Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια το πρόβλημα των ναρκωτικών ήταν - και σε ένα βαθμό παραμένει ακόμη - ένα ζήτημα ταμπού για τις οικογένειες. Οι γονείς είτε αρνούνταν να δεχθούν ότι υπάρχει το πρόβλημα μέσα στο σπίτι τους, είτε δεν ήθελαν σε καμμιά περίπτωση να συζητήσουν για αυτό. Η λειτουργία του Κέντρου Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ στη Μυτιλήνη έχει συμβάλει σε πολύ μεγάλο βαθμό στο ν’ ανοίξει τις κλειστές πόρτες των σπιτιών και, μαζί μ’ αυτές, τα στόματα και τις καρδιές των γονιών που δε φοβούνται πια να μιλήσουν. Μοιράζονται τα όσα βιώνουν μέσα στο σπίτι, παρακολουθούν και οι ίδιοι τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ για να στηρίξουν τα παιδιά τους και ξέρουν πολύ καλά ότι όσο πιο πολλοί γονείς κινητοποιηθούν, ενημερωθούν, δραστηριοποιηθούν, τόσο πιο μικρό θα γίνει το πρόβλημα.
Το «Ε» με την ευκαιρία της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών, πήγε στο ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης και για πρώτη φορά συναντήθηκε με ομάδα γονέων που δέχθηκαν να συζητήσουν και να μιλήσουν για το πρόβλημα των ουσιών μέσα στο σπίτι τους. Η Μαρία, η Δέσποινα, η Πηνελόπη, η Όλγα, η Εριφύλη, ο Παναγιώτης, η Ταξούλα, ο Στρατής, η Χαρά, η Άννα, η Μαρία, ο Χριστόφορος και η Μαρία είναι 13 φωνές που σπάνε τη μακροχρόνια σιωπή για το πρόβλημα των ουσιών. Οι μαρτυρίες τους συγκλονίζουν και ταυτόχρονα αφυπνίζουν.
Η συνάντηση έγινε πριν από δυο εβδομάδες περίπου, σε μια από τις αίθουσες όπου «δουλεύουν» οι ομάδες γονέων στο Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ. Στα πρόσωπα των γονιών έβλεπες την αποφασιστικότητα και τη δύναμη να μιλήσουν για το πρόβλημα των ουσιών, όχι για να βοηθήσουν τα δικά τους παιδιά - γιατί ο καθένας τους ήδη έχει τραβήξει το δικό του «Γολγοθά», και κάποιοι μάλιστα απ’ αυτούς μπορούν ήδη να ελπίζουν και να χαμογελούν ότι τα κατάφεραν -, αλλά για να βοηθήσουν τα υπόλοιπα παιδιά. Ο δικός τους προσωπικός αγώνας έχει μετατραπεί σε δύναμη και θέληση να «ξυπνήσουν» μια κοινωνία που επιμένει να… κοιμάται.
Πηνελόπη
«Εδώ και δύο χρόνια έχουμε διώξει το παιδί μας από το σπίτι»
Η κόρη της είναι 30 χρόνων σήμερα και εδώ και 15 χρόνια είναι στα ναρκωτικά. Ξεκίνησε από το λύκειο με χάπια και χασίς και σε ηλικία 19 ετών, την ηρωίνη.
Η Πηνελόπη θέλησε να μιλήσει πρώτη. Ο δικός της αγώνας έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά, αφού η κόρη της δεν έχει μπει σε κάποιο πρόγραμμα και εδώ και δύο χρόνια βρίσκεται έξω από το σπίτι. «Όταν έμαθα ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά, ένιωσα ότι απέτυχα σα γονιός. Αναρωτιόμουν αν έκανα κάτι λάθος, έριχνα ευθύνες στο σύζυγό μου. Καθώς όμως εμείς αναζητούμε τις ευθύνες μας και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το τι γίνεται, το παιδί συνεχίζει και περνάει πάρα πολύς καιρός μέχρι ο γονιός να παρέμβει ουσιαστικά και να σταθεί δίπλα στο παιδί του.»
Για την απόφασή της να διώξει την κόρη της από το σπίτι, λέει: «Αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε την ηρωίνη μέσα στο σπίτι. Παράλληλα, όμως, δεν έχουμε σταματήσει να δουλεύουμε και να προσπαθούμε για εκείνη. Η “Πνοή” μάς συνέστησε να έρθουμε στο ΚΕΘΕΑ. Όταν ήρθαμε, στην αρχή περιμέναμε “μαγικά ραβδάκια” για να μας λύσουν το πρόβλημα, ανακαλύψαμε όμως ότι πρέπει πρώτα εμείς οι γονείς να δουλέψουμε, να σταθούμε στα πόδια μας, για να βοηθήσουμε και το παιδί μας.»
Με τη βοήθεια του ΚΕΘΕΑ έγινε μια προσπάθεια ένταξης της κόρης της στο πρόγραμμα «Νόστος». «Έγινε όλη η προετοιμασία και τη μέρα που πηγαίναμε εκεί, ένα άλλο αυτοκίνητο που μας ακολουθούσε, σταμάτησε ξαφνικά και την πήρε. Είχε προετοιμάσει τη φυγή της. Κάποια στιγμή ξέρουμε ότι θα γυρίσει. Αυτό θα γίνει όμως με τους όρους μας. Αν της κάνουμε τα χατίρια, τίποτα δε θα πετύχει. Όταν δε βάζουμε όρια στο παιδί μας, του κάνουμε κακό», λέει η Πηνελόπη.
Στρατής
«Η ζωή του παιδιού μας εξαρτιόταν από δόση σε δόση»
Ο γιος του είναι 30 χρόνων. «Ήμασταν οι τελευταίοι που μάθαμε ότι το παιδί μας έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Όλοι το ήξεραν, μόνο εμείς δεν ξέραμε τίποτα. Πηγαινοερχόμαστε πολλά χρόνια στην Αθήνα, μπαινοβγαίναμε σε θεραπευτικές κοινότητες όταν πάθαινε τα στερητικά σύνδρομα· αυτό που ζούσαμε δεν περιγράφεται με τίποτα. Η ζωή του παιδιού μας εξαρτιόταν από δόση σε δόση. Όμως είμαστε, θα έλεγα, από τους τυχερούς. Μέσα από τη θεραπευτική κοινότητα ο γιος μας παρακολουθούσε μαθήματα και πέρασε σε ΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας. Τώρα κάνει όνειρα ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Εμείς συνεχίζουμε να ερχόμαστε στο ΚΕΘΕΑ. Εδώ παίρνουμε δύναμη, μαθαίνουμε να βάζουμε όρια και να βοηθάμε το παιδί μας. Είμαστε τυχεροί που δημιουργήθηκε αυτό το πρόγραμμα στη Μυτιλήνη και έχουμε ορκιστεί ότι θα το κρατήσουμε πάση θυσία. Αν είχαμε ξεπεράσει σαν κοινωνία τα ταμπού, εμείς οι 10 γονείς που βρισκόμαστε τώρα εδώ, θα γεμίζαμε το γήπεδο.»
