Δεν πρόφτασαν να κλείσουν οι κάλπες και τα κανάλια της τηλεόρασης, τόσο τα κρατικά όσο και τα ιδιωτικά, άρχισαν να μας δείχνουν χάρτες της χώρας με πράσινα και γαλάζια διαμερίσματα, όπως κάνουνε παγίως στις βουλευτικές εκλογές. Έτσι, όμως, φάνηκαν σα να έχουν ξεχάσει το γεγονός πως οι εκλογές ήταν αυτοδιοικητικές και αφορούσαν την εκλογή δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, περιφερειακών συμβούλων και περιφερειαρχών.
Μελετώντας τα νούμερα που μας δώσανε τα Μ.Μ.Ε. για τους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν μπορούμε να μην τονίσουμε μερικά πράγματα:
Χωρίς αμφιβολία, η αποχή, που την πρώτη Κυριακή έφτασε στα υψηλότερα ποσοστά των τελευταίων είκοσι χρόνων, αυξήθηκε και άλλο τη δεύτερη, φτάνοντας σε πρωτοφανή ποσοστά (73% στη Λήμνο και 67% στη Λέσβο). Ουσιαστικά, σε ολόκληρη τη χώρα, περισσότερο από το μισό του εκλογικού σώματος δεν πήρε μέρος στις εκλογές.
Η αποχή, όμως, δεν είναι κάτι που μπορεί να το πιστωθεί κάποια πολιτική παράταξη. Είναι παθητική και όχι ενεργητική στάση. Αντίθετα, το λευκό και το άκυρο αποτελούν ενεργητική αποδοκιμασία και, μολονότι τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. δεν την προβάλλουν, τα νούμερα δείχνουν πως έφτασαν σε πρωτοφανή ύψη και την πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή.
Εκείνα, πάντως, που δε δικαιούνται να μιλάνε για νίκη είναι τα δυο μεγάλα κόμματα. Κατά την πρώτη Κυριακή, το ΠΑΣΟΚ έχασε ένα εκατομμύριο ψήφους, η Νέα Δημοκρατία κάπου εξακόσιες χιλιάδες και κατά τη δεύτερη Κυριακή, η διαφορά σε ψήφους μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων μπορεί να μειώθηκε, ουσιαστικά όμως τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα πως και τα δύο κόμματα μαζί εκπροσωπούν, πλέον, τη μειοψηφία του εκλογικού σώματος. Τώρα, κατά πόσο νομιμοποιείται να ποζάρει ως νικητής ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης που βγήκε παίρνοντας το 55% τού 33% των ψηφοφόρων, όπως του δίνει δικαίωμα ο εκλογικός νόμος, δηλαδή στην πραγματικότητα παίρνοντας το 18% του εκλογικού σώματος, αυτό ας το κρίνει η κοινή γνώμη!
Αν όμως τα δυο μεγάλα κόμματα χάσανε ψήφους και ο ΛΑΟΣ έμεινε στα ποσοστά του, η Αριστερά ανέβηκε. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, γιατί τα νούμερα είναι κατηγορηματικά. Το μεν Κ.Κ.Ε. κέρδισε ψήφους, φτάνοντας σε πολλές περιφέρειες στα επίπεδα της προδικτατορικής ΕΔΑ, το σύνολο δε των ψήφων που πήρανε οι υποψήφιοι των διαφόρων σχημάτων της κατακερματισμένης Αριστεράς ξεπερνά τις ψήφους που είχε πάρει παλαιότερα ο ενιαίος Συνασπισμός. Οπωσδήποτε, δε, αρκετοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες που εξελέγησαν, χρωστάνε την επιτυχία τους στη στήριξη που τους έδωσε η Αριστερά. Αν, μάλιστα, η Αριστερά ήταν ενωμένη, θα είχαμε αληθινές εκπλήξεις και ανατροπές.
Η ιστορία, όμως, δε γράφεται με τα «αν». Η ουσία είναι πως η χώρα εξακολουθεί να παραμένει στο κέντρο μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης, που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Η ουσία είναι, επίσης, πως δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών ούτε για την κυβέρνηση ούτε για την αντιπολίτευση. Οι χαμηλοί τόνοι που υιοθέτησαν όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί αρχηγοί από το βράδυ της δεύτερης Κυριακής, το επιβεβαιώνει. Η ουσία, τέλος, είναι πως τελικά η μάχη, που δεν κρίθηκε στις κάλπες, θα κριθεί στους δρόμους. Ο χειμώνας προβλέπεται θερμός.
Και να πάψουν οι διάφοροι θερμόαιμοι να επαναλαμβάνουν συνέχεια ότι για όλα στην Ελλάδα φταίει… η Αριστερά! Ούτε για την πτώση… της Πόλης, το 1453, ούτε για την ήττα… του 1897 είναι υπεύθυνη η Αριστερά!