Μη μου πείτε ότι δεν έχετε ακούσει την έκφραση «εγώ ψωνίζω από την Αθήνα». Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, η έκφραση έχει από κάποιους (που όλο και πληθαίνουν) αντικατασταθεί με το «εγώ ψωνίζω μόνο ηλεκτρονικά» ίσως με λίγο παραπάνω δόση κομπασμού.
Τι θέλει να πει ο… εκάστοτε ποιητής; Ότι στην Αθήνα ή στο λεγόμενο ηλεκτρονικό εμπόριο βρίσκει σε όλα τα είδη μεγαλύτερη ποικιλία, καλύτερη ποιότητα, καλύτερες (κυρίως) τιμές, μεγαλύτερη διαθεσιμότητα και πάει λέγοντας.
Είναι έτσι; Πολλές φορές πιθανότατα ναι. Ακόμα και για αντικειμενικούς λόγους. Μην τρελαθούμε. Άλλο η αγορά ενός νησιού 100.000 ή ακόμα και λιγότερων από 20.000 κατοίκων (ναι, και στη Λήμνο το έχω ακούσει το σλόγκαν) και άλλο η αγορά της πρωτεύουσας των τεσσάρων εκατομμυρίων και των ακόμα περισσότερων από την υπόλοιπη Ελλάδα που κι αυτοί… «ψωνίζουν από Αθήνα»!
Και βέβαια, ακόμα περισσότερο, άλλο η παγκόσμια αγορά του ηλεκτρονικού εμπορίου, που απευθύνεται σε δισεκατομμύρια καταναλωτές, και ομολογουμένως αν ξέρεις να την ψάξεις, βρίσκεις τις υποτιθέμενες ιδανικές λύσεις.
Είναι όμως πάντα έτσι; Όχι βέβαια. Γιατί και μπόλικη «μαϊμού» κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, και σημαντική ανασφάλεια στις ηλεκτρονικές συναλλαγές, και άλλα έρχονται αντί άλλων που παραγγέλλονται, κι άντε μετά να βρεις τον κύριο… «ηλεκτρονική διεύθυνση» να κάνεις τα παράπονά σου και να βρεις το δίκιο σου.
Αλλά και τα ψώνια στην Αθήνα επιβαρύνονται με έξοδα μετάβασης και διαμονής, χαμένες ώρες, άγχος, τρέξιμο, για κάποια πράγματα που δεν είναι πάντα τόσο καλά ή τόσο φτηνά όσο φαίνονται σε μια βιαστική ματιά, και τις περισσότερες φορές μέχρι το επόμενο ταξίδι σου έχεις ξεχάσει με ποιο μαγαζάτορα ήσουν αγανακτισμένος!
Επομένως, ψωνίζοντας από τον τόπο σου μπορεί να δώσεις κάτι παραπάνω, μπορεί να μη βρεις πάντα την ποικιλία που θέλεις, σίγουρα όμως ο μαγαζάτορας έχει ονοματεπώνυμο, κι αν κάτι πάει στραβά θα τον ξαναδείς και αύριο, και βέβαια έχει το φόβο σου να μη σε χάσει από πελάτη.
Ας παραδεχτούμε, όμως, για την οικονομία της κουβέντας ότι εσύ είσαι ο προσεκτικός καταναλωτής και ξέρεις να αποφεύγεις τις αγοραστικές κακοτοπιές, από όπου κι αν ψωνίζεις. Θα σε ρωτήσω απλά. Πού το πας; Ο στόχος είναι να κλείσεις το τοπικό μαγαζί, οπότε πια η επιλογή σου να ψωνίζεις από μεγαλύτερες αγορές ή ηλεκτρονικά δε θα είναι πια επιλογή, αλλά ανάγκη; Αυτό θέλεις; Αν είσαι κι εσύ μαγαζάτορας ή επαγγελματίας, άντε να δούμε μετά ποιος θα ψωνίσει τα δικά σου είδη ή τις υπηρεσίες. Οι μαγαζάτορες που φαλίρισαν ή οι άνεργοι που απέλυσαν όταν φαλίριζαν;
Αλλά και άμεσα να μη θίγεσαι (ή καλύτερα να νομίζεις ότι δε θίγεσαι), φαντάζεσαι τον εαυτό σου, ιδιαίτερα τώρα που τα πράγματα δυσκολεύουν γενικότερα λόγω της κρίσης, να ζει σ’ έναν τόπο ομαδικού… φαλιμέντου και υπερβολικής ανεργίας, αλλά εσύ να ζεις καλά γιατί κάνεις τις αγορές από αλλού; Να σου θυμίσω τους νεόπλουτους που αφού ακολούθησαν τη μόδα του πολυκαταστήματος ή της κολωνακιώτικης μπουτίκ, ξαναψάχνουν τώρα να δυναμώσουν το μαγαζί της γειτονιάς τους για να ξαναβρούν κοντινή και ανθρώπινη εξυπηρέτηση;
Θα ρωτήσεις: Και τι να κάνω; Το κορόιδο; Όχι βέβαια! Δεν έπεσα κι εγώ από τον ουρανό! Κι έχω δει μπόλικους τοπικούς μαγαζάτορες που πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, μαϊμούδες, φτηνοπράματα για… υψηλής ποιότητας ή και πανάκριβα. Κι άμα τους ρωτήσεις γιατί τόσο ακριβά, σου ψελλίζουν «… είναι και τα μεταφορικά». Και σου ‘ρχεται να τους πεις «Καλά ρε φίλε, τι μεταφορικά πια είναι αυτά, ένα-ένα τα φέρνεις τα εμπορεύματά σου, με… business class της Aegean;»!!!
Και κάτι άλλους που δεν έχουνε μαγαζιά αλλά… φωτογραφάδικα, και σου λένε «διάλεξε από τη φωτογραφία να σου το παραγγείλω»! Μα άμα είναι να το παραγγείλω από φωτογραφία, εσένα τι σε χρειάζομαι;
Συμφωνώ, έχει και τέτοιους. Έχει όμως και πολλούς καλούς μαγαζάτορες. Που όλο και πληθαίνουν, όλο και βελτιώνουν τις υπηρεσίες τους. Κι αν πιστεύεις για τον εαυτό σου ότι είσαι ο «ψαγμένος» καταναλωτής της Αθήνας και του διαδικτύου, στο χέρι σου είναι να χρησιμοποιήσεις τη γνώση σου για να ξεχωρίσεις τους καλούς από τους σκάρτους, να τους στηρίξεις για να στηρίξουν κι αυτοί εσένα και τον τόπο. Να είσαι απαιτητικός πελάτης, για να τους δώσεις την ευκαιρία να γίνουν ακόμα καλύτεροι.
Θα μου πεις, τι μας προτείνεις, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης να κλειστούμε στο καβούκι μας; Προτείνω αλληλεγγύη με το διπλανό και… άμυνα μέχρι να περάσει η κρίση. Όταν η εθνική ομάδα στις δύσκολες εποχές κρατούσε με το ζόρι το… μηδέν στην άμυνα, ο κυρ-Αλέκος ο Σοφιανίδης δεν ήξερε από μοντέρνα συστήματα, αλλά φώναζε: «Γερά ρε, γερά!»