Μαρία
«Ο γιος μου είναι στην επανένταξη»
Η Μαρία είναι μητέρα τριών παιδιών. Ο μεγάλος γιος, ηλικίας 30 ετών, είναι χρήστης ναρκωτικών. Ξεκίνησε από το τεχνικό λύκειο με χάπια και χασίς. Όταν πήγε στο Στρατό, δοκίμασε και πιο σκληρά ναρκωτικά. «Δεν τον χωρούσε ο τόπος. Είπε ότι θα πάει στην Αθήνα για να δουλέψει και σε οκτώ μήνες γύρισε πίσω και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο ίδιος μάς είπε ότι θέλει να πάει σε μια ιδιωτική κλινική στην Αθήνα όπου γίνεται “αφαίμαξη” για να καθαρίσει ο οργανισμός του από τις ουσίες. Εμείς δε γνωρίζαμε τίποτα τότε και πήγαμε εκεί. Πληρώσαμε 1.800 ευρώ για τη διαδικασία αυτή και στη συνέχεια ξεκίνησε θεραπεία με νατραξόνη σε ιδιώτη ψυχίατρο. Ξοδέψαμε μια περιουσία. Δε σταμάτησε όμως τις ουσίες, αντίθετα, απ’ ό,τι μάθαμε κάνουν αυτήν τη διαδικασία “αφαίμαξης” οι χρήστες για να είναι μεγαλύτερη η απόλαυση μετά όταν ξαναπάρουν ναρκωτικά. Συνέχιζε να κάνει χρήση. Το 2006 τον έπιασαν για κατοχή ηρωίνης. Έμεινε 2,5 χρόνια φυλακή. Όταν βγήκε από τη φυλακή, ήταν σε άθλια κατάσταση. Ψάχναμε τρόπο να τον βοηθήσουμε. Πήγαμε στην κοινότητα “18 και άνω”, στο ΚΕΘΕΑ στην Αθήνα, στο “Εν δράσει”. Στο ΚΕΘΕΑ έμεινε 18 μήνες χωρίς διακοπή. Τώρα βρίσκεται στην επανένταξη. Ταυτόχρονα πήγε για δυο χρόνια σε ένα κολλέγιο διοίκησης επιχειρήσεων, είναι εθελοντής στην οργάνωση “Make a wish”, παίζει θέατρο. Δεν το συζητάμε να επιστρέψει στη Μυτιλήνη. Τώρα πια, όπως μας λέει και εκείνος, “η ζωή του έχει γεμίσει”. Έχει νοικιάσει σπίτι, δουλεύει. Είμαστε και εμείς χαρούμενοι για εκείνον.»
Χαρά
«Όταν θέλουν να βρουν τη δόση τους, δεν τους σταματά τίποτα»
Ο γιος της, ηλικίας 27 χρόνων, είναι εδώ και 10 χρόνια στη χρήση ουσιών. «Όταν ξεκίνησα το πρόγραμμα στο ΚΕΘΕΑ, πήγα δειλά-δειλά, ντρεπόμουν. Την πρώτη φορά που ήρθα, είδα μια άλλη μητέρα που γνώριζα και είπα ότι αφού σε εκείνη που είναι τόσο καλή με τα παιδιά της, της συνέβη αυτό, γιατί να μη συμβεί και σε εμένα. Πήγαμε το γιο μας σε κλινική στη Θεσσαλονίκη, περάσαμε απίστευτη ταλαιπωρία, ξετιναχτήκαμε οικονομικά. Έμεινε 40 ημέρες στην κλινική. Δεν έγινε τίποτα. Μόνος του ζήτησε να βρει ναρκωτικά. Για μένα δεν ισχύει αυτό που λένε ότι τους “κυνηγούν” τα κυκλώματα. Αν θέλουν οι ίδιοι, θα βρουν. Ήμασταν σε μια καφετέρια σε στάση λεωφορείων και μέσα σε λίγα λεπτά με τα μάτια “συνεννοήθηκε” με κάποιον που είδε, πήγε στην τουαλέτα και έκανε χρήση. Έχουν δικό τους “κώδικα επικοινωνίας” με τα μάτια. Τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει.»
Ο γιος της Χαράς δε θέλει να μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης, είναι άνεργος και οι γονείς ελπίζουν να καταφέρουν κάποια στιγμή να τον βοηθήσουν να βρει το δρόμο του. «Μας λέει ότι εδώ και ένα χρόνο είναι καθαρός. Εμείς πιστεύουμε ότι απλά έχει σηκώσει το χαλί και έχει κρύψει από κάτω τα σκουπίδια», μας λέει χαρακτηριστικά.
Ταξούλα
«Όταν ήταν στη φυλακή, κοιμόμουν ήσυχη»
Η κόρη της, ηλικίας 29 χρόνων, μητέρα τριών ανήλικων παιδιών, είναι χρήστης σκληρών ναρκωτικών εδώ και πολλά χρόνια. Τα παιδιά τα μεγαλώνει η Ταξούλα, αφού η κόρη της συνεχίζει να βρίσκεται στη δίνη των ουσιών. «Ξεκίνησε τα ναρκωτικά από την Α΄ λυκείου. Παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί και πιστέψαμε ότι θα σταματήσει, με το γάμο, και τα ναρκωτικά. Όταν χώρισε, έπεσε στα πιο σκληρά ναρκωτικά. Έχει πάρει όλες τις ουσίες. Μπήκε στη φυλακή για ένα τσιγάρο που της βρήκαν να έχει. Όταν την πιάσανε, μπορούσα να πληρώσω την εγγύηση και να τη βγάλω, όμως είπα ότι ίσως αν πάει φυλακή, θα φοβηθεί μετά και θα σταματήσει, ότι θα της κάνει καλό. Για ένα χρόνο, όσο ήταν στη φυλακή, μπορούσα να κοιμάμαι. Όταν ήταν για να βγει, έκλαιγα. Ήξερα τι θ’ ακολουθήσει. Βγήκε χειρότερη. Πέρασε πολύ άσχημα εκεί, τη χτυπούσαν, την είχαν βάλει και στην απομόνωση γιατί ήταν αντιδραστική. Έχουμε ξοδέψει πάρα πολλά λεφτά, αλλά δεν έχουμε καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα. Συνεχίζει να είναι στη χρήση, δεν έχει καμμιά επαφή με τα παιδιά της, τα μεγαλώνω εγώ. Στην αρχή τα έβαζα με τον εαυτό μου, έλεγα ότι έφταιγα εγώ επειδή δούλευα και δεν ήμουν κοντά της όταν ήταν μικρή. Έχασα την επαφή μαζί της. Από την Α΄ λυκείου έμπλεξε με άτομα που έκαναν χρήση ναρκωτικών. Τη σταμάτησα από το σχολείο, αλλά δεν έπρεπε. Εδώ και 2,5 χρόνια ξεκίνησα να πηγαίνω στο ΚΕΘΕΑ με την ελπίδα να μπορέσω να τη βοηθήσω. Δεν έχω χάσει ούτε μια συνάντηση. Βρήκα τον εαυτό μου εδώ και το όνειρό μου είναι να δω την κόρη μου να μπαίνει σε κοινότητα.»
