- Μάγδα, Μαγδούλα!
- Όχι είναι η απάντηση!
- Ξέρεις τι κυβέρνηση θα βγει από τις εκλογές;
- Γιατί, εσύ πώς ξέρεις;
- Αριστερή, έτσι για να γελάσουμε και λίγο! Παπαρήγα, Τσίπρας, Κουβέλης! Θα κυβερνήσει η Ενωμένη Αριστερά (εδώ γελάμε), το χώμα θα βαφτεί κόκκινο, θα αναστηθεί ο Μαρίνος Αντύπας και «θα κινήσει από τη στράτα» κατά την ταινία του Γεωργιάδη, να την πέσει στη Μέρκελ, με μουσική υπόκρουση Μίκη Θεοδωράκη, ε, ο Θεός βοηθός από κει και πέρα….
- Θα κλείσω, θες τίποτα άλλο;
- Ναι, άμα βγουν οι αριστεροί στην κυβέρνηση, εσύ θα γίνεις πρύτανης!
- Συνέχισε!
- Να ζητήσω ένα ρουσφετάκι;
- Μάθημα;
- Να τραβήξω δυο γκραφιτάκια έξω από το γραφείο του δικού μου, ένα έξω από το δικό σου κι ένα έξω από το αμφιθέατρο που δίνω εξετάσεις…
- Βρε, άντε μου στο διάβολο! Δηλαδή έξω από του δικού σου τι θα γράψεις;

- Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ…
- Γιατί ;
- Συνθηματικά! Να ξέρει ότι θέλει, δε θέλει, θα ανεβώ στην εξουσία. Θα τον κατακτήσω. Δε θα ξημερώσει η 18η Μαρτίου; Τελείωσε. Τότε δεν είχε κηρυχτεί κι η Επανάσταση, ανεπισήμως, όλο τα ξεχνάω αυτά. Θα πάω κι εγώ σ’ έναν Παπά...
- ΠΟΥ;
- Να ευλογήσει το λάβαρον της Επαναστάσεως, προτρέχεις, Μαγδούλα, προτρέχεις και με το Βαγγέλα αρχηγό, θα φέρομεν το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελισμού στις ψυχές όλων των συντρόφων: κουράγιο, αδέρφια, θα ξαναγίνουμε εξουσία, θα σας διορίσουμε όλους συμβούλους, θα κυβερνήσομεν άλλα τριάντα χρόνια, ε, και το επόμενο μνημόνιο δε θα το προλάβουμε. Εν τω μεταξύ, θα ζήσουμε για λίγο στο περιθώριο, θα γίνουμε ακτιβιστές της πολιτικής, θα κατέβουμε στα πεζοδρόμια, θα σηκώσουμε λάβαρα, θα αναλύσουμε στα μπαράκια τις προγραμματικές μας δηλώσεις, θα διαμορφώσουμε μια ολόκληρη καλλιτεχνική γενιά, ίσως πάμε και καμμιά εξορία, εγώ θέλω εξωτερικό, να οργανώσω τον ανένδοτο στην Παπαρήγα… Επίσης θα ξαναβάλω μπρος και την επιστροφή των Μαρμάρων! Πάντα μού άρεσε αυτή η ιστορία! Θα κάνω και στο δικό μου κόρτε. Θα συστήσω πέριξ του γραφείου του ένα μίνι παρακράτος της Ιπποκράτους! Ας τον πλησιάσει κανένα …άκι, να δει τι το περιμένει!
- Κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές εξωραΐζεις τη λάθος ψήφο σου! Με επισφαλή επιχειρήματα!

- Πήρα φόρα τώρα! Θα λειτουργήσω ως θηλυκός Κολοκοτρώνης στην Τριπολιτσά! Ποιον νικήσαμε εκεί, το Σόιμπλε ή το Σαμαρά, δε θυμάμαι, δεν έχει σημασία. Θα ορμίσω, που λες, ως συντρόφισσα αγωνίστρια, εντελώς του δρόμου, εναντίον κάθε ύπουλης ύπαρξης που απειλεί τα κυριαρχικά μου δικαιώματα. «Κάτω τα χέρια απ’ τον…» (μη λέμε κι ονόματα) θα βροντοφωνάξω, θα τη βουτήξω από το μαλλί, «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» θα βροντοφωνάξω· καλά, δε βλέπω την ώρα να γίνουμε πέμπτο κόμμα. Και στο μωρό μου θα ψάλω «Carmina Burana», που, εκτός από συντροφικό, είναι κι ερωτικό άσμα.
- Θα ξεράσω!
- Δε βλέπω την ώρα να αποκτήσουμε νέο αρχηγό. Θα αποκτήσει νέα ταυτότητα...
- Αλήθεια, πώς;
- Όπως κι η δική σας η Παπαρήγα, με τη βοήθεια ενδοκρινολόγου… Στυλάκι θα γίνει… ο Βαγγέλας! Κι ύστερα θα βρίσουμε το Μητσοτάκη...
- Γιατί όχι το Σαμαρά;
- Γιατί δεν έχει γούστο! Κάθε ΠΑΣΟΚος που σέβεται το παρελθόν του κόμματος, εναντίον του Μητσοτάκη κηρύσσει τον ανένδοτο. Για γούρι! Θα πάρουμε τα βουνά, θα γράψουμε ποίηση, θα βραβευτούμε από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, θα φλερτάρουμε με τους αριστερούς, πάντα αυτό κάναμε, με τη Δαμανάκη δεν ξέρω τι θα κάνουμε, δε με απασχολεί κιόλας… Θα ξεθάψουμε τα παλιά μας τζιν, θα κάνουμε δίαιτα ύστερα από τόσα χρόνια εξουσίας για να μας μπαίνουν, θα βάλουμε φάρμακο για το σκόρο στα υπουργικά κοστούμια και θα περιμένουμε…
- Τι;
- Την πτώση της Αριστεράς. Ένα καλό έχετε οι Αριστεροί, με το συμπάθιο… Τελειώνετε γρήγορα!
- Άι, μωρή!