«Γνωρίζω πως οι ερωτευμένοι αναζητούν το έτερο ήμισυ του εαυτού τους· όμως το αντικείμενο του έρωτος δεν είναι μήτε το μισό μήτε το ολόκληρο».
Η ένωση δύο ατόμων είναι ένας τοκετός πνευματικός και σ’ αυτή την πράξη υπάρχει κάτι το θείο, ένα στοιχείο αθανασίας και συμπαντικής γονιμότητας.
Έρως είναι η ευσεβής πορεία των ευγενών ψυχών προς την αποκάλυψη του Ωραίου. Είναι η κινητήρια αρχή που ωθεί τη γνώση προς την καλαίσθητη πράξη: τη φιλία όπου ουσιούται η αρετή, δηλαδή το ουσιώδες του ηθικού χαρακτήρα και η αυταπάρνηση ως η υψίστη εκδήλωση της ζωής - η κορυφή του μεγαλείου και της ομορφιάς. Είναι ο λόγος ο οποίος σύρεται από την ίδια του τη δύναμη προς την κατεύθυνση του ανεπίκαιρου και πέραν πάσης αγελαιότητας που δεν έχει άλλη επιλογή πάρεξ της καταφάσεως.
Ο έρως είναι δεμένος με τη λατρεία του Ωραίου, την τόσο βαθιά ριζωμένη στην ελληνική ψυχή, ένας έρως μακράν της σαρκικής ορέξεως που για τελικό προορισμό έχει την ομόνοια των πνευμάτων κι όχι τη σαρκική ένωση - αυτή την απέριττη φυσική ομορφιά που μοιάζει με άγγελο ηθικής δροσεράδας και πάθος αρετής, που οδηγεί αναφανδόν στην εαρινή ατραπό της διαπαιδαγωγήσεως και της ακραιφνούς φιλίας, η οποία καλλιεργεί και εξευγενίζει την πνευματική και ηθική ανάταση της ψυχής.
Έρως είναι η εν τω φως του απείρου παλιγγένετος αρμονία, δηλαδή η σαφήνεια και η απόλυτη καθαρότης.
Σήμερα που το μόνο βάθος μας είναι το δέρμα, αναμένουμε την υπερχείλιση ενός επιθυμητικού ποταμού, τη διάχυση των σεξουαλικών ρευστών πέρα από κάθε πλαίσιο, το άπλωμα της λίμπιντο σ’ όλο το κοινωνικό πεδίο και γι’ αυτό ζούμε κάτω από το δεσποτισμό μιας φιλάργυρης επιθυμίας, μιας επιθυμίας οπτικής και μανιακής, που πριν καλά καλά βγει από τη φυλακή, χτίζει τα φράγματά της και τα αδιαπέραστα τείχη της.
Η επιθυμία φλυαρεί, αλλά η ουσιαστική επιθυμία απουσιάζει. Η κοινωνική συνθήκη την έχει φιμώσει, της έχει κλείσει το στόμα: τώρα μιλάει ένας σφετεριστής για λογαριασμό της.
Έτσι μετά στην καρδιά της απόγνωσής μας μάς καθησυχάζει η «πληροφορία» ότι υπάρχει πραγματική επιθυμία. Η σεξουαλικότητά μας είναι αλλοτριωμένη από έναν υπερπληθυσμό φαντασιώσεων εκ του υπογείου αναδυόμενες, γεμάτες φυματίωση και χίμαιρα και επομένως άρρωστη.
Οι Μούσες που ενέπνευσαν τον ερωτικό λόγο, βρίσκονται πλέον χωρίς ναούς. Δεν έχουν μήτε δικαιώματα μήτε πρωτοβουλίες. Το μόνο που κάνουν είναι να υποτονθορύζουν συνεχώς: Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας ανθός ομορφιάς όπου εντός του σεμνά αναπαύεται το αγνό και απέριττο μυστικό της αναζητούμενης παντάνασσας ηδονής.

Ο Εμμανουήλ Μαρώλιας είναι ποιητής