Χριστόφορος
«Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τι θα πει η γειτονιά»
Η κόρη του είναι 34 χρόνων, χωρισμένη, μητέρα ενός παιδιού και είναι χρήστης ναρκωτικών. «Ανακάλυψα ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά όταν με πήραν τηλέφωνο από την Αστυνομία ότι την είχαν συλλάβει με ναρκωτικά. Πλήρωσα 5.000 ευρώ για να την αφήσουν ελεύθερη. “Άντε τώρα ν’ αντιμετωπίσω τον κόσμο, τη γειτονιά.” Αυτό ήταν το πρώτο που σκέφτηκα. Μετά συνειδητοποίησα ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να μ’ απασχολεί. Μου ζητούσε συνέχεια συγγνώμη και έλεγε ότι θα τα σταματήσει.
Στο Νοσοκομείο είδα μια πινακίδα για το ΚΕΘΕΑ και αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. Η γυναίκα μου δεν ήθελε να πάμε και εμείς να μιλήσουμε κάπου, και να τη στείλουμε στο “Νόστο”. Εγώ της είπα ότι αν δεν έρθει μαζί μου στο ΚΕΘΕΑ, δε θα πάει η κόρη μας στο «Νόστο”. Τώρα η κόρη μας είναι στη φάση της επανένταξης και σε τρεις μήνες ολοκληρώνει τη θεραπεία. Πολλές φορές μάς έλεγε ότι θέλει να σταματήσει, της είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει αυτό και δε χάλασε την καρδιά μου. Το εγγονάκι μας μεγαλώνει μαζί μας και είναι εννέα χρονών. Η κόρη μου ψάχνει να βρει δουλειά, ώστε όταν γυρίσει να μπορεί να συντηρεί μόνη της το παιδί της.»
Άννα
«Πολλοί άνθρωποι σου γυρίζουν την πλάτη»
Ο γιος της είναι 30 χρόνων, χρήστης ουσιών. Ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα όταν πήρε ο ίδιος τηλέφωνο στους γονείς του και ζήτησε βοήθεια. «Πήγαμε στην “Πνοή” , πήγαμε στο “18 και άνω”, σε νευρολόγους, έκανε θεραπεία με νατραξόν μέχρι που ξεκίνησε πρόγραμμα αποτοξίνωσης στο ΚΕΘΕΑ στην Αθήνα. Είναι εδώ και τέσσερα χρόνια εκεί, και παράλληλα εργάζεται και συνεχίζει τη ζωή του. Είναι χειριστής μηχανημάτων και σε μια εβδομάδα ολοκληρώνει και τη διαδικασία της επανένταξης.
Όταν μαθαίνεις ότι το παιδί σου παίρνει ναρκωτικά, περνάς από διάφορα στάδια. Ξεκινάς από το πένθος, μετά τη λύπη, το θυμό. Πάρα πολλοί άνθρωποι που νομίζεις ότι είναι κοντά σου, σου γυρίζουν την πλάτη. Εδώ στο ΚΕΘΕΑ έχουμε βρει μια άλλη οικογένεια.»
Μαρία
«Ο άνδρας μου πέθανε από ναρκωτικά και ο γιος μου είναι στη χρήση»
Η Μαρία έχει ζήσει για τα καλά το πρόβλημα των ναρκωτικών στο σπίτι της. Όπως μας λέει, ο άνδρας της, πατέρας των τριών παιδιών της, πέθανε πριν από 10 χρόνια από τα ναρκωτικά. Η ίδια δεν έχει κάνει ποτέ χρήση ουσιών, όμως ο εφιάλτης επέστρεψε στο σπίτι της, αυτήν τη φορά στον 23χρονο γιο της. «Ξεκίνησε να κάνει χρήση από τη Β΄ γυμνασίου. Με φώναξαν οι καθηγητές και μου είπαν να τον προσέξω γιατί κοιμάται πάνω στο θρανίο. Τον παρακολούθησα και τον έπιασα να παίρνει χάπια hypnostedon. Στη Γ΄ γυμνασίου έμπλεξε για τα καλά. Τον έχω βρει σε κωματώδη κατάσταση.»
Η Μαρία έμαθε για το ΚΕΘΕΑ από μια άλλη μητέρα, που επίσης παρακολουθεί το πρόγραμμα. «Πήγα για ένα τρίμηνο και μετά σταμάτησα. Νόμιζα ότι όταν ξεκινήσω, θα σταματήσει αμέσως και ο γιος μου τη χρήση. Μετάνιωσα που σταμάτησα. Τώρα συνεχίζω να παρακολουθώ το πρόγραμμα, γιατί ξέρω ότι μόνο έτσι μπορώ να τον βοηθήσω. Ο γιος μου ετοιμάζεται να μπει τώρα σε θεραπευτική μονάδα.»
Δέσποινα
«Λες ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε σένα κάτι τέτοιο ποτέ»
Ο 22χρονος γιος της είναι χρήστης ουσιών. Ξεκίνησε από χασίς, ήταν επιθετικός και μιλούσε άσχημα. Εγώ το έμαθα όταν τον έπιασε η Αστυνομία με ένα τσιγάρο. Όταν ακούς κάτι τέτοιο, φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. Λες ότι δεν πρόκειται να σου συμβεί ποτέ, μέχρι που το βλέπεις μπροστά σου. Βρέθηκα σε ένα χάος. Ο ίδιος αρνιέται να μπει σε κοινότητα, έλεγε ότι θα το κόψει μόνος του. Ευγνωμονώ το ΚΕΘΕΑ για τη βοήθεια που μου προσφέρει, γιατί βρισκόμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης. Είδα τον εαυτό μου διαφορετικά. Με βοηθάει να είμαι δυνατή για να τον βοηθήσω να μπει σε ένα πρόγραμμα.»
