Σήμερα θα μελετήσουμε λιγάκι τον τυπικό τρόπο ψαρέματος καλαμαριών από την ακτή. Πολλοί θα ξεκινούσαν μιλώντας για το σπινοκάλαμο που πρέπει να πάρουμε μαζί μας, εγώ όμως εδώ βάζω μια τελεία.

Τα καλαμάρια τα ψαρεύουμε με καρούλα, απλά, όμορφα και ωραία και αυτό για δυο λόγους: Πρώτον, είναι σπουδαίο το να μάθει κανείς τις τεχνικές ρίψης με καρούλα. Το στριφογύρισμα της πετονιάς στο χέρι και το πέταγμα είναι στην αρχή δύσκολα και σίγουρα δε θα πάμε μακριά, άσε που θα μπλέξουμε τα αρπάδια πάνω στα ρούχα μας ή θα κοπανήσουμε στα σίγουρα μερικές καλαμαριές πάνω στο λιμάνι. Δεν πρέπει αυτό να μας απογοητεύσει. Σιγά-σιγά οι βολές μας θα γίνουν μακρύτερες και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού θα πετάμε μακριά και εκεί που θέλουμε. Μια μικρή συμβουλή για αρχάριους: ξεκινήστε τις ρίψεις ταπεινά και σιγανά με μια μικρή βολή, όχι στριφογυριστή αλλά πίσω - μπρος (βλ. διάγραμμα). Αφήστε την αρματωσιά στο χέρι σας, κάντε μια κίνηση πίσω, νιώστε το βάρος και τινάξτε το χέρι μπροστά αφήνοντας την πετονιά ελεύθερη μόλις ο καρπός σας αντικρίσει νοητά το νερό. Προσοχή: η καρούλα σας στο άλλο χέρι πρέπει να έχει «πρόσωπο» στη θάλασσα. Κρατήστε τη σταθερά προς τα έξω και ασχοληθείτε με το χέρι που κάνει τη ρίψη. Η πετονιά από την καρούλα θα ξετυλιχθεί μόνη της.



Τώρα για τα εργαλεία μας. Μια με δυο καρούλες θα χρειαστούμε. Τις αρματώνουμε με πετονιά 40άρα ή 35άρα και στο τέλος δένουμε μια καλαμαριέρα. Τόσο απλό; Ναι, για αρχή. Ρίχνουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε, περιμένουμε λίγο να βαθύνει κάπως η καλαμαριέρα και έπειτα τραβάμε μια φορά σταθερά και όχι απότομα (δυο - τρεις στροφές στην καρούλα υπολογίστε ή απλά τεντώστε το χέρι σας και τραβήξτε μέχρι το χέρι να ενωθεί με τον κορμό σας) και περιμένουμε λιγάκι (10 - 15 δευτερόλεπτα), οπότε επαναλαμβάνουμε: τράβηγμα σταθερό - τύλιγμα - αναμονή - τράβηγμα - τύλιγμα. Σε κάποια φάση θα νιώσουμε βάρος και αντίσταση. Αυτό μπορεί να σημαίνει δυο πράγματα. Είτε σκάλωσε η αρματωσιά μας (bad luck) ή έχουμε πάνω κάτι, συνήθως καλαμάρι, χταπόδι ή σουπιά. Τότε αφήνουμε (ή πετάμε απλά) την καρούλα κάτω και μαζεύουμε αργά και σταθερά με τα δυο χέρια προσέχοντας: 1) να μην αφήσουμε λάσκα την πετονιά σε καμμιά περίπτωση, γιατί τα αρπάδια της καλαμαριέρας δεν έχουν κλέφτες και θα μας φύγει το καλαμάρι, 2) να αφήνουμε στα δεξιά ή αριστερά μας την πετονιά που φέρνουμε πάνω και όχι όπως να ‘ναι πάνω μας ή αριστερά - δεξιά, γιατί θα δημιουργηθεί μια ατέλειωτη πλεξούδα.

Προσοχή: το καλαμάρι λίγο πριν βγει από τη θάλασσα ή μόλις ξενερίσει, ρίχνει μια γερή δόση μελάνι. Δεν τη θέλουμε κατάφατσα! Το ψάρεμα αυτό θέλει υπομονή, αλλεπάλληλες ρίψεις και τεχνική. Συνήθως αποδίδει. Ψαρεύουμε από μόλους, λιμάνια, κατά κύριο λόγο σε βαθιά νερά.
Συμβουλές: Τα καλαμάρια άλλες φορές τρώνε στον αφρό και άλλες φορές μεσόνερα ή και πατωτά. Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στην καλαμαριέρα μας να «εξερευνήσει» αυτά τα βάθη. Υπολογίζουμε λοιπόν αρχικά τι βάθος έχουμε μπροστά μας. Υπολογίζουμε το ρυθμό βύθισης της καλαμαριέρας (ρίξτε την κοντά και δείτε πόσο γρήγορα κατεβαίνει) και έπειτα στις ρίψεις περιμένουμε λίγο παραπάνω για να πατώνει περισσότερο (πατωτά) ή για να ψαρέψουμε αφρωτά. Αυτό θέλει γνώση του βυθού και ενέχει τον κίνδυνο σκαλώματος. Τα πάντα είναι θέμα πείρας! Έπειτα: στα καλαμάρια αρέσει το φως! Ένα λουξάκι που ρίχνει φως στη θάλασσα, ένα λιμάνι με στύλους τής ΔΕΗ, προσελκύει θηράματα! Έπειτα, ρίξτε μια ματιά στην αρματωσιά με διπλή καλαμαριέρα, για πιο προχωρημένους. Είναι πιο δύσκολη στη ρίψη, αλλά περισσότερο αποδοτική, γιατί δημιουργεί στα μαλάκια την ψευδαίσθηση μικρού κοπαδιού από ψαράκια. Το στριφτάρι φροντίστε να είναι από αυτά που έχουν ενσωματωμένες χάντρες φωσφοριζέ!