Σε παλαιότερο τεύχος είχαμε αναφερθεί στο θέαμα. Σήμερα επανερχόμεθα για να προσθέσουμε ολίγα τινά.
Το θέαμα, όπως η παρούσα κοινωνία, είναι συγχρόνως ενωμένο και διαιρεμένο. Όπως κι εκείνη, χτίζει την ενότητά του πάνω στον κατατεμαχισμό. Και ο αγώνας των εξουσιών που σχηματίστηκαν για τη διαχείριση και νομή του ίδιου κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, εξελίσσεται σαν την επίσημη αντίφαση που ανήκει στην πραγματική ενότητα· τόσο σε παγκόσμια κλίμακα όσο και στο εσωτερικό της κάθε χώρας.
Εκεί όπου η υλική βάση δεν υπάρχει ακόμη, η οικονομική ηγεμονία διά της κοινωνίας του θεάματος δημιουργεί τα ψευτο-αγαθά για να γίνουν αντικείμενα επιθυμίας. Επίσης εισάγουν πλαστούς θεαματικούς αγώνες ανταγωνιστικών μορφών, για να προάγουν τα σχετικά συμφέροντα των τάξεων ή υποδιαιρέσεων των τάξεων, που αναγνωρίζουν το σύστημα και καθορίζουν τον τρόπο συμμετοχής τους στην εξουσία του.
Διά του θεάματος η εκχυδαιοποίηση εξουσιάζει σε παγκόσμια κλίμακα τη σύγχρονη κοινωνία, όπως επίσης σε κάθε μεμονωμένο σημείο όπου η αναπτυγμένη κατανάλωση εμπορευμάτων πολλαπλασίασε φαινομενικά τους ρόλους και τα αντικείμενα προς εκλογή και υπερπολλαπλασίασε τη φλύαρη διαβεβαίωση για απόλαυση αυτού του κόσμου, κόσμου που δημιουργήθηκε ακριβώς σαν ψευτο-απόλαυση που κλείνει μέσα της την καταπίεση.
Στη μακάρια αποδοχή αυτού που υπάρχει, μπορεί επίσης να προστεθεί η καθαρά θεαματική εξέγερση: αυτό εκφράζει το απλό γεγονός ότι η ίδια η έλλειψη ικανοποίησης έγινε εμπόρευμα, από τη στιγμή που η οικονομική αφθονία έγινε ικανή να επεκτείνει την παραγωγή της μέχρι την επεξεργασία μιας τέτοιας πρώτης ύλης.
Η πλαστή δυνατότητα εκλογής μέσα στη θεαματική αφθονία, εκλογή που βασίζεται στην παράθεση συναγωνιστικών και αλληλέγγυων θεαμάτων, όπως στην παράθεση ρόλων που είναι συγχρόνως αποκλειστικοί και αλληλένδετοι, αναπτύσσεται σαν πάλη φαντασματικών ιδιοτήτων προορισμένων να χρωματίσουν με πάθος την προσχώρηση στον ποσοτικό εκχυδαϊσμό.
Εμπρός από τις θεαματικές αντιθέσεις κρύβεται η ενότητα της αθλιότητας.

*Ο Εμμανουήλ Μαρώλιας είναι ποιητής, ζει και εργάζεται στη Συκαμιά Λέσβου.