Παναγιώτα
«Μέσα σε δυο μήνες ξεκίνησε τα σκληρά ναρκωτικά»
Η Παναγιώτα είναι από τα καινούργια μέλη τού ΚΕΘΕΑ. Η 21χρονη κόρη της ξεκίνησε, όπως λέει, από τον Αύγουστο του 2010 τη χρήση ουσιών. «Ο φίλος της και τώρα σύζυγός της ήταν μπλεγμένος με τα ναρκωτικά και ήθελε να τον βοηθήσει να ξεφύγει, όμως βρέθηκε και η ίδια μπλεγμένη. Μάλιστα πιστεύω ότι μέσα σε δυο μόλις μήνες έμπλεξε με τα σκληρά ναρκωτικά. Έχουμε ξαναζήσει το πρόβλημα μέσα στην οικογένειά μας, έχουμε χάσει έναν πρώτο ξάδελφο από τα ναρκωτικά. Όταν συμβαίνει αυτό στο παιδί σου, σε πιάνουν τύψεις και ενοχές. Στην αρχή τούς απομακρύναμε από το σπίτι, τώρα λένε ότι θέλουν να μπουν σε θεραπευτική κοινότητα. Τους έχουμε ξανά μαζί στο σπίτι και ελπίζω να πάνε όλα καλά για να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα.»
Όλγα
«Μέσα στην κασετίνα του σχολείου της βρήκα τα “σύνεργα”»
Η κόρη της, 28 χρόνων, είναι χρήστης ναρκωτικών. Ξεκίνησε από 17 ετών. Μέχρι τότε ήταν άριστη μαθήτρια στο σχολείο και αθλήτρια. Ήξερε αγγλικά και γερμανικά, ασχολούνταν με παραδοσιακούς χορούς. Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, ήταν το καμάρι των γονιών της. Μέχρι που το πρόβλημα των ναρκωτικών χτύπησε την πόρτα του σπιτιού τους. «Με έπαιρναν κάποια ανώνυμα τηλεφωνήματα και μου έλεγαν ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά, αλλά δεν το πίστευα. Κάποια στιγμή έψαξα τα πράγματά της. Μέσα στην κασετίνα της βρήκα μια σύριγγα, ένα κουτάλι και την ηρωίνη σε ένα αλουμινόχαρτο. Αντί για τα μολύβια, τις γόμες, τις μπογιές, βρήκα αυτά τα πράγματα και έπαθα σοκ. Μου είπε ότι δεν είναι δικά της, αλλά μιας φίλης της, και την πίστεψα. Ίσως αυτό να ήθελα να πιστέψω τότε.»
Μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη περίμενε την Όλγα όταν η κόρη της έπαθε τροχαίο ατύχημα και έπρεπε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο για μια - δυο ημέρες. «Την έπιασε στερητικό σύνδρομο και δεν μπορούσε πλέον να το κρύψει. Έπεσε στα πόδια μου, μου είπε ότι θα το σταματήσει.» Πολλές φορές είπε η κόρη στη μητέρα της ότι θα σταματήσει, την περίμεναν όμως και άλλες πολλές εκπλήξεις, και πάντα απογοήτευση, αφού συνέχιζε τη χρήση ηρωίνης. Από το Δεκέμβριο του 2010 μπήκε σε ανοιχτή θεραπευτική κοινότητα και παράλληλα σπουδάζει. Έχει ξεκινήσει ξανά τον αθλητισμό και τους παραδοσιακούς χορούς. «Νόμιζα ότι έπρεπε να ήμουν φίλη με την κόρη μου, έκανα λάθος. Τώρα πια θέλω να είμαι μόνο μάνα της και όχι φίλη της. Χαίρομαι που μπορεί ξανά να σταθεί στα πόδια της.»
Εριφύλη
«Έπιασε πάτο ο γιος μου»
Ο γιος της είναι 26 χρόνων και εδώ και πολλά χρόνια είναι στη χρήση ουσιών. Από το Δεκέμβριο μπήκε στη θεραπευτική κοινότητα «Παρέμβαση», όταν πια «είχε πιάσει πάτο» όπως λέει χαρακτηριστικά. «Μέχρι τότε δεν αναγνώριζε ότι είχε πρόβλημα και δε δεχόταν να μπει σε κοινότητα. Εύχομαι, ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα. Είναι δύσκολος ακόμη ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας.»
Μαρία
«Δε θες να ξέρεις»
Η Μαρία είναι σύζυγος του Στρατή (που μίλησε παραπάνω), γονείς του 30χρονου χρήστη ουσιών. «Πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβουμε ότι είχαμε σοβαρό πρόβλημα μέσα στην οικογένειά μας. Στην πραγματικότητα δε θες να ξέρεις. Έχεις τη ζωή σου, λες “θα περάσει”. Μιλούσα και εγώ για τα «πρεζάκια» μέχρι που και ο γιος μου έγινε ένας απ’ αυτούς. Σκέφτεσαι τι θα πουν οι συγγενείς, ο περίγυρος, εγώ έπαθα κατάθλιψη και δεν ξέρω αν το έχω ακόμη ξεπεράσει. Όταν έρθει το κακό στο σπίτι σου, κάνεις το ξεκαθάρισμα για το ποιος είναι κοντά σου και ποιος όχι.»
*Η Μαρία, η Άννα, ο Στρατής και ο Χριστόφορος ήταν οι μόνοι από τους 13 γονείς που δέχθηκαν να φωτογραφηθούν όταν τους το ζητήσαμε. Οι υπόλοιποι αποχώρησαν. Ήδη όμως όλοι τους είχαν κάνει ένα μεγάλο βήμα όταν δέχθηκαν να μιλήσουν ανοιχτά για τα ναρκωτικά
Με μια υπάλληλο το Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ
Το Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ λειτουργεί εδώ και δυόμισι χρόνια στη Μυτιλήνη. Ξεκίνησε με επιστημονική υπεύθυνο την Αγγελική Σανδίλου και από το Δεκέμβριο του 2010 τη θέση της ανέλαβε η σύμβουλος ψυχικής υγείας-τοξικοεξάρτησης κ. Αθηνά Παραστατίδου.
Το Κέντρο θα έπρεπε να είχε στελεχωθεί με τρία άτομα επιστημονικό προσωπικό, όμως παραμένει μόνο ένα, με τη βοήθεια ενός διοικητικού υπαλλήλου, καθώς οι προσλήψεις έχουν «παγώσει». Δουλεύει ατέλειωτες ώρες για να καλύψει τις ανάγκες και οι γονείς αναγνωρίζουν την πολύτιμη βοήθεια που τους προσφέρει. Στο πρόσωπο της κ. Παραστατίδου οι γονείς που παρακολουθούν τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, έχουν βρει το στήριγμα, την ενθάρρυνση, την καθοδήγηση που χρειάζονται για να συνεχίσουν το δύσκολο αγώνα τους.
