Χριστός ανέστη!
Μέσα εις την χαρμόσυνον και φωτεινήν αναστάσιμον περίοδον ήλθαμε εις την Σμύρνην, την πολυτραγουδισμένην Ιωνικήν πρωτοπολιτείαν, διά να συνεορτάσωμεν εδώ εις το ταπεινόν δάνειον εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής την μεγάλην εορτήν της Χριστιανωσύνης, να ανταλλάξωμεν ασπασμόν αναστάσιμον και πασχαλίους ευχάς, και να προσκυνήσωμεν τον Νικητήν του θανάτου Χριστόν, τον εγείροντα τους νεκρούς και χαρίζοντα εις τον κόσμον ζωήν αιώνιον!
Η ευλογημένη γη της Ιωνίας, καρπερή και εις τα υλικά, καρπερή και εις τα πνευματικά, δεν έδωσε μόνον έναν Όμηρον και έναν Ηράκλειτον εις τα ελληνικά γράμματα και εις τον παγκόσμιον πολιτισμόν, κατά την αρχαιότητα, ούτε μόνον ένα Σεφέρην προσφάτως, αλλά και πλειάδα όλην Αγίων της Εκκλησίας, Μαρτύρων, Ομολογητών, Οσίων κ.λπ., οι οποίοι είναι παρόντες σήμερον εδώ και συνεορτάζουν μαζί μας την Ανάστασιν του Χριστού, μαζί με τον Απόστολον Θωμάν και την Ισαπόστολον Φωτεινήν. Όλα τα «μεγάλα στοιχεία» της Ασίας, τα «τετελειωμένα πνεύματα των δικαίων τούτης της γης, μαζί με όλα τα ξηρά οστά των πατέρων μας που αναπαύονται υπό σκληράς συνθήκας εις αυτά εδώ τα χώματα, μας επερίμεναν, αγαπητοί, να έλθουμε να τους πούμε το «Χριστός ανέστη!», να τους ανάψωμε ένα πασχαλινό κερί άσβηστης ελπίδος, να μνημονεύσωμε τα ονόματά τους εμπρός εις τον Αναστάντα Χριστόν και να Τον παρακαλέσωμεν να τους αξιώση μερίδος εις το αιώνιον Δείπνον Του και τιμής πολλής εις τον φαιδρόν Νυμφώνα της Βασιλείας Του.
Έτσι, εκαλέσαμεν ήδη όλους: τις γενεές των Μαρτύρων, αρχαίων και νεωτέρων, εκείνες των Ομολογητών, των Οσίων, των Δικαίων και των αθλητών της υπομονής και εγκαρτερήσεως, να πλαισιώσουν μαζί μας τον Θεοκήρυκα Θωμάν εις την ωραίαν ομολογίαν του ενώπιον του Αναστάντος Λυτρωτού: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» Εκαλέσαμεν επίσης όλες τις στρατειές των καλών εργατών της μετανοίας να ενωθούν, κι εμείς μαζί τους!, με την πρώην σκοτεινήν εκείνην γυναίκα του Ευαγγελίου, την μετά ταύτα ολοφώτεινην Αγίαν Φωτεινήν, εις την «εν καινότητι ζωής» πορείαν της προς τον Αρχηγόν της σωτηρίας. Και όλοι, χωρίς καμμίαν εξαίρεσιν, να κρατήσουμε αναμμένη την πασχαλινή λαμπάδα της Πίστεως, της Αγάπης και της Ελπίδος εις τον εκ τάφου εγερθέντα Χριστόν, τον φωτοδότην, τον χορηγόν του ζώντος ύδατος, ο οποίος είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή! Και αυτό το φως το ανέσπερον, να είμεθα έτοιμοι να μεταδώσουμε και να μεταλαμπαδεύσουμε και εις τους γύρω μας, που συνήθως προσπαθούν να φωτισθούν από πυγολαμπίδες ματαιότητος.
Αριθμητικώς, αγαπητοί Χριστιανοί, η παρουσία των Ορθοδόξων, και δη των ομογενών, είναι πλέον εις την Σμύρνην πολύ μικρά. Αλλά τα πνευματικά ζητήματα και όλα τα του Θεού, δεν συμπαθούν τους αριθμούς και τα μαθηματικά! Τα υπερβαίνουν! Έτσι, οι ολίγοι ημπορεί κατ’ ουσίαν να είναι πολλοί· οι αμελητέοι, σημαντικοί· οι μικροί, μεγάλοι! Οι λυχνίες των Εκκλησιών της Αποκαλύψεως εξωτερικώς φαίνονται σβησμένες, ή ότι έχουν μετακινηθή. Εμείς πιστεύομεν ότι είναι πάντοτε εδώ (και η της Σμύρνης!), αναμμένες (και η της Σμύρνης!), φωτεινές (και η της Σμύρνης!), διότι αυτά τα έχουν αναλάβει οι Άγγελοί των από τον ουρανόν! Πώς να είναι σβησμένη και νεκρά η λυχνία λ.χ. της Σμύρνης, όταν υπάρχη ένας Πολύκαρπος, ένας Βουκόλος και τόσοι άλλοι ιεροί Ποιμενάρχαι της πόλεως που αγίασαν, εθεώθησαν και συμβασιλεύουν αιωνίως με τον Αναστάντα Χριστόν; Πώς να είναι νεκρή η Σμύρνη, όταν ακόμα και οι καμπάνες της διαλαλούν την Ανάστασιν από κάποια άλλην Αγίαν Φωτεινήν, μίαν άλλην Σμύρνην, όπου κατέφυγαν τα παιδιά της ξεριζωμένα και τρομαγμένα; Πώς να είναι νεκρή η Σμύρνη, όταν τα αφρογάλανα κύματα του Αιγαίου στέλνουν από την μια μεριά του, φέρνουν από την άλλη, ύμνους, τραγούδια, μνήμες, δάκρυα και προσευχές; Η Σμύρνη ζη! Έχει ξεπεράσει την γεωγραφική και ιστορική στενότητα. Η Σμύρνη είναι ένα χρυσόπτερο όνειρο, που έχει πάντοτε όλον τον σεβασμόν μας, όλην την πονεμένην αγάπην μας και την διαρκή προσευχητικήν ενθύμησίν μας!
Αγαπητοί αδελφοί,
Καλώς ήλθαμε εις την Ιωνία! Καλώς ήλθαμε εις την Σμύρνην! Άξιο να θεωρήση ο Θεός τούτο το προσκύνημά μας και να μας χαρίση πλούσια τα δώρα της Αναστάσεώς Του: Την ειρήνην, το φως, την άφεσιν των παραπτωμάτων, την χαράν και την ζωήν την αληθινήν! Να μεταφέρετε εις τους οικείους σας και εις τους συνεργάτας σας και εις τους εν Ελλάδι και αλλαχού αδελφούς την αγάπην και την ευχήν της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία πάντοτε επί του Σταυρού, και χωρίς Αποκαθήλωσιν, βιώνει την Ανάστασιν, βιώνει το Πάσχα, και δύναται εκ της πείρας της να βεβαιώνη ότι «ανέστη ο Κύριος όντως!» και εξακολουθεί να εγείρη τους νεκρούς και να ανιστά τους πένητας! Η πατρική ημών ευχή και Πατριαρχική αναστάσιμος ευλογία σας συνοδεύει όλους. Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά! Και του χρόνου πάλι εδώ!

* Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στο ναό της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη, την Κυριακή του Θωμά 26 Απριλίου 2009.