Πέρασαν και αυτές οι εκλογές. Έμειναν πίσω. Με τα αποτελέσματά τους, τα ρεκόρ τους, τις στατιστικές τους. Κεφάλια μέσα, όσο τσακωθήκαμε, τσακωθήκαμε. Όμως…
Κάποιος κέρδισε και συνήθως ασχολούμαστε με τον κερδισμένο και το τι πρόκειται να κάνει (Άλλο αν οι χαμένοι παλεύουν να κερδίσουν τα φώτα της δημοσιότητας). Επικοινωνιακή συνήθεια!!!
Ο κερδισμένος έχει τα φώτα επάνω του, έτσι και αλλιώς. Έτσι, γιατί κέρδισε και με μεγάλη διαφορά και αλλιώς, γιατί απλά… πρώτο δείγμα θετικό.
Ή έτσι νομίζω. Όπως και να ‘χει, κάτι κινείται. Μάλιστα όχι κάτι, αλλά όλοι! Ταυτόχρονα! Ακούμε και κάτι περίεργα, όχι από έναν, από πολλούς… «μέσα στις επόμενες μέρες θα ελέγξουμε, θα ζυγίσουμε, θα κρίνουμε την κατάσταση και θα καταθέσουμε το σχέδιό μας, την επόμενη εβδομάδα»!
Για σιγά. ρε παιδιά, τι πάει να πει «την επόμενη εβδομάδα»; Δηλαδή οι 100 μέρες, α λα Ομπάμα, μπορεί και να ισχύουν;
Εντάξει, τα έχουμε ξανακούσει αυτά, η αλήθεια είναι όχι έτσι ακριβώς, αλλά έχουμε ακούσει πολλά από πολλούς. ΘΑ γίνει εκείνο, ΘΑ γίνει το άλλο… Θαλάδα μας έχει πιάσει πολλές φορές και συνήθως μένουμε με τις Θαμαμίνες στο χέρι…
… Αλλά…
Για 2ο Καποδίστρια ακούω, βιογραφικά και αιτήσεις για τις θέσεις των Γ.Γ. βλέπω, που και στημένο να είναι δεν παύει να είναι ένα βήμα. ΚΕΠ για τις επιχειρήσεις είπανε, ώστε να μην τρέχεις από το Επιμελητήριο στην Εφορία και από εκεί στον ΟΑΕΕ και το ΙΚΑ και πάντα στο τέλος να σου λείπει ένα χαρτί!
Δεν το άκουσα ο ίδιος, αλλά μου είπανε κάτι για διάλυση της Αγροφυλακής. Η κ. Μπετζαλή κάλυψε απόλυτα τον κ. Χατζηγάκη για τα 500 εκατομμύρια που έδωσε στους αγρότες. Άλλες εποχές θα γινόταν απογραφή, θα έριχναν τα λάθη στους προηγουμένους και θα ζητούσαν ταπεινά συγχώρεση από τις Βρυξέλλες. Τώρα, δηλαδή, δε δικαιολογούμαστε. Παλεύουμε!
Κάτι πήρε το αυτί μου, εκεί κατά το Εθνικής Αμύνης, για αξιοπρέπεια. Και τέλος πάντων, όποια στιγμή ακούσεις ειδήσεις, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, καταλαβαίνεις πως οι άνθρωποι δεν περιμένουν τα πράγματα, αλλά κινούνται προς αυτά. Μένει να δούμε αν θα τα κινήσουν μπροστά.
Και λέω, αν δεν τα καταφέρουν και είμαστε μια από τα ίδια, έχει καλώς. Έχουμε συνηθίσει. Θα βρίσουμε, θα φωνάξουμε και θα πάμε να τους ψηφίσουμε!!! Αν όμως, καταφέρουν κάτι; Τι κάνουμε; Είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε μια τέτοια κατάσταση; Θα το παλέψουμε;
Έχω τις αμφιβολίες μου. Για σχεδόν όλους μας. Και λέω σχεδόν, γιατί στο όποιο μυαλό μου στριφογυρίζουν δύο πιθανές εξαιρέσεις. Δύο λαμπρές εξαιρέσεις που θα συνεχίσουν ακάθεκτες την πορεία τους.
Πρώτη του Καρατζαφέρη, που έσπευσε να κάνει δηλώσεις για την κατάργηση του υπ. Μακεδονίας - Θράκης και θα τους τρελάνει στη Βουλή, με τις ονομαστικές ψηφοφορίες. Επί ποδός πολέμου θα είναι οι βουλευτές! Και θα ζητήσει υπ. Ηπείρου, γιατί έχουμε τους Αλβανούς, υπ. Κρήτης για το φόβο των Αιγύπτιων και υπ. Αθήνας για τους Πακιστανούς!!!
Είναι γνωστό ότι όλοι είμαστε πατριώτες, αλλά ο Καρατζαφέρης περισσότερο.
Δεύτερη εξαίρεση, η Παπαρήγα. Απτόητη, άμεσα με τη λήξη του πρώτου Υπουργικού Συμβουλίου, αναφέρθηκε στο συγκαλυμμένο πρόσωπο της πλουτοκρατίας και την ελληνορωμαϊκή πάλη… όχι, συγγνώμη, την ταξική πάλη, που θα φέρει αντιμέτωπους τους αυτούς, με τους… πώς το είπε; Δε θυμάμαι και δεν έχω πρόχειρη την κασέτα!
Λυπάμαι, αλλά ο τρόπος και η μουσειακού τύπου ορολογία του Κ.Κ.Ε. με πείθει μόνο ως προς το να προτείνω, τιμής ένεκεν, την «ταξική πάλη» για ολυμπιακό άθλημα!
Κυρίες και κύριοι της κυβερνήσεως, ναι, πρώτο δείγμα θετικό! Μακάρι να υπάρξει συνέχεια. Μακάρι να υπάρξει ουσία και αποτέλεσμα. Και μακάρι, επειδή ξέρω πως υπάρχουν και άλλοι που μπορούν όχι μόνο να βοηθήσουν, αλλά να είναι και μπροστάρηδες, να πετύχετε τη μεγαλύτερη συναίνεση. Χωρίς ανόητες φοβίες, χωρίς κομπλεξισμούς και ψιλά γράμματα. Θα είναι καλό για όλους μας.
Περιμένουμε!