Το «Ε» με την ευκαιρία της αυριανής Παγκόσμιας Ημέρας Κατά των Ναρκωτικών, πήγε στο ΚΕΘΕΑ Μυτιλήνης και για πρώτη φορά συναντήθηκε με ομάδα γονέων που δέχθηκαν να συζητήσουν και να μιλήσουν για το πρόβλημα των ουσιών μέσα στο σπίτι τους. Η Μαρία, η Δέσποινα, η Πηνελόπη, η Όλγα, η Εριφύλη, ο Παναγιώτης, η Ταξούλα, ο Στρατής, η Χαρά, η Άννα, η Μαρία, ο Χριστόφορος και η Μαρία είναι 13 φωνές που σπάνε τη μακροχρόνια σιωπή για το πρόβλημα των ουσιών. Οι μαρτυρίες τους συγκλονίζουν και ταυτόχρονα αφυπνίζουν.
Η συνάντηση έγινε πριν από δυο εβδομάδες περίπου, σε μια από τις αίθουσες όπου «δουλεύουν» οι ομάδες γονέων στο Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ. Στα πρόσωπα των γονιών έβλεπες την αποφασιστικότητα και τη δύναμη να μιλήσουν για το πρόβλημα των ουσιών, όχι για να βοηθήσουν τα δικά τους παιδιά - γιατί ο καθένας τους ήδη έχει τραβήξει το δικό του «Γολγοθά», και κάποιοι μάλιστα απ’ αυτούς μπορούν ήδη να ελπίζουν και να χαμογελούν ότι τα κατάφεραν -, αλλά για να βοηθήσουν τα υπόλοιπα παιδιά. Ο δικός τους προσωπικός αγώνας έχει μετατραπεί σε δύναμη και θέληση να «ξυπνήσουν» μια κοινωνία που επιμένει να… κοιμάται.
Πηνελόπη
«Εδώ και δύο χρόνια έχουμε διώξει το παιδί μας από το σπίτι»
Η κόρη της είναι 30 χρόνων σήμερα και εδώ και 15 χρόνια είναι στα ναρκωτικά. Ξεκίνησε από το λύκειο με χάπια και χασίς και σε ηλικία 19 ετών, την ηρωίνη.
Η Πηνελόπη θέλησε να μιλήσει πρώτη. Ο δικός της αγώνας έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά, αφού η κόρη της δεν έχει μπει σε κάποιο πρόγραμμα και εδώ και δύο χρόνια βρίσκεται έξω από το σπίτι. «Όταν έμαθα ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά, ένιωσα ότι απέτυχα σα γονιός. Αναρωτιόμουν αν έκανα κάτι λάθος, έριχνα ευθύνες στο σύζυγό μου. Καθώς όμως εμείς αναζητούμε τις ευθύνες μας και προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε το τι γίνεται, το παιδί συνεχίζει και περνάει πάρα πολύς καιρός μέχρι ο γονιός να παρέμβει ουσιαστικά και να σταθεί δίπλα στο παιδί του.»
Για την απόφασή της να διώξει την κόρη της από το σπίτι, λέει: «Αποφασίσαμε ότι δεν μπορούμε να δεχθούμε την ηρωίνη μέσα στο σπίτι. Παράλληλα, όμως, δεν έχουμε σταματήσει να δουλεύουμε και να προσπαθούμε για εκείνη. Η “Πνοή” μάς συνέστησε να έρθουμε στο ΚΕΘΕΑ. Όταν ήρθαμε, στην αρχή περιμέναμε “μαγικά ραβδάκια” για να μας λύσουν το πρόβλημα, ανακαλύψαμε όμως ότι πρέπει πρώτα εμείς οι γονείς να δουλέψουμε, να σταθούμε στα πόδια μας, για να βοηθήσουμε και το παιδί μας.»
Με τη βοήθεια του ΚΕΘΕΑ έγινε μια προσπάθεια ένταξης της κόρης της στο πρόγραμμα «Νόστος». «Έγινε όλη η προετοιμασία και τη μέρα που πηγαίναμε εκεί, ένα άλλο αυτοκίνητο που μας ακολουθούσε, σταμάτησε ξαφνικά και την πήρε. Είχε προετοιμάσει τη φυγή της. Κάποια στιγμή ξέρουμε ότι θα γυρίσει. Αυτό θα γίνει όμως με τους όρους μας. Αν της κάνουμε τα χατίρια, τίποτα δε θα πετύχει. Όταν δε βάζουμε όρια στο παιδί μας, του κάνουμε κακό», λέει η Πηνελόπη.
Στρατής
«Η ζωή του παιδιού μας εξαρτιόταν από δόση σε δόση»
Ο γιος του είναι 30 χρόνων. «Ήμασταν οι τελευταίοι που μάθαμε ότι το παιδί μας έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Όλοι το ήξεραν, μόνο εμείς δεν ξέραμε τίποτα. Πηγαινοερχόμαστε πολλά χρόνια στην Αθήνα, μπαινοβγαίναμε σε θεραπευτικές κοινότητες όταν πάθαινε τα στερητικά σύνδρομα· αυτό που ζούσαμε δεν περιγράφεται με τίποτα. Η ζωή του παιδιού μας εξαρτιόταν από δόση σε δόση. Όμως είμαστε, θα έλεγα, από τους τυχερούς. Μέσα από τη θεραπευτική κοινότητα ο γιος μας παρακολουθούσε μαθήματα και πέρασε σε ΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας. Τώρα κάνει όνειρα ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Εμείς συνεχίζουμε να ερχόμαστε στο ΚΕΘΕΑ. Εδώ παίρνουμε δύναμη, μαθαίνουμε να βάζουμε όρια και να βοηθάμε το παιδί μας. Είμαστε τυχεροί που δημιουργήθηκε αυτό το πρόγραμμα στη Μυτιλήνη και έχουμε ορκιστεί ότι θα το κρατήσουμε πάση θυσία. Αν είχαμε ξεπεράσει σαν κοινωνία τα ταμπού, εμείς οι 10 γονείς που βρισκόμαστε τώρα εδώ, θα γεμίζαμε το γήπεδο.»
