Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
ΒΗΜΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Είναι πράγματι εντυπωσιακό, σε πρώτη ανάγνωση, ότι ο Ισαάκ Νεύτων (1643 - 1727) - που πρώτος διατύπωσε το Νόμο της Βαρύτητας - κρατούσε τις σημειώσεις του στην ελληνική γλώσσα.
Δεν είναι όμως παράξενο ότι την εποχή των σπουδών του στο Κέιμπριτζ μελέτησε αρχαία ελληνικά και λατινικά, όχι μόνο διότι αυτές ήταν οι γλώσσες των λογίων της εποχής, αφενός μεν, αλλά και διότι όλα τα σημαντικά φιλοσοφικά κείμενα (Πλάτων, Αριστοτέλης) ήταν γραμμένα στα ελληνικά και συνεπώς αν κάποιος ήθελε πράγματι να τα μελετήσει, έπρεπε να το κάνει αυτό στη γλώσσα του κειμένου και όχι από μετάφραση.
Επιπλέον -και αυτό είναι επίσης γενικά παραδεκτό-, διότι η ελληνική γλώσσα -ακριβώς λόγω της δομής της- παρέχει τα εργαλεία εκείνα που μπορούν να επιτρέψουν σε φιλόσοφους αλλά και σε επιστήμονες να αναπτύξουν τις σκέψεις τους.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη σημερινή Ελλάδα και τους σημερινούς Έλληνες; Σχεδόν τίποτα. Μα, θα μου πείτε εμείς, είμαστε αυτοί που είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, που γέμισαν τον κόσμο με τη σοφία τους, που γέννησαν τη Δημοκρατία, το Θέατρο, τη Φιλοσοφία, την Ιατρική, την Αστρονομία κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.. Όλα αυτά δε σημαίνουν τίποτα; Ασφαλώς και σημαίνουν . Όχι όμως αυτό που όλοι θα θέλαμε να νομίζουμε.
Δεν είναι το άλλοθί μας για τη σημερινή μας κατάσταση.
Δεν είναι το δωρεάν εισιτήριό μας για μια άλλη ζωή, δεν είναι δικαιολογία αδράνειας.
Αλλά τότε τι είναι; Είναι μια σκονισμένη μπουλντόζα που έχουμε εγκαταλείψει για να σκάψουμε με τα χέρια. Είναι ένα πανάκριβο εργαλείο κλειδωμένο σε υπόγεια αποθήκη, είναι χρυσάφι τριπλοκλειδωμένο σε μυστικό χρηματοκιβώτιο.
Και έτσι η γλώσσα μας μάς είναι άχρηστη ακριβώς γιατί δεν την χρησιμοποιούμε. Αντίθετα βαυκαλιζόμαστε για τους προγόνους μας, δεν μπαίνουμε όμως στη διαδικασία να τους τιμήσουμε συνεχίζοντας την προσπάθεια και το έργο τους.
Διότι είναι διαφορετικό το να «έχεις» από το να «είσαι». Το να «έχεις» είναι εύκολο, απλά το αγοράζεις ή ακόμα χειρότερα το κληρονομείς. Το να «είσαι», όμως, πρέπει να το κατακτήσεις, και αυτό είναι πράγματι πολύ πολύ δύσκολο…
Είναι πράγματι εντυπωσιακό, σε πρώτη ανάγνωση, ότι ο Ισαάκ Νεύτων (1643 - 1727) - που πρώτος διατύπωσε το Νόμο της Βαρύτητας - κρατούσε τις σημειώσεις του στην ελληνική γλώσσα.
Δεν είναι όμως παράξενο ότι την εποχή των σπουδών του στο Κέιμπριτζ μελέτησε αρχαία ελληνικά και λατινικά, όχι μόνο διότι αυτές ήταν οι γλώσσες των λογίων της εποχής, αφενός μεν, αλλά και διότι όλα τα σημαντικά φιλοσοφικά κείμενα (Πλάτων, Αριστοτέλης) ήταν γραμμένα στα ελληνικά και συνεπώς αν κάποιος ήθελε πράγματι να τα μελετήσει, έπρεπε να το κάνει αυτό στη γλώσσα του κειμένου και όχι από μετάφραση.
Επιπλέον -και αυτό είναι επίσης γενικά παραδεκτό-, διότι η ελληνική γλώσσα -ακριβώς λόγω της δομής της- παρέχει τα εργαλεία εκείνα που μπορούν να επιτρέψουν σε φιλόσοφους αλλά και σε επιστήμονες να αναπτύξουν τις σκέψεις τους.
Τι σημαίνουν όλα αυτά για τη σημερινή Ελλάδα και τους σημερινούς Έλληνες; Σχεδόν τίποτα. Μα, θα μου πείτε εμείς, είμαστε αυτοί που είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, που γέμισαν τον κόσμο με τη σοφία τους, που γέννησαν τη Δημοκρατία, το Θέατρο, τη Φιλοσοφία, την Ιατρική, την Αστρονομία κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.. Όλα αυτά δε σημαίνουν τίποτα; Ασφαλώς και σημαίνουν . Όχι όμως αυτό που όλοι θα θέλαμε να νομίζουμε.
Δεν είναι το άλλοθί μας για τη σημερινή μας κατάσταση.
Δεν είναι το δωρεάν εισιτήριό μας για μια άλλη ζωή, δεν είναι δικαιολογία αδράνειας.
Αλλά τότε τι είναι; Είναι μια σκονισμένη μπουλντόζα που έχουμε εγκαταλείψει για να σκάψουμε με τα χέρια. Είναι ένα πανάκριβο εργαλείο κλειδωμένο σε υπόγεια αποθήκη, είναι χρυσάφι τριπλοκλειδωμένο σε μυστικό χρηματοκιβώτιο.
Και έτσι η γλώσσα μας μάς είναι άχρηστη ακριβώς γιατί δεν την χρησιμοποιούμε. Αντίθετα βαυκαλιζόμαστε για τους προγόνους μας, δεν μπαίνουμε όμως στη διαδικασία να τους τιμήσουμε συνεχίζοντας την προσπάθεια και το έργο τους.
Διότι είναι διαφορετικό το να «έχεις» από το να «είσαι». Το να «έχεις» είναι εύκολο, απλά το αγοράζεις ή ακόμα χειρότερα το κληρονομείς. Το να «είσαι», όμως, πρέπει να το κατακτήσεις, και αυτό είναι πράγματι πολύ πολύ δύσκολο…