Δίχτυα εναντίον καλαμιών…
Τώρα που οι επαγγελματίες κυνηγάνε τα τρεχάμενα ψάρια, παλαμίδες κατά κύριο λόγο, οι ακρογιαλιές έχουν γεμίσει καρτέρια που φτάνουν μέχρι την παραλία. Αυτό δυσκολεύει όλους τους καστεράδες που ψάχνουν να βρουν την ησυχία τους. Εκεί που φίλοι είχαν ρίξει τα καλάμια τους στην Άναξο, έρχεται ένας καλός ψαράς και ρίχνει όλα του τα δίχτυα μπροστά τους, στα πέντε μέτρα από την ακτή. Από την μια καταλαβαίνει κανείς πως οι επαγγελματίες πρέπει να βγάλουν ένα μεροκάματο. Από την άλλη, ο εν λόγω επαγγελματίας δεν είχε καν την ανθρωπιά να πει ένα απλό «ρε παιδιά, συγγνώμη που σας χαλώ την ξεκούραση, αλλά πρέπει να γίνει η δουλειά μου». Αντίθετα, δίχως να πει ούτε ένα «καλησπέρα», έριξε την πέτρα του διχτυού πάνω στις αρματωσιές, και μάλιστα τραγουδούσε μεγαλόφωνα και ιδιαίτερα προκλητικά το «Γιατί δε με θες κυρά μου, επειδή είμαι ψαράς». Έγινε η δουλειά του, οι φίλοι έφυγαν από την παραλία. Κερδισμένος όμως βγαίνει πάντα αυτός που κρατάει την ανθρωπιά και την ευγένειά του. Σε μια χώρα γεμάτη «έξυπνους», η πραγματική μαγκιά είναι να ξεχωρίζεις το σωστό από το βλάκα…


Πολλές αψαρίες, βρε παιδιά!
Αν εξαιρέσουμε κάτι καλαμάρια και κάτι καλούς σαργούς που πιάστηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο με πολύ καιρό, την εβδομάδα που πέρασε δεν είχαμε καλές ψαριές. Με τη δική μας παρέα τσακώσαμε έναν παντελή (σηκιό) κοντά στο ενάμισι κιλό και πήραμε δυο άκρως μυστήρια τραβήγματα, που και τα δυο έκοψαν τα παράμαλλα. (Μήπως επειδή είχαμε φλοτεράκια και το δόλωμα ψάρευε λίγο μεσόνερα, πέρασαν κοπαδιάρικα αρπαχτικά; Να ανεβάσουμε παράμαλλο; Λίγο νήμα ίσως; Τίποτα δε δούλεψε.) Μια και μιλάμε για παντελήδες, αυτά τα ψάρια είναι πραγματικά παράξενα. Έχουν κάτι μικρά κοκκαλάκια στην περιοχή των ακουστικών τους πόρων, που λέγονται ωτόλιθοι. Οι ωτόλιθοι των παντελήδων σε μερικές χώρες (π.χ. Τουρκία) θεωρούνται ημιπολύτιμοι λίθοι. Στην Ελλάδα μερικοί μαζεύουν τους ωτόλιθους και τους κάνουν σκόνη: πιστεύουν ότι είναι καλό φάρμακο για τα νεφρά… καλύτερα να συμβουλευτείτε το γιατρό σας για αυτό όμως, και όχι τον Ψεύτη Ψαρά.


Τσιπούρα στα χιόνια!
Αν ήταν να δίναμε ένα βραβείο σε μια φωτογραφία που είδαμε τώρα τελευταία, η φωτογραφία του Σαράντου το δικαιούται. Βρε παιδιά, ούτε το χιόνι δεν εμποδίζει τους πωρωμένους Ακρίτες από το να πάνε ψάρεμα. Εδώ πριν δυο χρόνια, με χιόνια στο Σίγρι, πήγαν ψάρεμα και όχι μόνο έπιασαν μια τσιπούρα και μια λαπίνα, αλλά και έκαναν ένα μεγάλο χιονάνθρωπο για να τις στολίσουν… χριστουγεννιάτικο πνεύμα! Το επόμενο βραβείο θα πάει σε όποιον βγει φωτογραφία με ένα σαργό αγκαλιά στο κρεβάτι. Καλά λένε πως η τρέλα δεν πάει στα βουνά…


Πώς λέμε τσιπούρα στα κάρβουνα; Αυτή είναι τσιπούρα στα χιόνια


Τα περίεργα καλαμάρια!
Με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μάς έφτασε μια ιστορία που θέλουμε να δημοσιεύσουμε. Την έστειλε με τη βοήθεια του μπαμπά του ο 12χρονος Γιώργος, που μας περιγράφει τα εξής: «Ήμασταν σε μια παραλία που λέγεται Λαγκάδα. Λοιπόν ήταν άπνοια. Δε φυσούσε καθόλου και δεν είχαμε πιάσει ούτε ένα ψάρι. Είχαμε πλαγιάσει πάνω στους τρίποδές μας τα καλάμια πάρα πολύ. Και είχαμε βάλει μαϊμουδάκι με κρεμαστό φώσφορο, που ήταν λίγο πάνω από τη θάλασσα. Σε λίγο βλέπουμε το μαϊμουδάκι να κατεβαίνει. Συνήθως όταν τσιμπάει, ανεβαίνει. Εμείς νομίζαμε ότι ήταν μουρμούρα, γιατί η μουρμούρες συνήθως όταν τσιμπάνε έρχονται γιαλό και δεν τραβάνε μέσα. Μάζεψα μπόσικα και κάρφωσα αλλά τίποτα, ανέβασα το δόλωμα άθικτο. Το ίδιο πράγμα έπαθα πολλές φορές, ώσπου κατάλαβα τι γινότανε και έτριβα τα μάτια μου.


Μπορεί ο μικρός Γιώργος να μην έπιασε αυτό το καλαμάρι γίγαντα (που πιάστηκε πέρυσι στην Πολυνησία), αλλά με δέκα καλαμάρια στη Λαγκάδα έρχεται πρωταθλητής για αυτήν την εβδομάδα!

Κάτω από τα καλάμια μας και εκεί που έγερνε το φωσφοράκι πάνω από το νερό, μόλις λίγα εκατοστά από την επιφάνεια, υπήρχαν πολλά καλαμάρια! Ένα κοπάδι. Τι έκαναν; Ορμούσαν πάνω στα φωσφοράκια και έριχναν τα πλοκάμια τους ακόμα και έξω από το νερό για να τα τσακώσουν! Μερικές φορές τα άρπαζαν και εμείς νομίζαμε ότι ήταν μουρμούρες. Είχαμε μαζί μας καλαμαριέρα. Σε λίγη ώρα είχαμε δέκα καλαμάρια και άλλα τόσα που μας έφυγαν! Ήταν από τα πιο όμορφα ψαρέματα που έχουμε κάνει!»
Μπράβο στο Γιώργο και στον μπαμπά του που μοιράζονται μαζί τόσο όμορφες στιγμές!