Μαρία
«Ο γιος μου είναι στην επανένταξη»
Η Μαρία είναι μητέρα τριών παιδιών. Ο μεγάλος γιος, ηλικίας 30 ετών, είναι χρήστης ναρκωτικών. Ξεκίνησε από το τεχνικό λύκειο με χάπια και χασίς. Όταν πήγε στο Στρατό, δοκίμασε και πιο σκληρά ναρκωτικά. «Δεν τον χωρούσε ο τόπος. Είπε ότι θα πάει στην Αθήνα για να δουλέψει και σε οκτώ μήνες γύρισε πίσω και ζήτησε τη βοήθειά μας. Ο ίδιος μάς είπε ότι θέλει να πάει σε μια ιδιωτική κλινική στην Αθήνα όπου γίνεται “αφαίμαξη” για να καθαρίσει ο οργανισμός του από τις ουσίες. Εμείς δε γνωρίζαμε τίποτα τότε και πήγαμε εκεί. Πληρώσαμε 1.800 ευρώ για τη διαδικασία αυτή και στη συνέχεια ξεκίνησε θεραπεία με νατραξόνη σε ιδιώτη ψυχίατρο. Ξοδέψαμε μια περιουσία. Δε σταμάτησε όμως τις ουσίες, αντίθετα, απ’ ό,τι μάθαμε κάνουν αυτήν τη διαδικασία “αφαίμαξης” οι χρήστες για να είναι μεγαλύτερη η απόλαυση μετά όταν ξαναπάρουν ναρκωτικά. Συνέχιζε να κάνει χρήση. Το 2006 τον έπιασαν για κατοχή ηρωίνης. Έμεινε 2,5 χρόνια φυλακή. Όταν βγήκε από τη φυλακή, ήταν σε άθλια κατάσταση. Ψάχναμε τρόπο να τον βοηθήσουμε. Πήγαμε στην κοινότητα “18 και άνω”, στο ΚΕΘΕΑ στην Αθήνα, στο “Εν δράσει”. Στο ΚΕΘΕΑ έμεινε 18 μήνες χωρίς διακοπή. Τώρα βρίσκεται στην επανένταξη. Ταυτόχρονα πήγε για δυο χρόνια σε ένα κολλέγιο διοίκησης επιχειρήσεων, είναι εθελοντής στην οργάνωση “Make a wish”, παίζει θέατρο. Δεν το συζητάμε να επιστρέψει στη Μυτιλήνη. Τώρα πια, όπως μας λέει και εκείνος, “η ζωή του έχει γεμίσει”. Έχει νοικιάσει σπίτι, δουλεύει. Είμαστε και εμείς χαρούμενοι για εκείνον.»
Χαρά
«Όταν θέλουν να βρουν τη δόση τους, δεν τους σταματά τίποτα»
Ο γιος της, ηλικίας 27 χρόνων, είναι εδώ και 10 χρόνια στη χρήση ουσιών. «Όταν ξεκίνησα το πρόγραμμα στο ΚΕΘΕΑ, πήγα δειλά-δειλά, ντρεπόμουν. Την πρώτη φορά που ήρθα, είδα μια άλλη μητέρα που γνώριζα και είπα ότι αφού σε εκείνη που είναι τόσο καλή με τα παιδιά της, της συνέβη αυτό, γιατί να μη συμβεί και σε εμένα. Πήγαμε το γιο μας σε κλινική στη Θεσσαλονίκη, περάσαμε απίστευτη ταλαιπωρία, ξετιναχτήκαμε οικονομικά. Έμεινε 40 ημέρες στην κλινική. Δεν έγινε τίποτα. Μόνος του ζήτησε να βρει ναρκωτικά. Για μένα δεν ισχύει αυτό που λένε ότι τους “κυνηγούν” τα κυκλώματα. Αν θέλουν οι ίδιοι, θα βρουν. Ήμασταν σε μια καφετέρια σε στάση λεωφορείων και μέσα σε λίγα λεπτά με τα μάτια “συνεννοήθηκε” με κάποιον που είδε, πήγε στην τουαλέτα και έκανε χρήση. Έχουν δικό τους “κώδικα επικοινωνίας” με τα μάτια. Τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει.»
Ο γιος της Χαράς δε θέλει να μπει σε πρόγραμμα απεξάρτησης, είναι άνεργος και οι γονείς ελπίζουν να καταφέρουν κάποια στιγμή να τον βοηθήσουν να βρει το δρόμο του. «Μας λέει ότι εδώ και ένα χρόνο είναι καθαρός. Εμείς πιστεύουμε ότι απλά έχει σηκώσει το χαλί και έχει κρύψει από κάτω τα σκουπίδια», μας λέει χαρακτηριστικά.
Ταξούλα
«Όταν ήταν στη φυλακή, κοιμόμουν ήσυχη»
Η κόρη της, ηλικίας 29 χρόνων, μητέρα τριών ανήλικων παιδιών, είναι χρήστης σκληρών ναρκωτικών εδώ και πολλά χρόνια. Τα παιδιά τα μεγαλώνει η Ταξούλα, αφού η κόρη της συνεχίζει να βρίσκεται στη δίνη των ουσιών. «Ξεκίνησε τα ναρκωτικά από την Α΄ λυκείου. Παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί και πιστέψαμε ότι θα σταματήσει, με το γάμο, και τα ναρκωτικά. Όταν χώρισε, έπεσε στα πιο σκληρά ναρκωτικά. Έχει πάρει όλες τις ουσίες. Μπήκε στη φυλακή για ένα τσιγάρο που της βρήκαν να έχει. Όταν την πιάσανε, μπορούσα να πληρώσω την εγγύηση και να τη βγάλω, όμως είπα ότι ίσως αν πάει φυλακή, θα φοβηθεί μετά και θα σταματήσει, ότι θα της κάνει καλό. Για ένα χρόνο, όσο ήταν στη φυλακή, μπορούσα να κοιμάμαι. Όταν ήταν για να βγει, έκλαιγα. Ήξερα τι θ’ ακολουθήσει. Βγήκε χειρότερη. Πέρασε πολύ άσχημα εκεί, τη χτυπούσαν, την είχαν βάλει και στην απομόνωση γιατί ήταν αντιδραστική. Έχουμε ξοδέψει πάρα πολλά λεφτά, αλλά δεν έχουμε καταφέρει τίποτα μέχρι τώρα. Συνεχίζει να είναι στη χρήση, δεν έχει καμμιά επαφή με τα παιδιά της, τα μεγαλώνω εγώ. Στην αρχή τα έβαζα με τον εαυτό μου, έλεγα ότι έφταιγα εγώ επειδή δούλευα και δεν ήμουν κοντά της όταν ήταν μικρή. Έχασα την επαφή μαζί της. Από την Α΄ λυκείου έμπλεξε με άτομα που έκαναν χρήση ναρκωτικών. Τη σταμάτησα από το σχολείο, αλλά δεν έπρεπε. Εδώ και 2,5 χρόνια ξεκίνησα να πηγαίνω στο ΚΕΘΕΑ με την ελπίδα να μπορέσω να τη βοηθήσω. Δεν έχω χάσει ούτε μια συνάντηση. Βρήκα τον εαυτό μου εδώ και το όνειρό μου είναι να δω την κόρη μου να μπαίνει σε κοινότητα.»
