Έφυγαν από τη νησί σε μικρή ηλικία, κυνηγώντας ο καθένας το προσωπικό του όνειρο στη μεγάλη πόλη. Τώρα πλέον επιστρέφουν με τις οικογένειές τους από την Αθήνα, για να ζήσουν στο χωριό. Στο Μεσαγρό της Γέρας υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια περίπου επτά με οκτώ οικογένειες έχουν επιστρέψει από την πρωτεύουσα για να εγκατασταθούν, επιλέγοντας την ποιότητα ζωής από τις ανέσεις της πόλης. Με αφορμή τις αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει για την επικείμενη κατάργηση του Δημοτικού Σχολείου Μεσαγρού, μάλιστα, τονίζουν ότι το Σχολείο ήταν ένας από τους λόγους που τους έκανε να επιστρέψουν.


Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων τού υπό κατάργηση Δημοτικού Σχολείου Μεσαγρού, Αντώνης Σκαρλάτος, έχει εγκατασταθεί εδώ και οκτώ χρόνια με τη σύζυγό του στο χωριό

Ο Αντώνης Σκαρλάτος, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων του Δημοτικού Σχολείου Μεσαγρού, και η σύζυγός του, Ελισάβετ Νανοπούλου, έφυγαν πριν από οκτώ χρόνια από την Αθήνα για να εγκατασταθούν στο χωριό του συζύγου, το Μεσαγρό. «Τη ζωή μου στο χωριό δεν την αλλάζω με τίποτα», λέει η κ. Νανοπούλου Η ίδια κατάγεται από τι Σέρρες, είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία και χωρίς να έχει ζήσει ποτέ στη μικρή κοινωνία του χωριού, δηλώνει ότι δε δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί.
Ο σύζυγός της είναι συνταξιούχος αστυνομικός. Είχαν αποφασίσει να φύγουν από την Αθήνα μόλις πάρει τη σύνταξή του, όταν όμως ήρθε το πρώτο παιδί, τα πράγματα άλλαξαν νωρίτερα. «Θέλαμε το παιδί να πάει στο σχολείο του χωριού και όχι στην Αθήνα. Εδώ το Σχολείο είναι δίπλα στο σπίτι μας. Μπορεί να βγαίνει να παίζει με τους φίλους του στη γειτονιά, χωρίς να φοβόμαστε», λέει ο κ. Σκαρλάτος.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε αρχικά στο πατρικό σπίτι και τώρα αγόρασαν οικόπεδο για να χτίσουν το δικό τους. Στη συνέχεια απέκτησαν και δεύτερο παιδί. Ασχολούνται με αγροτικές δουλειές το χειμώνα στα κτήματα και το καλοκαίρι καλλιεργούν λαχανικά. «Από τη στιγμή που πήρα απόφαση ότι όπου πάει η οικογένειά μου θα πάω και εγώ, προσαρμόστηκα. Δυσκολεύτηκα στην αρχή με τις αγροτικές εργασίες, αλλά τώρα πλέον δεν αλλάζω με τίποτα τη ζωή μου εδώ. Πηγαίνουμε στην Αθήνα για δουλειές και κοιτάζουμε να τελειώσουμε γρήγορα για να γυρίσουμε πίσω», λέει η κ. Νανοπούλου. «Στο χωριό βγαίνεις το πρωί στο δρόμο για να πας στη δουλειά και λες και δέκα “καλημέρες”. Στην Αθήνα είσαι ξένος ανάμεσα σε ξένους», συμπληρώνει η ίδια.


Η Αθανασία Μπάννη και ο σύζυγός της, Δημήτρης Βιταλιώτης, ήρθαν στο νησί από την Αθήνα, αντιμετωπίζουν όμως δυσκολίες λόγω της ανεργίας

