανόηση. Αν αγωνιζόμαστε για τους γύρω μας.

Γράφει η Μυρτώ Ανδρέου Γ1.