Χριστόφορος
«Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν τι θα πει η γειτονιά»
Η κόρη του είναι 34 χρόνων, χωρισμένη, μητέρα ενός παιδιού και είναι χρήστης ναρκωτικών. «Ανακάλυψα ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά όταν με πήραν τηλέφωνο από την Αστυνομία ότι την είχαν συλλάβει με ναρκωτικά. Πλήρωσα 5.000 ευρώ για να την αφήσουν ελεύθερη. “Άντε τώρα ν’ αντιμετωπίσω τον κόσμο, τη γειτονιά.” Αυτό ήταν το πρώτο που σκέφτηκα. Μετά συνειδητοποίησα ότι αυτό θα έπρεπε να είναι το τελευταίο που θα έπρεπε να μ’ απασχολεί. Μου ζητούσε συνέχεια συγγνώμη και έλεγε ότι θα τα σταματήσει.
Στο Νοσοκομείο είδα μια πινακίδα για το ΚΕΘΕΑ και αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. Η γυναίκα μου δεν ήθελε να πάμε και εμείς να μιλήσουμε κάπου, και να τη στείλουμε στο “Νόστο”. Εγώ της είπα ότι αν δεν έρθει μαζί μου στο ΚΕΘΕΑ, δε θα πάει η κόρη μας στο «Νόστο”. Τώρα η κόρη μας είναι στη φάση της επανένταξης και σε τρεις μήνες ολοκληρώνει τη θεραπεία. Πολλές φορές μάς έλεγε ότι θέλει να σταματήσει, της είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνει αυτό και δε χάλασε την καρδιά μου. Το εγγονάκι μας μεγαλώνει μαζί μας και είναι εννέα χρονών. Η κόρη μου ψάχνει να βρει δουλειά, ώστε όταν γυρίσει να μπορεί να συντηρεί μόνη της το παιδί της.»
Άννα
«Πολλοί άνθρωποι σου γυρίζουν την πλάτη»
Ο γιος της είναι 30 χρόνων, χρήστης ουσιών. Ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα όταν πήρε ο ίδιος τηλέφωνο στους γονείς του και ζήτησε βοήθεια. «Πήγαμε στην “Πνοή” , πήγαμε στο “18 και άνω”, σε νευρολόγους, έκανε θεραπεία με νατραξόν μέχρι που ξεκίνησε πρόγραμμα αποτοξίνωσης στο ΚΕΘΕΑ στην Αθήνα. Είναι εδώ και τέσσερα χρόνια εκεί, και παράλληλα εργάζεται και συνεχίζει τη ζωή του. Είναι χειριστής μηχανημάτων και σε μια εβδομάδα ολοκληρώνει και τη διαδικασία της επανένταξης.
Όταν μαθαίνεις ότι το παιδί σου παίρνει ναρκωτικά, περνάς από διάφορα στάδια. Ξεκινάς από το πένθος, μετά τη λύπη, το θυμό. Πάρα πολλοί άνθρωποι που νομίζεις ότι είναι κοντά σου, σου γυρίζουν την πλάτη. Εδώ στο ΚΕΘΕΑ έχουμε βρει μια άλλη οικογένεια.»
Μαρία
«Ο άνδρας μου πέθανε από ναρκωτικά και ο γιος μου είναι στη χρήση»
Η Μαρία έχει ζήσει για τα καλά το πρόβλημα των ναρκωτικών στο σπίτι της. Όπως μας λέει, ο άνδρας της, πατέρας των τριών παιδιών της, πέθανε πριν από 10 χρόνια από τα ναρκωτικά. Η ίδια δεν έχει κάνει ποτέ χρήση ουσιών, όμως ο εφιάλτης επέστρεψε στο σπίτι της, αυτήν τη φορά στον 23χρονο γιο της. «Ξεκίνησε να κάνει χρήση από τη Β΄ γυμνασίου. Με φώναξαν οι καθηγητές και μου είπαν να τον προσέξω γιατί κοιμάται πάνω στο θρανίο. Τον παρακολούθησα και τον έπιασα να παίρνει χάπια hypnostedon. Στη Γ΄ γυμνασίου έμπλεξε για τα καλά. Τον έχω βρει σε κωματώδη κατάσταση.»
Η Μαρία έμαθε για το ΚΕΘΕΑ από μια άλλη μητέρα, που επίσης παρακολουθεί το πρόγραμμα. «Πήγα για ένα τρίμηνο και μετά σταμάτησα. Νόμιζα ότι όταν ξεκινήσω, θα σταματήσει αμέσως και ο γιος μου τη χρήση. Μετάνιωσα που σταμάτησα. Τώρα συνεχίζω να παρακολουθώ το πρόγραμμα, γιατί ξέρω ότι μόνο έτσι μπορώ να τον βοηθήσω. Ο γιος μου ετοιμάζεται να μπει τώρα σε θεραπευτική μονάδα.»
Δέσποινα
«Λες ότι δεν πρόκειται να συμβεί σε σένα κάτι τέτοιο ποτέ»
Ο 22χρονος γιος της είναι χρήστης ουσιών. Ξεκίνησε από χασίς, ήταν επιθετικός και μιλούσε άσχημα. Εγώ το έμαθα όταν τον έπιασε η Αστυνομία με ένα τσιγάρο. Όταν ακούς κάτι τέτοιο, φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. Λες ότι δεν πρόκειται να σου συμβεί ποτέ, μέχρι που το βλέπεις μπροστά σου. Βρέθηκα σε ένα χάος. Ο ίδιος αρνιέται να μπει σε κοινότητα, έλεγε ότι θα το κόψει μόνος του. Ευγνωμονώ το ΚΕΘΕΑ για τη βοήθεια που μου προσφέρει, γιατί βρισκόμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης. Είδα τον εαυτό μου διαφορετικά. Με βοηθάει να είμαι δυνατή για να τον βοηθήσω να μπει σε ένα πρόγραμμα.»