Ο καφετζής του χωριού
Το δρόμο της επιστροφής στο χωριό από την Αθήνα πήραν μόλις πριν από ένα χρόνο και ο κ. Μάριος Ξωχέλλης με τη σύζυγό του, Δέσποινα Πάννα. Τον περασμένο Μάρτιο το ζευγάρι, γονείς τριών παιδιών, αποφάσισαν να γυρίσουν πίσω στο χωριό. Το μεγαλύτερο παιδί, ηλικίας 19 χρονών, επέλεξε να μείνει στην Αθήνα για σπουδές. Δυσκολότερη ήταν η προσαρμογή για τη 16χρονη κόρη, που χρειάστηκε ν’ αφήσει φίλους και σχολείο στην Αθήνα, ενώ ο μικρότερος γιος, 10 ετών, αρχίζει να προσαρμόζεται στη ζωή του χωριού. «Η κατάντια μάς έκανε να φύγουμε από την Αθήνα. Η ζωή μας εκεί ήταν κατάντια», λέει ο κ. Ξωχέλλης.
Στην Αθήνα είχε ανοίξει ένα τυροπιτάδικο, ενώ τα βράδια εργαζόταν και ως υπάλληλος σε σουβλατζίδικο, αφού τα έσοδα από το μαγαζί δεν έφθαναν για μια πενταμελή οικογένεια. Η γυναίκα του εργαζόταν ως ιδιωτική υπάλληλος. «Δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, βλεπόμασταν λίγες ώρες το βράδυ μόνο. Είχαμε να πληρώνουμε ενοίκια για το σπίτι, το μαγαζί, λογαριασμούς· τα λεφτά δεν έφθαναν. Επιζητούσαμε κάτι καλύτερο για μας και τα παιδιά μας, φύγαμε από την Αθήνα για καλύτερη ποιότητα ζωής», λέει η κ. Πάννα, η οποία είναι από το Περιστέρι και όπως μας λέει ήταν εκείνη που παρακίνησε τον άνδρα της να εγκατασταθούν στο χωριό του.
Ο κ. Ξωχέλλης έχει ανοίξει ένα παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του χωριού και ήδη έχει αποκτήσει αρκετή πελατεία. Το καφενείο «του Ξωχέλλη» είναι πλέον γνωστό. Η γυναίκα του τον βοηθάει στο μαγαζί και όπως λένε τώρα πια έχουν άφθονο χρόνο για να βλέπονται και να χαίρονται τα παιδιά τους.
Ζουν στο πατρικό σπίτι, το οποίο έχουν ξεκινήσει να επισκευάζουν. «Η ζωή στο χωριό είναι ξέγνοιαστη, μας αρέσει πολύ εδώ», λέει η κ. Πάννα. «Όταν πάρω μια απόφαση, έχω πείσμα να την υλοποιήσω. Αφήσαμε πίσω ένα παιδί και 40 χρόνια ζωής στην Αθήνα, πιστεύουμε όμως ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε.»


Ο Μάριος Ξωχέλλης και η Δέσποινα Πάννα εγκαταστάθηκαν μόλις πριν από ένα χρόνο στο Μεσαγρό, όπου ξεκίνησαν να λειτουργούν παραδοσιακό καφενείο

Ο εφιάλτης της ανεργίας
Για την Αθανασία Μπάννη και το Δημήτρη Βιταλιώτη τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, καθώς η ανεργία κάνει τη ζωή στο χωριό δύσκολη. Και σε αυτή την περίπτωση, ο Αθηναίος σύζυγος ήταν εκείνος που παρακίνησε τη γυναίκα του να επιστρέψουν στο χωριό. «Ή θα πηγαίναμε στο χωριό της ή θα πηγαίναμε στο νησί απ’ όπου κατάγομαι εγώ, την Άνδρο. Δεν μπορούσα να ζήσω άλλο στην πόλη», λέει ο κ. Βιταλιώτης. Ο ίδιος είναι μηχανικός και εργαζόταν σε μια επιχείρηση με χωματουργικά μηχανήματα. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καλά και άρχισαν οι απολύσεις. Το 2005 έφυγαν από την Αθήνα και εγκαταστάθηκαν στο Μεσαγρό. «Δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ χρειαζόταν να ταξιδεύω 25 ημέρες το μήνα σε όλη την Ελλάδα λόγω της δουλειάς μου. Δεν ήταν ζωή αυτή», τονίζει ο κ. Βιταλιώτης.
Όταν επέστρεψαν στο χωριό άρχισε να εργάζεται ως μηχανικός αυτοκινήτων. Οι δουλειές, όμως, είναι λίγες, ενώ ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο λόγω της κρίσης επισκεύαζε και πολλά αυτοκίνητα «βερεσέ», αφού ο κόσμος δεν έχει χρήματα να πληρώσει. Έχουν αποκτήσει και ένα παιδί ηλικίας δύο ετών και οι συνθήκες είναι δύσκολες, αφού αναγκάζονται να ζουν με ένα επίδομα από το ταμείο ανεργίας.


Η Δήμητρα Ψαρρού έφυγε από την Αθήνα και μεγαλώνει τα δυο παιδιά της στο Μεσαγρό

Και μητέρα μόνη
Η κ. Δήμητρα Ψαρρού είναι μια χωρισμένη μητέρα με δυο παιδιά, που αποφάσισε πριν από δυο χρόνια περίπου να φύγει από την Αθήνα και να γυρίσει στο χωριό της. Το μικρότερο παιδί της είναι ηλικίας τριών ετών, ενώ και ο μεγαλύτερος γιος, 11 ετών, αρχίζει να προσαρμόζεται στη ζωή στο χωριό. «Δε φοβάμαι για τα παιδιά. Παίζουν ξέγνοιαστα στη γειτονιά, πηγαίνουν σχολείο, είναι τα πράγματα πολύ καλύτερα εδώ», λέει η ίδια. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος, ενώ η έχει εγκατασταθεί στο πατρικό σπίτι, όπου έχει και τη βοήθεια των γονιών της.