Η ηδονή της εξουσίας, η διεκδίκηση αυτής, η εκλογή νέων και η επανεκλογή των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης, βρίσκεται λίγες μέρες από τον τερματισμό μιας τετραετίας.
Παρά τις εξαγγελίες των αρχηγών των κομμάτων για την επιλογή αξιόλογων μονάδων της τοπικής κοινωνίας, ο κομματισμός και πάλι αρχίζει να ανατέλλει και να γίνεται αντιπαράθεση χωρίς καμμιά ουσία μεταξύ των υποψηφίων, ενώ οι παραδοσιακοί κομματάρχες του χωριού και της πόλης με ύφος ειδικού επιστήμονα για τις εκλογές ξέρουν τα πάντα για τους μηχανισμούς για τη δημιουργία και τη σύνθεση των ψηφοδελτίων, τα οποία όμως σήμερα έχουν μια πολυσυλλεκτικότητα που έχει δημιουργήσει κομματικούς προβληματισμούς.
Είναι πλέον φανερό ότι σε όλους τους κομματικούς σχηματισμούς γίνονται ενδοκομματικές διαβουλεύσεις για την επιλογή των υποψηφίων, ενώ διακρίνει κανείς μικρές συντροφιές στην ίδια πολιτική παράταξη που ο ένας κατηγορεί τον άλλο, αφού όπως φαίνεται δεν τους ενδιαφέρουν οι πολιτικοί αντίπαλοι που έχουν να αντιμετωπίσουν, αλλά οι συνυποψήφιοι στο ίδιο ψηφοδέλτιο.
Δυστυχώς, δεν είναι δυνατόν στις μικρές κοινωνίες να δημιουργηθούν τα νέα μακροσκελέστατα κομματικά ψηφοδέλτια του «Καλλικράτη» και δεν μπορεί να αναμετρηθούν στο χώρο αυτό τα πολιτικά κόμματα και για αυτό υπάρχουν συνεργασίες και συμμετοχές κομματικών μελών σε άλλους συνδυασμούς. Στην αιρετή Περιφέρεια η εκλογή μπορεί να αποτελέσει δείκτη πολιτικής δυναμικής. Άλλο τοπικές κοινωνίες και άλλο μεγάλο γεωγραφικό διαμέρισμα, το οποίο ασφαλώς μπορεί να εκφράζει τη δύναμη των κόμματων.
Τοπικές κομματικές οργανώσεις, τουλάχιστον για τα μεγάλα κόμματα, θεωρώ ότι έχουν διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού οι προβλεπόμενες από τα καταστατικά τους διαδικασίες για την επιλογή των υποψηφίων δεν τηρούνται.
Πιστεύω ότι υστερούμε γενικά σε οργανωτικό σχεδιασμό, όπου άνθρωποι που είναι μέλη ενός κόμματος θα έπρεπε να σχεδιάσουν και σε ευρεία σύσκεψη των μελών να προγραμματίσουν, να προτείνουν και να εκλέξουν αυτούς οι οποίοι έχουν γενική αποδοχή και που θα πρέπει να έχουν την ολοκληρωτική υποστήριξη όλων. Αυτά ασφαλώς θεωρώ ότι γίνονται μόνο στα χαρτιά.
Οι διαφορετικές απόψεις είναι σεβαστές, όταν όμως δεν έχουν το δυναμισμό της πλειοψηφίας, δεν πρέπει να γίνεται αντάρτικο, αλλά να συντάσσονται με την πλειοψηφία και να διεκδικούν όλοι μαζί την επιτυχία. Πώς, όμως, μπορεί να πειθαρχήσουν τα άτομα, πώς μπορεί να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα, όταν διάφοροι παράγοντες, ή και αυτοί που νομίζουν ότι είναι παράγοντες του κόμματος, θέλουν το δικό τους άνθρωπο και δε σέβονται τις υποδείξεις των άλλων; Αρκετές φορές η κεντρική πολιτική εξουσία επιλέγει τον καλύτερο (!) δήθεν (που πολλές φορές δεν το είχε σκεφτεί ούτε και ο ίδιος, και τον θεωρούν και σωτήρα), ασφαλώς κατά τη γνώμη ορισμένων, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων σημαντικά στελέχη, τα οποία με δημοκρατικές δήθεν διαδικασίες, αφού τα μηδενίζει, τα υποτάσσει ή τα παροπλίζει. Και φθάνουμε στις εκλογές με συνεχείς ενδοπαραταξιακές αντιπαλότητες, όπου δεν τους ενδιαφέρει να γνωρίζουν οι περισσότεροι υποψήφιοι ποιοι είναι στο ψηφοδέλτιο των αντιπάλων.
H ομαδικότητα και η οργανωμένη λειτουργία των προσώπων ενός ψηφοδελτίου είναι ανύπαρκτη, ενώ ο πόλεμος για το κυνήγι του σταυρού δεν έχει όρια. Αυτό ασφαλώς θα αντιμετωπίσουμε και πάλι. Άραγε σε αυτές τις εκλογές, με την πολυσυλλεκτικότητα των συνδυασμών, θα ξεφύγουμε από αυτές τις μικρότητες που υποβαθμίζουν την αυτοδιοίκηση και γενικότερα την πολιτική; Οι ψηφοφόροι μέχρι τώρα περιμένουν υποσχέσεις, απαιτούν και κρίνουν οι περισσότεροι τον υποψήφιο ανάλογα με τις ρουσφετολογικές εξαγγελίες και όχι από τις ικανότητές του και το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό πρέπει να σταματήσει, αλλά εξαρτάται και από την παιδεία των ψηφοφόρων.
Γίνεται ένα παράλογο παιχνίδι μέσα στον ίδιο πολιτικό χώρο, στον ίδιο συνδυασμό, που οδηγεί στην υποβάθμιση των θεσμών και ενδυναμώνει την αδιαφορία των πολιτών να συμμετέχουν στα ψηφοδέλτια. Πιστεύω ότι αυτό που λέγεται ότι το παιχνίδι είναι βρόμικο στην πολιτική και κυρίως στις εκλογές - και αν δεν μπορείς να παλέψεις, μην ανακατεύεσαι - είναι λόγια που ακούγονται από ορισμένους που δυστυχώς αυτοαποκαλούνται αγωνιστές και υποβαθμίζουν τον εκλογικό αγώνα έτσι ώστε να υπάρχει έλλειμμα υποψηφίων. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να επιτύχουμε κάτι καλύτερο από αυτές τις εκλογές, ώστε κερδισμένος από αυτήν τη νέα εκλογική αντιπαράθεση να βγει ο τόπος μας, για να αποδείξουμε ότι εδώ θα μπορέσουμε να έχουμε δυνατή συμπολίτευση και αντιπολίτευση, στο πλαίσιο της νέας καλλικράτειας αυτοδιοίκησης.

* Ο Θεόδωρος Ι. Μπαβέας είναι νομαρχιακός σύμβουλος.