Παναγιώτα
«Μέσα σε δυο μήνες ξεκίνησε τα σκληρά ναρκωτικά»
Η Παναγιώτα είναι από τα καινούργια μέλη τού ΚΕΘΕΑ. Η 21χρονη κόρη της ξεκίνησε, όπως λέει, από τον Αύγουστο του 2010 τη χρήση ουσιών. «Ο φίλος της και τώρα σύζυγός της ήταν μπλεγμένος με τα ναρκωτικά και ήθελε να τον βοηθήσει να ξεφύγει, όμως βρέθηκε και η ίδια μπλεγμένη. Μάλιστα πιστεύω ότι μέσα σε δυο μόλις μήνες έμπλεξε με τα σκληρά ναρκωτικά. Έχουμε ξαναζήσει το πρόβλημα μέσα στην οικογένειά μας, έχουμε χάσει έναν πρώτο ξάδελφο από τα ναρκωτικά. Όταν συμβαίνει αυτό στο παιδί σου, σε πιάνουν τύψεις και ενοχές. Στην αρχή τούς απομακρύναμε από το σπίτι, τώρα λένε ότι θέλουν να μπουν σε θεραπευτική κοινότητα. Τους έχουμε ξανά μαζί στο σπίτι και ελπίζω να πάνε όλα καλά για να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα.»
Όλγα
«Μέσα στην κασετίνα του σχολείου της βρήκα τα “σύνεργα”»
Η κόρη της, 28 χρόνων, είναι χρήστης ναρκωτικών. Ξεκίνησε από 17 ετών. Μέχρι τότε ήταν άριστη μαθήτρια στο σχολείο και αθλήτρια. Ήξερε αγγλικά και γερμανικά, ασχολούνταν με παραδοσιακούς χορούς. Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, ήταν το καμάρι των γονιών της. Μέχρι που το πρόβλημα των ναρκωτικών χτύπησε την πόρτα του σπιτιού τους. «Με έπαιρναν κάποια ανώνυμα τηλεφωνήματα και μου έλεγαν ότι η κόρη μου παίρνει ναρκωτικά, αλλά δεν το πίστευα. Κάποια στιγμή έψαξα τα πράγματά της. Μέσα στην κασετίνα της βρήκα μια σύριγγα, ένα κουτάλι και την ηρωίνη σε ένα αλουμινόχαρτο. Αντί για τα μολύβια, τις γόμες, τις μπογιές, βρήκα αυτά τα πράγματα και έπαθα σοκ. Μου είπε ότι δεν είναι δικά της, αλλά μιας φίλης της, και την πίστεψα. Ίσως αυτό να ήθελα να πιστέψω τότε.»
Μια ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη περίμενε την Όλγα όταν η κόρη της έπαθε τροχαίο ατύχημα και έπρεπε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο για μια - δυο ημέρες. «Την έπιασε στερητικό σύνδρομο και δεν μπορούσε πλέον να το κρύψει. Έπεσε στα πόδια μου, μου είπε ότι θα το σταματήσει.» Πολλές φορές είπε η κόρη στη μητέρα της ότι θα σταματήσει, την περίμεναν όμως και άλλες πολλές εκπλήξεις, και πάντα απογοήτευση, αφού συνέχιζε τη χρήση ηρωίνης. Από το Δεκέμβριο του 2010 μπήκε σε ανοιχτή θεραπευτική κοινότητα και παράλληλα σπουδάζει. Έχει ξεκινήσει ξανά τον αθλητισμό και τους παραδοσιακούς χορούς. «Νόμιζα ότι έπρεπε να ήμουν φίλη με την κόρη μου, έκανα λάθος. Τώρα πια θέλω να είμαι μόνο μάνα της και όχι φίλη της. Χαίρομαι που μπορεί ξανά να σταθεί στα πόδια της.»
Εριφύλη
«Έπιασε πάτο ο γιος μου»
Ο γιος της είναι 26 χρόνων και εδώ και πολλά χρόνια είναι στη χρήση ουσιών. Από το Δεκέμβριο μπήκε στη θεραπευτική κοινότητα «Παρέμβαση», όταν πια «είχε πιάσει πάτο» όπως λέει χαρακτηριστικά. «Μέχρι τότε δεν αναγνώριζε ότι είχε πρόβλημα και δε δεχόταν να μπει σε κοινότητα. Εύχομαι, ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα. Είναι δύσκολος ακόμη ο δρόμος που έχουμε μπροστά μας.»
Μαρία
«Δε θες να ξέρεις»
Η Μαρία είναι σύζυγος του Στρατή (που μίλησε παραπάνω), γονείς του 30χρονου χρήστη ουσιών. «Πέρασε καιρός μέχρι να καταλάβουμε ότι είχαμε σοβαρό πρόβλημα μέσα στην οικογένειά μας. Στην πραγματικότητα δε θες να ξέρεις. Έχεις τη ζωή σου, λες “θα περάσει”. Μιλούσα και εγώ για τα «πρεζάκια» μέχρι που και ο γιος μου έγινε ένας απ’ αυτούς. Σκέφτεσαι τι θα πουν οι συγγενείς, ο περίγυρος, εγώ έπαθα κατάθλιψη και δεν ξέρω αν το έχω ακόμη ξεπεράσει. Όταν έρθει το κακό στο σπίτι σου, κάνεις το ξεκαθάρισμα για το ποιος είναι κοντά σου και ποιος όχι.»
*Η Μαρία, η Άννα, ο Στρατής και ο Χριστόφορος ήταν οι μόνοι από τους 13 γονείς που δέχθηκαν να φωτογραφηθούν όταν τους το ζητήσαμε. Οι υπόλοιποι αποχώρησαν. Ήδη όμως όλοι τους είχαν κάνει ένα μεγάλο βήμα όταν δέχθηκαν να μιλήσουν ανοιχτά για τα ναρκωτικά
Με μια υπάλληλο το Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ
Το Κέντρο Συμβουλευτικής τού ΚΕΘΕΑ λειτουργεί εδώ και δυόμισι χρόνια στη Μυτιλήνη. Ξεκίνησε με επιστημονική υπεύθυνο την Αγγελική Σανδίλου και από το Δεκέμβριο του 2010 τη θέση της ανέλαβε η σύμβουλος ψυχικής υγείας-τοξικοεξάρτησης κ. Αθηνά Παραστατίδου.
Το Κέντρο θα έπρεπε να είχε στελεχωθεί με τρία άτομα επιστημονικό προσωπικό, όμως παραμένει μόνο ένα, με τη βοήθεια ενός διοικητικού υπαλλήλου, καθώς οι προσλήψεις έχουν «παγώσει». Δουλεύει ατέλειωτες ώρες για να καλύψει τις ανάγκες και οι γονείς αναγνωρίζουν την πολύτιμη βοήθεια που τους προσφέρει. Στο πρόσωπο της κ. Παραστατίδου οι γονείς που παρακολουθούν τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, έχουν βρει το στήριγμα, την ενθάρρυνση, την καθοδήγηση που χρειάζονται για να συνεχίσουν το δύσκολο αγώνα τους.